به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ محمد اعتباری، در شمال شرقی ایران در روستای نشتیفان به عنوان آخرین نگهبان باستانی در حال خدمت است؛ او زندگی خود را صرف مراقبت از ده ها آسیاب بادی باستانی این روستا کرده است.
اما محمد اعتباری نمی داند چقدر از زندگیش باقی مانده و هیچ کدام از جوانترهای روستا هم علاقه‌ای به انجام این کار سخت یعنی مراقبت روزانه از آسیاب‌های بادی ندارند. بدون این توجه‌های منظم، شاید روزی آسبادهایی که نشتیفان را در نقشه توریستی قرار داده است، متوقف شوند.
اعتباری دراین باره گفت: «این هوای پاک است که باعث می شود آسیاب‌های بادی بچرخند، هوای حیات‌بخشی که باعث می‌شود همه نفش بکشند.»
تحمین زده می‌شود این آسیاب های بادی که از رس، چوب و نی ساخته شده‌اند برای حدود 1000 سال در حال چرخیدن هستند.
طراحی محورهای عمودی این آسیاب‌ها شباهت زیادی به آسیاب‌هایی دارد که ایرانی‌ها سال 500 میلادی ساخته‌اند و پس از آن آرام آرام در دنیا پخش شده است.
هر یک از آسیاب‌های بادی نشتیفان از 8 بازوی افقی که خود شامل 6 پره هستند تشکیل شده‌اند. گفتنی است ارتفاع این آسیاب‌های بادی حدود 20 متر است.
هنگامی که بادهای تند و ممتدی می‌وزد، این آسیاب‌های بادی می توانند به قدری نیرو تولید کنند که یک سنگ را بچرخانند. البته اگر این آسیاب‌های بادی به یک ژنراتور وصل شوند احتمالا حتی نمی‌توانند میزانی نیرو تولید کنند تا یک چراغ را روشن کند. توربین های بادی مدرن ساختاری دارند که نیروی بیشتری تولید می‌کنند.
در سال 2002 این آسیاب های بادی به عنوان میراث باستانی ایران شناخته شدند، ولی اکنون آینده آنها مشخص نیست. محمد اعتباری دیگر نمی داند که اگر روزی دیگر حضور نداشت آیا کسی از آسیاب‌های بادی مراقبت می کند یا نه. یعنی شاید قسمتی از تاریخ از بین برود.
منبع: نشنال جئوگرافیک/ 13 ژانویه 2016
47237
نظر شما