سیدمهدی شجاعی در یادداشتی به مناسبت رونمایی از تازه ترین رمان فرزندش، یادداشتی برای او نوشت و در اختیار خبرآنلاین گذاشت.

به گزارش خبرآنلاين، «به بلندای آن ردا» اثر سید علی شجاعی در قالب یک اثر مکتوب داستانی که به تازگی منتشر و شب گذشته همزمان با شب ميلاد حضرت امام رضا(ع) رونمايي شد. این کتاب برای نخستین بار از زاویه شقی­‌ترین مرد زیسته در دوران زندگی امام رضا (ع) به شرح زندگی و کرامات وی می‌پردازد و همین مسئله روایت داستانی این کتاب را بسیار خواندنی­تر از آثار مشابهی کرده است که در صدد شرح زندگی امام رضا (ع) برآمده‌اند.

در متن يادداشت سيد مهدي شجاعي براي اين كتاب و سيدعلي شجاعي مي‌خوانيم:

برآستان جانان، گر سر توان نهادن

گلبانگ سربلندی برآسمان توان زد

نمی­دانم چگونه این نعمت عظیم و لطف بیکران حضرت کریم را شکر بگزارم که قلم ارجمند فرزندم سیدعلی شجاعی، سر بر آستان ولی نعمتمان، حضرت ثامن­الحجج، امام رأفت، علی­بن موسی­الرضا (علیه آلاف التحیه و الثناء) نهاده و در این آستان ملک­پاسبان به بلوغ و اثربخشی و ماندگاری رسیده.

این هر سه خصیصه، یعنی بلوغ و اثربخشی و ماندگاری، زمانی نصیب یک قلم می­شوند که از زمین کنده شده باشد و با آسمان پیمان و پیوندی برقرار کرده باشد.

قصد ندارم که تلاش و مجاهدت­های سیدعلی را برای رسیدن به این قله، انکار کنم یا ندیده بگیرم؛

نماز در خم آن ابروان محرابی

کسی کند که به خون جگر طهارت کرد

اما همت بلند، عزم راسخ، ولع خواندن، عطش فهمیدن و تلاش خستگی­ناپذیر برای رسیدن، اگر دست به دست هم بدهند، تازه به تعریفی از کوشش عاشقانه می­رسند و انسان را به بلندای این حقیقت می­رسانند که:

تا که از جانب معشوق نباشد کششی

کوشش عاشق بیچاره به جایی نرسد

هرکه در این آستان، عرض سلام و ادب و ارادتی دارد، به یقین در می­یابد که سلامش نه سلامی ابتدا به ساکن، که پاسخ سلام حضرت مولا بوده است. که خود فرموده­اند:

سلام منا دائما علیکم.

و هرکه در این آستان، قصد خدمتی دارد، با دل و جان به این باور می­رسد که هیچ چیز ندارد که آن آستان را بشاید مگر که چیزی از خودشان بستاند و با زیوری از جنس ذوق و ادب و خیال بیاراید و تقدیم حضور خودشان کند. و البته آن کریمان، از سر سجیت ذاتی، همین هدیه­مان را هم قدر می­دانند و ارج می­نهند و باران الطافشان را بر سر و رویمان می­بارند.

«فصل شیدایی لیلاها» را که از دست کرامتشان می­گیری و به پای ارادتشان می­ریزی، ره­توشه­ای از جنس «حاء. سین. نون» به دامانت می­ریزند و «حا. سین. نون» که تزئین و تقدیم می­کنی، قبایی به بلندای آن ردا برایت می­دوزند و...

خوشا به سعادت آن کس که همه عمر، سر از این آستان برندارد و این خاندان کرام در تعامل جاودان بماند.

شاید این گفتار، بر اهل ادب این روزگار گران بیاید؛ اما اعتراف می­کنم با افتخار که این قلم اگر بر بام بلندترین جوایز ادبی جهان می­نشست، به این اندازه شادمان نمی­شدم که به توفیق خلق این اثر- به بلندای آن ردا- نائل آمده است. چرا که ارزش آن اعتباری است و ارزش این ذاتی.

مقام اصلی ما گوشه خرابات است

خداش خیر دهاد هرکه این عمارت کرد

چرا که از آن، هیچ­کار برنمی­آید و از این، همه کار بر می­آید.

مگر به روی دلارای یار ما ورنی

به هیچ وجه دگر، کار بر نمی­آید.

چراکه خوشحالی و افتخار آن، محدود و منحصر است به ایام این جهان فانی و این متعلق به جهان جاودانی.

ما عندکم ینفد و ما عندالله باق.

چرا که آن هیچ کمالی بر کمالات انسان نمی­افزاید اما این، از آغاز نیت و بدو حرکت، رشد و کمال و تعالی را با خود می­آورد.

چرا که به جای آن، حتی مغازه­های این جهان چیزی نمی­دهند ولی به بهای این، ملائک هفت آسمان، پر و بال می­افشانند و سر و جان می­دهند.

چرا که قدر آن به گذشت زمان، کاسته می­شود و قدر این، لحظه به لحظه و آن به آن، افزون؛

اصلها ثابت و فرعها فی­السماء تؤتی اکلها کل حین باذن ربها.

الهی که این قلم در هر دو جهان بپاید و خداوند منان، پیوسته بر توفیقاتش بیفزاید و تشکر و قدردانی از این نعمتش را نصیبمان فرماید.

 

94.6.3

سیدمهدی شجاعی

5760

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 450657

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 17 =