عرض حال

ای پیـــــامبر ای رسول راستیـــــن
خیــــز و احوال مسلمانـــــــان ببین

بین چه زشتی ها همــــاره می کنند
همــــدگر را پــــاره پــاره می کنند

همچو عهـــــد جاهلی در این زمان
گفتـــــــه است این را خدای مهربان

بوده ایــــد در آتش و در پرتـــگاه
هـم به جنگ با خودی، بیگاه و گاه

دین تو دین اخـــــوت بود و بـــس
لیک همدیگر خورند، فریــاد رس!

ای رسول الله مگر اســـــلام چیست
غیر از اذعـــــان بر تو و الله نیـــست

هر یکی دارد مــــرامی بهر خــــود
سرخوش است بر فکر و برافکار خود

یک طـــرف اخباری و صوفی ببین
وان طرف وهــابی و خـــارج ز دین

یک طــــرف بحث خشونت می کند
دیگری طـــــرد رعـــونت می کند

یک طــرف تبلیــــغ منفـــی می کند
وان دگر کشتـــــار دفعــی می کند

بین که بدخــــواهان مسلط گشته اند
مردمان بر جــــان هم افتــــــاده اند

چنـــــد قرنی مسلمیـــــن آواره اند
در وطن هـــاشان همه بیـــــکاره اند

تفــــــرقه باشد شعــــــار مردمـــان
چون که مزدوراند برخی حاکمــــان

سرسپرده بهر قـــــدرت گشتــــه اند
توأمــان با عجــــــز و ذلت گشته اند

بعد جنگهــــــای صلیبی غربیــــــان
گشته اند عــــازم که بر گیرند عیـان

قدرت اســـــلام از اسلامیـــــــــان
تا که باشنــــــد زیر دست غربیــــان

هر زمان نقشـــــه براشان می کشــند
توطئه خُرد و کـــــــلان می آورند

پـــاره پـــاره کرده اند این سـرزمین
هر یـکی از آن و آن یک شد از این

مدتــی در تحت سلطــــه این و آن
تا نگــــــردد منفعت زایـــــل از آن

این همـــــان قول خـــــداوند کریم
باشدش در مصحــــف درّ و عظیم

کی نصـــــارا و یهود راضــی شــوند
تا که تسلیمی تمـــــامی نشــــــنوند

این بـــــلاد قبــــلا یکی دو بوده اند
راه وحـــــدت را بسی پیمــــوده اند

بسکه افســــاد و تبـــــاهی و جفــــا
سر زد از خاقــــان و سلطــان های ما

گشت تضعیـــف پایه های حُکمشان
کرد رخنه فاســـــدین در پشتــــشان

بعد جنگهــای جهانی بین چســــــان
قطعه قطعه شــــــد زمین خـــــاوران

این چنــــین است عاقبت بهــــر کسی
کو نکــــرده کــــار مردم بررســـــی

خود به جــــــان همــــدگر افتاده اند
با ستمـــــگر دست بیعـــــت داده اند

دین شـــــده عـــــامل ز بهر اختنــاق
هر یکی پر کینـــــه و اهــــل نفـــاق

بین چه کشتـــــاری ز یکدیگر کنــند
خاک همســـــایه به توبــره می برند

بین چه خوشحـــال اند جمع ناکسـان
نقشـــــه ها دارند بهـــر بیکســــــان

بین که شیطــــــانها ترقـّــص می کنند
بر تسلـــــط ها تفحص می کنـــــند

بهـــر نـــابودی مــــــذهب نقشـــه ها
می کشند از قبــــل و هم بس بــارها

دشمنــــــان بر ما مسلـــــط گشته اند
اهل دین مُفـــرِط، مفَـــرّط گشته اند

این نشـــــد، راه دگر دارند به کــف
تا نه هرگز نفعشـــــان گردد تلــــف

نقشــــــة راه و دگر بس نقشــــــه ها
آنچه در سینــــــه بود یا در خفــــــا

بغضشـــــــان بر مسلمیــــــنِ هوشیار
هر زمانی نقشـــــه ای آرنــــد به کار

چون در این خطـــــه بود بس ثروتی
هــــم انرژی، مغـــــز ها، بس مُکنتی

بایدش این ثـــــروت بی حد و حصر
راهی آنجا شود بی قیــــد و کــــسر

پس ببـــاید حافظــــــــان مطمــــئن
برگمـــــــارند خادمـــــــانی موتمـن

تا رود سـودش به جـــیب ســــروران!
ما کجـــــا و بهــــره ای از آب و نان

گر براشــــــان حاصلی شد بی گمـان
راضینــــد، گور پـــــدر های مـــان!

حاکمــــــان مزدور آنــان می شوند
فقـــــر و بیکـــــاری برامـــــان آورند

این حــــریفان را دو کاری هم زمان
می کنند خدمت به آنان حاکمـــــــان

یک طرف گیـــــرند ثروت هایمــان
وان طرف ناراضی گردنــد مردمـــــان

چون شود ناراضـــــی فرد مستعـــد
راهی آنجــــــا شود با جهـــــــد و جد

پس دو ثــروت شد نصیب ظالمـــان
هـم زمینـــــــی هم گروه نخبــــگان

گر بر آری ســــر، نافـــــرمانی کنی
کودتــــا بینی و جنــــگ و دشمــنی

*********
انقلابی شـــــد به پا در خــــــاک مـا
با همـــــه شور و شعــــــار و ادعــــا

نهصــــد و هفتـــاد و نه بعد از هـــزار
انقـــــــلابی در وطــــن شد برقــــرار

لیک بنگر تا چــــه ها کردند به مـــــا
کم نبود بر این وطـــــن جور و جفـــا

کودتـــــا و حمــــله ها ریــز و درشت
تا شدند صــــدام را حــــامی و پشت
ا
نگلیــــس و آمریکـــــا، روس و عرب
جمله بودند حامیش از شــرق و غرب

هشت ســـــالی این جنـــــایت پر دوام
حامیــــان را صحنـــه ها بودی به کام

مردم ایــــــران مقـــــاومت هـــا نمود
تا که دشمـــــن از وطن بیــرون نمود

مردم افغـــــان به دست طالبــــــــــان
گشته مثـــــله این زمــــان و آن زمان

کار صـــــدام تا که از حــدی گذشت
پس ببــــاید تا که بر جـــایش نشست

بعد اشغـــــال عـــــراق آن ناکســــان
پس بـبردند شخص وی را از میــــان

بعـــــد آن نوبت به قـــــذافی رسیــــد
بعـــد خــــواری کشته شد مرد پلــید

حاصلـــش چیزی مگر تخــــریب بود؟
حقــــد و کینــــه بدترین آسیـب بود

باز هـــــم قانـــــع نبــــــودند این هـــا
نقشـــــه ها دیدند و دیگر خوابـــــها

لیک چون ناکــــــام ماندند در عمـــل
فتنـــــه ها کردند و آن هم با دغــــل

بعد آن نوبت به ســــــوریها رسیــــــد
تا که یا تسلیــــــم یا جنــــگ جدید

امـــــــریکا در فکر رنگی تــــازه بود
بر خطــــــائی بِکــــــر و پر آوازه بود

داعشــــــــی باید کند دولت نخــست
با عــــراق و شــــام این گردد درست

داعشی نــــــام تو بر پرچـــــــــم زند
عقــــده ها می کــــارد و گـردن زند

دین رحمـــــــت را قساوت کرده اند
مرحــمت را بین شقــــــاوت کرده اند

لشکـــــری از شرق و غرب آورده اند
دامــــــها از بهر قتــــــل گستـــرده اند

انفجــــــارات در میـــــــان مردمــــان
گشته عـــــادی بهرشــــان در این زمان

نه به مـــــردان رحـــــم آرند، نه زنــان
شست و شوی مغــــــز ها در کودکـان

گفتـــه اند هان تو فقـــط آدم بـــکُش!
می روی اندر بهشت سرشـــار و خوش

ســر بریــــدن همچو آب خوردن است
اعتــــراض بر کار، عیــــن مردن است

این چنــین معجـــــون ز امریکـــا بود
هــــم شریــــک جــرم، او روپا بود

صهیونیست ها زین عمل خوشحال و شاد
امریکـــــا! نقــــش تو پـــر آوازه باد!

عـــــــامل مــــــالی بود آل سعـــــــــود
آنکه باشد چـــــاه نفتش تــــار و پود

تا که بـــــــاشد پشـــت اســــــــرائیل باد
امریکـــــا زان خاطــرش گردید شاد

لیـــک بنگـــر بر سعــــــودی کثیــــف
آنکه کوبــــد خــــلقِ اَحسـا و قطیف

آن که افســـــاد و فســــــاد بزمشـــــان
می شود شرمنـــــده اندر نزدشــــــان

لیــــــک با هشیــــــاریِ مردم تمــــــام
می نشــــد پس داعشی دولت به کـام

کشتـــــه ها دادند و بس خســـران محض
بسکه فـــاسد تر بُدند بعضـــی ز بعض

بس خــــــرابی هــا به بــــــار آورده اند
حقــــد و کینـــه در درون پرورده اند

قـــــدرت قـــــــدّاره بنــــــــد بی امان
آنکه دارد حقــــــد ما اندر نهــــــــان

خـــوب دانـــــد از دو سر سودی بــــرد
گر بجنگـــــند یا که تخــــــریب آورد

چون بجنگنــــــد اسلــــــحه آید به کار
گر که صلــح است ساختن گردد شعار

در یکی چـــــون اسلــــــحه بفروختند
بهـــر تعمــــــیر شعـــــله ها افـروختند

الغـــــرض چون فتنــــــه گردیــده تمام
بایدش لبنــــــان شود آتـــــش به کام

چونکه حـــــزب الله در آن دارد عمــــل
اقتـــــدارش چون شده ضرب المثـــــل

در یمـــــن آل سعـــــــود گستـــاخ وار
می کُشد، می کوبد و گیرد دمـــــــــار

این کم است با حصــــر تکمیلش کنــند
تمثیلی از شِعــــب ابی طـــــــالب کنند

ما در این بیـــــن مدعــــی هستیم و بس!
ای خــــدا دستـــــــان گیر! فریـاد رس!

وا اَسَف ما هم خــــــرابی کـــــرده ایم
بس به نـــــام دین تبــــــاهی کرده ایم

از تبـــــانی، رانت خــــواری، کار زشت
ما کجــــــا داریم امیــــــّد بهــــــشت

گر چــــــه باشند مخلصـــان بس بی شمار
لیک باشــــــد ادعـــــاهایی به کـــــار

کی کجـــــا ما ظرفیــــت افــــزوده ایم
بهــــــر کسب معــــــرفت فرموده ایم؟

کی توانیــــــم طرح دعــــــوایی کنـــیم
از خسارتهــــــای کشـــــور کم کنیم؟

کی نگــــــاهی پُر به داخــــل کـــرده ایم
با خودی هـــــا حل مشکــل کرده ایم؟

خــــارج است گـــر قبله¬گــــاه دیدمــان
جز به راه غـــرب شد آئیـــــــن مان؟

این چنـــــین پنــــــدار کی یــــابد ثبات
پس حیــــــاتی تو بجو بهر نجـــــــات

ای پیـــــــامبر گر بیـــــــایی در میـــــان
دین خــــود کی می¬شناسی تو عیــــان

از طـــــریقت جز نه نــــــامی مانده است
بر شـــــریعت ظـــــــاهری بنشانده اند

نــــــام دین باشـــــد ولی کو محـــــتوا
تو شعـــــاری بینی خــــــالی از صفــــا

حق مـــــا ها این چنین باشـــــد به حـق
چون که ترک محتــــــوامان شـــد نَسَق

نیــــــک می¬دانیم علـــت از خود است
ربط تقصیــــــر با دگر بس بی¬خود است

گفتـــــه قرآن مجیــــــــد با اهتمــــام
ســـــرنوشت هر کســـــی بسته تمــــام،

بر اراده، بر عـــــزیمت هـــــای خـــود
کی رقم زد ســـــرنوشت را غیـــــر خود

ای پیــــــامبر کن دعــــــا بهر نجــات
تا دوبــــــاره باز یابیـــــم ما حیـــــــات

از حسیــــــن تو بگیــــریم درس دیــن
هم کنیـــم بر نصــــــــرت فردا یقیـــــن

از تفــــــــرق دورگــــــردیم ما کســان
مــا جدا ســـازیم کســـــان از ناکســان

دست خــــــود از تفــــــرقه گیریم بــاز
تا عـــــزیزانی شـــــویم و ســـــــرفراز

ای «رضــــــا» بس کن مصیبــت کم بگو
ترســـــم آواره شوی تو کــــو به کــو