شأن خبرنگار

استفاده از تلفن‌های همراه دوربین‌دار و حضور به‌موقع هر فرد در محل حادثه و سرعت انتقال اخبار باعث شده خبرنگاران حرفه‌ای جز در مقاطع و اماکن ویژه بحرانی مثل جنگ و سیل و زلزله یا کنفرانس‌ها و همایش‌های بین‌المللی مجال ظهور و بروز نداشته باشند.

از جانبی دیگر نبود تعلیم و تربیت خاص روزنامه‌نگاری و آموزش‌های کاربردی عملیاتی در مراکز آموزش عالی و موسسات رسانه‌ای موجب شده چندان تمایزی بین «خبرنگار» به معنی شغلی آن با افرادی که گهگاه به مناسبت از منابع خبری مستقیم بهره می‌برند نباشد. در این موقعیت تکیه بر توانایی‌های فردی و شخصیتی مثل ذکاوت، شجاعت، جامع‌نگری، کنجکاوی و دیگر خلاقیت‌های انسانی می‌تواند وضعیت وجودی خبرنگار را تثبیت کند.

امروز خبرنگاران بیش از پیش بایستی شأن و جایگاه خویش را با عشق به دانستن مداوم و بهره‌وری از کلیه داشته‌های تجربی و علمی خود پاس دارند و علی‌رغم تمامی مشکلات و مصائب اجتماعی و اقتصادی رسالت عظیم خود را به انجام رسانند.

بی‌تردید رشد روزافزون تکنولوژی امکان انتقال اخبار و رویدادها را بسیار سریع و آسان کرده است، لکن همزمان و توامان این هوش، استعداد به‌هنگامی و داشته‌های فردی است که می‌تواند مقام و موقعیت خبرنگار حرفه‌ای را از دیگر افراد و ابزار رسانه ای متفاوت سازد. نقد و ارزیابی عملکرد خبرنگاران پیش از همه بایستی توسط خود ایشان انجام شود، چرا که این قشر همواره با پرسش و سوال از دیگران به دنبال حلاجی و بررسی دیگر احاد جامعه است. بدین روی، بهترین پاداش «خود انتقادی» است و تنها در این صورت است که می‌توان همچنان به وجود خبرنگاران زبده و خبره افتخار کرد. گذر از سوالات ساده و بسیط، مطالعه مداوم در همه عرصه‌های ادبیات غنی اعم از شعر و نثر و نمایش و بهره‌گیری عالمانه از تمامی جلوه‌های تکنولوژی نو به همراه استفاده از مختصات فردی می‌تواند به تحکیم موقعیت خبرنگاران کمک کند.

رعایت اخلاق، صداقت و استناد به اعتبار خبرنگار می‌افزاید و امروز جامعه رسانه‌ای با پاسداشت خبرنگارانی که به این ممیزات پایبندند مباهات می‌کند.