در پاسخ به سوال باید بگویم قبل از توافق هسته ای کشور ملت ما تحریم های همه جانبه ای را از سوی نه تنها امریکا بلکه سازمان ملل متحد و همه کشورهای کوچک و بزرگ ، دوست و همسایه ، دشمن و بیطرف تحمل می کرد. البته چنین تحمل همراه با ضرر و زیان مادی زیادی و خسارات روحی و معنوی و احساس یاس و ناامیدی جوانان از آینده بهتر برای شغل و ثبات در زندگی بود.
کشور های زیادی در دنیا هستند که علاقمند به همکاری با ایران می باشند ولی وقتی پای شورای امنیت سازمان ملل متحد و اجرای قوانینی پیش می آمد که هرگونه معامله ای و همکاری را با ایران منع می کرد حاضر به انجام ریسک همکاری با ایران نبودند. چون میترسیدند به ثبات کسب و درامد خودشان ضربه بخورد. لذا ایران در وضعیتی روی آتش بود که نه می توانست خرید و فروشی کند و نه اگر می کرد می توانست پولش را دریافت نماید.
اما در حال حاضر که برجام امضا شده اگر امریکا به تنهایی مخالف ایران باشد علیرغم فشار یکجانبه ای که ممکن است به برخی دیگر کشورهای بسیار نزدیک خود برای عدم همکاری با ایران بیاورد نمی تواند مانع همکاری همه کشور ها با ایران شود چون سازمان ملل متحد قطعنامه ای علیه ایران ندارد و کشورها بطور قانونی می توانند با ایران معامله کنند. در واقع آمریکا نه دیگر توان اجماع سازی علیه ایران را خواهد داشت و نه می تواند ایران را منزوی کند.
از طرف دیگر نیت صلح دوستانه و خیر ایران برای همه کشورها در موضوع هسته ای روشن شده و دیگر امریکا نمی تواند در پرده سلاح هسته ای ایران را منهم کند و کشور های دیگر هم به راحتی آن را بپذیرند. چون این ایران بوده که به تعهداتش عمل کرده و سازمان بین المللی هسته ای بر اجرای تعهدات ایران صحه گذاشته است . لذا الان این امریکا هست که متهم به خلاف عهد نامه عمل کردن است و نه ایران.
لذا اگر ایران به توافق هسته ای دست نیافته بود و ترامپ قدرت را بدست گرفته بود احتمال برخورد نظامی و محاصره دریایی کشورمان بسیار زیاد بود.
49310
نظر شما