نگاه این نمایش از دوگانه تسنن و تشیع ریشه گرفته است که در جامعه ایرانی وجود دارد و دارای ابعاد گوناگون است. در این اثر روابط بین یک زوج و اختلافات مذهبی آن‌ها که با سیاست و اقتصاد در هم آمیخته شده است، دیده می‌شود. هر چند چهار عنصر خانواده، نظام سیاسی، دین و حوزه فرهنگی در این نمایش به تصویر کشیده می‌شوند اما به حوزه اقتصاد نسبت به خانواده و همچنین حوزه سیاست نسبت به فرهنگ به طور وسیع‌تری پرداخته شده است.
در نمایش «ابوبکر محمدی، فاطمه محمدی» نشان داده می‌شود که بخشی از اختلافات تسنن و تشیع مسئله‌ای تاریخی بوده و از قبل وجود داشته است و جامعه و زندگی امروز هم به بخش دیگری از آن دامن زده است. البته مسئله اختلافات مذهبی به گونه‌ای در تمام جوامع وجود دارد. حتی در بین خود شیعیان هم تنوع و تکثرهای مختلفی دیده می‌شود.
البته اگر نویسنده و کارگردان «ابوبکر محمدی، فاطمه محمدی» علاوه بر تمامی مسائل، نقش خانواده را برجسته‌تر می‌کرد و بیشتر به حوزه‌های فرهنگی می‌پرداخت می‌توانست دریچه‌های بیشتری را به روی مخاطب باز کند؛ چرا که موضوع از یک زوج عاشق شروع می‌شود و در نهایت هم مسئله به صورت محدود در بین همین زوج حل می‌شود و مسئله شیعه و اهل سنت در جای خود حل نشده باقی می‌ماند.
دوست داشتم در کنار تمام نقاط قوت نمایش از انتخاب موضوع تا انتخاب بازیگران و بازی‌های باورپذیر و شیوه اجرایی درست به ابعاد فرهنگی و خانوادگی ناشی از اختلافات شیعه و اهل سنت بیشتر پرداخته می‌شد تا نمایش تاثیرگذارتر از چیزی می‌شد که اکنون شاهد آن هستیم.
هر چند شجاعت نویسنده در پرداختن به موضوع و حضور اثربخش بازیگران در ایفای نقش‌های خود در فضای جامعه امروز بسیار قابل تحسین و جسورانه بود و باعث شد برای اولین بار موضوع پنهان شیعه و اهل سنت مطرح شود. امیدوارم این راه روز به روز باز‌تر شود تا ما بتوانیم بدون جدال‌های سیاسی به این مسائل مهم اجتماعی بپردازیم.
57242
نظر شما