افسوس که امروز به راحتی از آمارهای بد و تلخ حرف می زنیم و خروارخروار راهکاری که گروه گروه کارشناس در کرورکرور رسانه می گویند و می نویسند دردی که دوا نمی کند هیچ، می گذرد و می گذریم. کدام یک از ماست که انکار کند، در روابط اجتماعی امروز ما قبح دروغ شکسته و به کرات شنیده و گفته می شود؟! قبح تهمت شکسته و به وفور اتفاق می افتد... قبح تخریب شکسته و در حجم بالا دیده و خوانده می شود... قبح پرده براندازی شکسته و هرکس "آتو"ی ریز و درشتی از حریف و رقیب بیابد، به ثانیه نکشیده -بی تحقیق از صدق و کذب- می دواند در شبکه های پرشمار اجتماعی و کو تا اعاده حیثیت و تکذیب از سوی کسی که اتهامی به او زده شده؟!
بوسعید ابوالخیر، عمرا باور نداشت که بیتی از رباعی اش، روزی به هیچ وجه مصداق نداشته باشد و بی معنی از آب دربیاید: "هست از پس پرده گفتگوی من و تو/چون پرده برافتد نه تو مانی و نه من".
این همه پرده برمی افتد و همه سرجای خود هستند و دقیقه ای بعد، تخریب پشت تخریب و مچ گیری و پرونده سازی و افشاگری پشت به پشت، فوران می کند.
در محافل مردمی و رسانه ای، وقتی از سقوط اخلاقی چند ساله اخیر در جامعه ایران، صحبت می شود، بسیاری نوک پیکان را به سمت ادبیات و رفتار رئیس دولتهای نهم و دهم نشانه می گیرند و خاصه به لحن و گفتار و کردار او در مناظرات ۸۸ اشاره می کنند. البته که بی دلیل و تاثیر نیست اما حتی اگر دربست این دلیل را بپذیریم، باید قدری کلاهمان را قاضی کنیم و نوک پیکان را به سمت خودمان هم بگیریم.
فرهنگ و جامعه ای که از بدرفتاری و کج خلقی و نامحترمی تا این حد تاثیر می پذیرد و تغییر رویه می دهد و از صداقت به سمت دروغ و از آبروداری به سمت آبروریزی حرکت می کند-در حالی که به زشتی این امور واقف است- وای به حالش! اخلاق باید حصن حصین و دژ محکمی باشد که چنان شاهنامه حکیم طوس، از باد و باران هزاران هزار سال، گزندی نیابد چه برسد به خدشه ای هشت ساله که به اسم مهرورزی، پایه گذار رسوم نازیبا شد.
■■■
الان فقط یک هفته از مهلت قانونی تبلیغات نامزدهای ریاست جمهوری دوازدهم گذشته که آتش بار دو طرف در اکثر قریب به اتفاق محتواهای منتشر شده در کانال ها و صفحات و بدتر از همه، مناظره‌ها مبتنی بر تخریب و مچ گیری و عیب یابی حریف است نه مبتنی بر داشته ها و محاسن و نقاط قوت خویشتن.
هواداران نامزدها، گویا تلاشی برای تبیین برنامه ها و قوت های نامزد مورد حمایت خود نمی کنند. تمرکز اصلی بر افشاگری و برجسته سازی نقاط ضعف حریف است تا فریاد کردن نقاط قوت نامزد خود. نمونه‌اش را در تاخت و تاز‌های شب گذشته در مناظره اول دیدیم.
مثل بقیه امور، متن را رها کرده ایم و حاشیه را چسبیده ایم. خدا به سه هفته باقیمانده از تبلیغات رحم کند و به مردمی که قرار است در گرد و غبار و دود و توفان و شلوغی و هیاهو و قیل و قال، واقعی ترین و صادقانه ترین برنامه ها را بشنوند و تحلیل کنند و بسنجند و بیابند و دست به انتخاب بزنند؛ مثل هواپیمایی که در مه غلیظ یا گرد و غبار، باید باند فرود را ببیند و روی زمین بنشیند. می شود؟ نمی شود! آواره آسمان خواهد شد تا غبار فرو نشیند یا مه فرارود.
■■■
لحظه ای جنس و نوع رقابت ها و ادبیات نامزدها و خصوصا گفتار و کردار هواداران آنها را در روزهای منتهی به دوم خرداد ۷۶ مرور کنید. از برنده تا بازندگان، منهای استثنای کارناوال عاشورا -که سریع و شدید تکذیب شد و غبار فرونشست- لحظه ای پا فراتر از مرزهای اخلاق نگذاشتند. ای کاش آن روزها بود و ای کاش، بداخلاقی، هزینه ای نجومی روی دست یک نامزد و هوادارانش می گذاشت!
عقبگرد خوب نیست اما خدایا! برای تو که کاری ندارد. هیچ چیز حتی قیمت ها را اگر نمی خواهی به اردیبهشت و خرداد ۷۶ برگردانی، فقط اخلاق مان را به آن روزها برگردان. ای کاش!
* روزنامه نگار و مجری تلویزیون
۴۷۴۷
نظر شما