سالی بی‌وفا برای اهالی فرهنگ و هنر

مهدی درستی: سال 95 با تمامی خاطرات تلخ و شیرینی که برای ایرانیان به جا گذاشت، به روزهای پایانی خود رسیده است؛خاطراتی که گاه لبخند بر لب مردم آورد و گاه اشک را از چشمانشان جاری کرد.

سال 95 برای اهالی فرهنگ و هنر در کنار تمامی حوادث و اتفاقات خوبش، سالی و خوشایند نبود. از دست رفتن تعدادی از هنرمندان نامدار و شاخص، از جمله تلخ‌ترین تجربه‌های جامعه هنری در این سال به شمار می‌رفت.

سالی که با درگذشت عباس کیارستمی، کارگردان جهانی سینمای ایران با تمامی حواشی پزشکی‌اش آغاز شد و در روزهای آخر هم با رفتن علی معلم و افشین یداللهی خاطره تلخی را برای اهالی فرهنگ و هنر رقم زد.

در این آخرین ساعات سال، یادی کرده‌ایم از آنان که بر گردن هنر، ادب و فرهنگ این مملکت حق داشتند و زمانه آنان را از این ملت جدا کرد.

اهالی هنر هفتم و پرده نقره‌ای/ از عباس کیارستمی تا علی معلم

سالی که گذشت با هنرمندان عرصه سینما مهربان نبود و انسان تاثیرگذار و ارزنده ای را از این هنر جدا کرد، افرادی که حضورشان غنیمتی بزرگ برای سینمای ایران محسوب می شد و جای خالی شان به راحتی پر نخواهد شد، در ادامه یادی خواهیم کرد از درگذشتگان حوزه سینما در سال 95:

عباس کیارستمی:

اولین و تلخ ترین خبری که آغاز سال 95 را برای اهالی سینما تلخ کرد، درگذشت عباس کیارستمی کارگردان صاحب سبک سینمای ایران بود.

کیارستمی یکم تیر 1319 در تهران متولد شد و تنها 13 روز پس از سالگرد تولدش در تاریخ 14 تیر 1395 در تهران درگذشت.

او فعالیت هنری خود را از هنرهای تجسمی و نقاشی آغاز کرد و تحصیلات دانشگاهی خود را هم در همین حوزه ادامه داد و سپس به سراغ کار در حوزه طراحی پوستر و جلد کتاب رفت و حتی نام او را در انتهای تیتراژ فیلم «قیصر» ساخته مسعود کیمیایی به عنوان طراح تیتراژ می توان دید.

کیارستمی در سال 49 به دعوت فیروز شیروانلو مسئول امور سینمایی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به حرفه فیلمسازی روی آورد و اولین فیلم خود را با نام «نان و کوچه» تولید کرد و سپس همین حرفه را ادامه داد و فیلم هایی زیاد را در حوزه کودک و نوجوان ساخت، فیلم هایی چون «طعم گیلاس»، «زیر درختان زیتون»، «زندگی و دیگر هیچ» سه گانه ای بود که نام کیارستمی را بر سر زبان ها انداخت. او در فیلم های بعدی خود نشان داد که کارگردانی آشنا به زبان مشترک مردم جهان است و موفقیت او در کسب جوایزی چون نخل طلای جشنواره کن برای فیلم «طعم گیلاس» و شیر نقره ای جشنواره ونیز برای فیلم «باد ما را با خود خواهد برد» گواه همین موضوع است.

کیارستمی به دلیل کسالتی که داشت در بهار 95 به در فرانسه مورد معالجه قرار گرفت. او برای ادامه درمان خود به ایران آمد و بر اثر خطای پزشکی در تاریخ 14 تیر درگذشت. بنا به وصیت او پیکرش در قبرستان توک لواسان به خاک سپرده شد.

داود رشیدی:

داود رشیدی 25 تیر 1312 در تهران متولد شد، در هفت سالگی دختر عمه اش دست او را به عبدالحسین نوشین سپرد تا در نمایش «مردم» بازی کند. او سپس به دلیل شغل پدرش که دیپلمات بود ابتدا راهی ترکیه و سپس فرانسه شد و تحصیلات متوسطه خود را در این کشور به پایان رسانید و رشته کارگردانی و بازیگری تئاتر را در دانشگاه انتخاب کرد.

رشیدی در سال 1350 با فیلم «فرار از تله» وارد سینمای ایران شد و در سال 52 مدیریت گروه نمایش و سرگرمی اداره تئاتر تلویزیون را برعهده گرفت.

او سپس با نقش آقا حسینی در فیلم «کندو» خودش را در ذهن مخاطبان ثبت کرد و با نقش آفرینی در مجموعه «هزار دستان» و فیلم «کمال الملک» ساخته مرحوم علی حاتمی محبوب دل های مردم شد.

رشیدی چند سال پیش از مرگ به آلزایمر دچار شده بود و در مصاحبه ای گفته بود دوست دارد روی سنگ قبرش این جمله را بنویسند: «آمدم، دیدم و رفتم» او سرانجام در روز جمعه پنجم شهریور 1395 بر اثر ایست قلبی درگذشت.

علی معلم:

علی معلم سال 1341 در دامغان متولد شد. در رشته سینما تحصیل کرد، در دهه‌ شصت فعالیت مطبوعاتی خود را آغاز کرد و در سال 71 با تاسیس ماهنامه «دنیای تصویر» فصل تازه‌ای را در مطبوعات و رسانه‌های سینمایی رقم زد.

معلم که به واسطه‌ تولید و اجرای برنامه‌هایی چون «جنگ هنر»، «از واژه تا تصویر»، «سینمای اندیشه» و ...به چهره‌ای شناخته شده برای مخاطبان تبدیل شده بود، اولین جشن سینمایی و تلویزیونی خصوصی ایران را تاسیس کرد و تندیس حافظ را به منظومه‌ سینمای کشور افزود.

فعالیت معلم فقط به عرصه‌ مطبوعات و رسانه‌ها محدود نمی‌شد «شوکران»، «گاوخونی»، «ازدواج به سبک ایرانی» و «آل» از جمله تجربیات موفق او در مقام تهیه‌کنندگی بود. دریافت مدرک دکتری افتخاری به پاس فعالیت‌هایش در عرصه‌ فرهنگ و هنر نیز یکی دیگر  از عناوین  متعدد او به شمار می‌رفت.

بهمن زرین پور:

بهمن زرین‌پور در سال ۱۳۲۰ در کرمانشاه به دنیا آمد. او فعالیت سینمایی خود را با بازی در فیلم «فدایی» اثر رضا علامه‌زاده در سال ۱۳۵۱ آغاز کرد و در همان سال در فیلم «ستارخان» به کارگردانی علی حاتمی به عنوان بازیگر و دستیار کارگردان ایفای نقش نمود.

او پس از آن در 20 فیلم دیگر نقش آفرینی کرد که «صمد آرتیست می شود»، «صمد خوشبخت می شود» و «تحفه ها» از مشهورترین آن هاست. «گالش‌های مادربزرگ»، «عطر گل یاس» و «آوای فاخته» از جمله سریال های پربیننده سال های پیش تلویزیون هستند که زرین پور نویسندگی و کارگردانی آنها را به عهده داشته است. او در 17 تیر 1395 بر اثر بیماری ریوی دار فانی را وداع گفت.

محمد زرین دست:

محمد زرین‌دست معروف به تونی زرین‌دست زاده ۱۳۱۳ در تبریز است. او هنرمند ایرانی مقیم آمریکا بود. زرین‌دست فارغ‌التحصیل رشته سینما از دانشگاه کالیفرنیا در یوسی‌ال‌ای لس‌آنجلس است و فعالیت هنری خود را با تئاتر آغاز کرد. بردارش علی‌رضا زرین‌دست نیز در حرفهٔ فیلم‌برداری مشغول به فعالیت است. او فیمسازی را از سال 1345 با ساخت «هاشم‌خان» آغاز کرد و در سال‌های اخیر فیلم‌های «سرگیجه» و «قفس طلایی» را ساخت. علت وجود تومور در کیسه صفرا در هشتم آذر 1395 چشم از جهان فرو بست.

محسن سیف:

محسین سیف در سال 1331 در تهران چشم به جهان گشود. او از منتقدانی بود که از سنین جوانی و دهه ۴۰ نوشتن را آغاز کرده بود. هم نقد ادبی می نوشت، هم نقد سینمایی و هم قصه هایی نوشته بود. او به دلیل مشکلات گوارشی در بیمارستان رسول اکرم (ص) بستری بود و با بیماری دست و پنجه نرم می‌کرد، صبح جمعه چهاردهم آبان ماه درگذشت.

اصغر بیچاره:

اصغر بیچاره 22 خرداد 1306 در تهران به دنیا آمد. او از ۱۱ سالگی به عنوان کارگر ساده در عکاسی به کار مشغول شد. او نخستین بار با گرفتن کپی از تمام عکس‌های فیلم «دختر لر» برای عبدالحسین سپنتا فیلمنامه‌نویس این فیلم، رسما وارد دنیای هنر شد. او سه کتاب در مورد تاریخ سینمای ایران نوشت و سرانجام در سالروز تولدش در 22 خرداد 1395 در لس آنجلس درگذشت.

حسن جوهرچی:

حسن جوهرچی، بازیگر سینما و تلویزیون، در تاریخ ششم مرداد ۱۳۴۷ در یک خانواده اردبیلی ساکن تهران بدنیا آمد. جوهرچی تحصیلات خود را در دانشگاه هنرهای زیبای دانشگاه تهران و در رشته عکاسی تا مقطع کارشناسی ادامه داد. همچنین به مدت یک سال در دوره انجمن سینمای جوان ایران شرکت کرد.

بازیگری را در سال ۱۳۶۷ با فیلم «فیل در تاریکی» ساخته نعمت حقیقی آغاز کرد. این فیلم را می‌توان شروعی خوب برای حسن جوهرچی دانست. معروفیت حسن جوهرچی با فیلم «برخورد» ساخته سیروس الوند شروع شد. او شناخته شدن خود را مدیون سریال «در پناه تو» ساخته حمید لبخنده و به نویسندگی علیرضا طالب‌زاده بود. او در سن 48 سالگی به خاطر نارسایی کبد و عفونت ریه در بیمارستان بستری بود و در 15 بهمن 1395 بر اثر ایست قلبی درگذشت.

ثریا حکمت:

ثریا حکمت در چهارم آذر 1332 در شهر خوی در استان آذربایجان غربی متولد شد. نام اصلی او آذر مهدی قلی خانی بود ولی از زمانی که وارد سینما شد به ثریا حکمت معروف شد. حکمت بازی در سینما را از سال 1353 با فیلم «ناجورها» به کارگردانی سعید مطلبی شروع کرد و در آثاری چون «نقطه ضعف»، «تصویر آخر»، «خواستگاری»، «نیش»، «آواز قو» و فیلم به یاد ماندنی «ای ایران» نقش داشته است. او صبح دوشنبه 16 فروردین 1395بر اثر سکته مغزی به کما رفت و چهار روز بعد در 20 فروردین درگذشت.

علیرضا زهادی:

علیرضا زهادی اول فروردین سال 1342 در مرند متولد شد. زهادی عکاس و فیلمساز بود و سوابقی از جمله مسئول اسبق انجمن سینمای قم، دبیر جشنواره بین المللی فیلم تک، مدیرکل سینمایی موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره) در کارنامه اش دارد. او در 18مهر 1395 درگذشت.

فرج الله سلحشور:

فرج‌الله سلحشورنیا متولد ۱۳۳۱ در قزوین است. سلحشور بازیگر، چهره‌پرداز، نویسنده و کارگردان ایرانی است. او فعالیت هنری خود را با بازی در فیلم «توبه نصوح» به کارگردانی محسن مخملباف آغاز کرد. سلحشور کارگردانی مجموعه‌های تلویزیونی تاریخی، مذهبی چون «ایوب پیامبر»، «مردان آنجلس» و «یوسف پیامبر» را برای صدا و سیما در کارنامه دارد. او درحال نوشتن مجموعه «موسی پیامبر» بود که دچار مشکل ریوی شد و در هشتم اسفند سال 1395 درگذشت.

مهدی سماکار:

مهدی سماکار سوم خرداد 1319 در تهران به دنیا آمد. او کارش با فیلمبرداری «ملکه خورشید» ساخته علی اکبر صادقی آغاز کرد و در تمام عمرش همین راه را ادامه داد. سماکار در 29 دی 1395 به دلیل عفونت ریوی درگذشت.

پرویز شاهین خو:

پرویز شاهین‌خو متولد ۱۲۹۴ در تهران، فارغ‌التحصیل هنرستان هنرپیشگی، فعالیت هنری‌اش را از سال ۱۳۱۲ در تئاتر آغاز کرد و سال ۱۳۴۶۶ با فیلم «نیم وجبی» وارد سینما شد. از جمله نمایش‌های این بازیگر می‌توان به «رستم و سهراب»، «نادرشاه»، «خسیس»، «امیرارسلان» و «بیژن و منیژه» اشاره کرد و از کارهای تلویزیونی‌اش نیز می‌توان از «آتش بدون دود»، «سربداران» و «روزی روزگاری» نام برد. این بازیگر در سینما نیز در فیلم‌هایی چون «گردش روزگار»، «ماه پیشونی»، «مسافر»، «مادیان، «روزهای انتظار»، «پرستار شب»، «دوران سربی»، «دخترک کنار مرداب»، «تویی که نمی‌شناختمت»، «حکایت آن مرد خوشبخت»، «نقش عشق»، «مجنون»، «باز باران»، «یک بار برای همیشه»، «روز واقعه»، «فصل پنجم» و «ایران سرای من است» به ایفای نقش پرداخته است. او بامداد 16 مرداد 1395 به دلیل مشکلات ریوی دار فانی را وداع گفت.

پرویز صبری:

پرویز صبری متولد ۱۳۲۹ در تبریز و فارغ‌التحصیل مکانیک از دانشگاه شیراز بود و فعالیت سینمایی‌اش را سال ۱۳۶۰ از سیمای جمهوری اسلامی ایران آغاز کرد. از دیگر فعالیت‌های جنبی او می‌توان به سرودن شعر برای کودکان و نوجوانان اشاره کرد. «شنگول و منگول»، «عیال‌وار»، «گارد ویژه»، «مانی و ندا» و«ننه نقلی» از ساخته‌های این کارگردان هستند. صبری عصر  یکشنبه 10 مرداد 1395 در سن 66 سالگی در بیمارستان درگذشت.

نیما طباطبایی:

نیما طباطبایی 17 اسفند 1356 در تهران متولد شد. او در حوزه مستندسازی و سینما فعالیت می کرد و آخرین اثرش مستند «من ناصر حجازی هستم» بود. طباطبایی خواهر زاده رویا تیموریان بود. او در 28 آذر 1395 به دلیل سرطان ریه درگذشت.

حسن علیزاده:

حسن علیزاده هنر شناس، فیلم ساز و منتقد برجسته فیلم اول فروردین 1327 در تهران متولد شد. او دوران دبیرستان خود را در مدارس دارالفنون و مروی گذراند و پس از اتمام این دوران وارد مدرسه عالی رادیو و تلویزیون شد.

او سال‌ها در رادیو و تلویزیون به عنوان کارگردان و فیلمبردار فعالیت داشت و از محضر استادانی چون بهمن فرمان آرا و پرویز کیمیاوی بهره گرفت. علیزاده بر اثر بیماری گوارشی در 15 بهمن 1395 دار فانی را وداع گفت.

محمدرضا غیاث آبادی:

محمدرضا غیاث آبادی 27 دی 1326 در تهران متولد شد. او در سریال هایی چون «مختارنامه»، «شیدایی» و فیلم های «شوخی»، «سفیر عشق» بازی کردن بود. او در 17 فروردین 1395 بر اثر عارضه قلبی درگذشت.

حسین فهیمی:

حسین فهیمی هشتم اسفند 1343 در شیراز چشم به جهان گشود. از جمله فعالیت های این مستندساز جانباز می‌توان به مستند «محیط زیست کهکلویه و بویر احمد ۱۳۷۳»، «ده مستند مساجد و فعالیت های فرهنگی استان فارس۱۳۷۳»، «فیلم های کوتاه مستند گزارشی سیمای صبحگاهی ۱۳۷۳»، مستند «تشییع شهدای شیراز  ۱۳۷۴»، مستند رحلت امام خمینی «سوگ در سوگ ۱۳۷۴»، فیلم داستانی «آغاز یک پایان  ۱۳۷۸»، فیلم داستانی «آواز جنگل ۱۳۸۱»، سینمایی «ساحت ۱۳۸۱»، فیلم مستند «گمست ۱۳۸۳» و فیلم مستند «انتظار۱۳۸۵» اشاره کرد. فهیمی شامگاه پنجشنبه ۲۵ آذر 1395 به دلیل ایست قلبی در منزل خود درگذشت.

علیرضا قومی:

علیرضا قومی اول آبان 1329 در کرج متولد شد. او سابقه‌ بازیگری، مدیریت تولید، جلوه‌های ویژه و گریموری را داشت و طراحی چهره‌پردازی «افراطی‌ها» و «پرواز مرغابی‌ها» از جمله فعالیت‌های او بود. قومی در 30 آبان 1395 به علت مشکلات تنفسی درگذشت.

فرید کشن فلاح:

فرید کشن فلاح دوم شهریور 1339 در کرمانشان متولد شد و پس از بازی درچند فیلم کوتاه به چهره پردازی پرداخت. او در فیلم‌های «کولی» به کارگردانی علی شاه حاتمی، «شیدا» به کارگردانی کمال تبریزی، «معصوم» به کارگردانی داود توحید و... به عنوان چهره پرداز حضور داشت. او صبح سه‌شنبه ۱۴ اردیبهشت 1395 دار فانی را وداع گفت.

احمد مسروری:

احمد مسروری دوم مهر 1325 در تهران متولد شد به فیلمبرداری در سینما پرداخت. او در 19 دی 1395 بر اثر سکته قلبی درگذشت.

ملیحه نیکجومند:

شیده رحمانی معروف به ملیحه نیکجومن 20 خرداد 1317 در اصفهان متولد شد. او در سال 1334 وارد سینما شد و سپس در عرصه دوبله فعالیت کرد. نیکجومند در 20 سریال و سه فیلم سینمایی بازی کرد و در 17 تیر 1395 به دلیل ایست قلبی دار فانی را وداع گفت.

کاظم افرندنیا:

کاظم افرندنیا چهارم بهمن 1324 در نائین به دنیا آمد. او با فیلم «ناجورها» در سال 1353 به سینما وارد شد. افرندنیا پس از آن در صد فیلم و سریال بازی کرد. او در نهم بهمن 1395 به دلیل خونریزی مغزی درگذشت.

خسرو شجاع زاده:

خسرو شجاع زاده در سال 1324 در بندر انزلی متولد شد. او دانش‌آموخته رشته بازیگری از هنرکده هنرهای دراماتیک بود و بازی در سینما را از سال ۱۳۴۸ با بازی در فیلم «گاو» به کارگردانی داریوش مهرجویی آغاز نمود. در فیلم «غریبه و مه» بهرام بیضایی نقش اول مرد را بازی کرد. او در سریال «پدرسالار» نیز بازی کرد. شجاع‌زاده در تاریخ سه شنبه ۲۴ اسفند ۱۳۹۵ به دلیل سکته مغزی در سن ۷۱ سالگی چشم از جهان فروبست.

هنرمندانی که داغ خود را بر دل سازها گذاشتند

موسیقی در سال ۱۳۹۵ روزهای تلخ و شیرینی را پشت سر گذاشت که یادآوری برخی وقایع آن همچنان کام هنرمندان و دوستداران هنر را تلخ می‌کند اتفاقاتی مانند سکوت ابدی تار فرهنگ شریف و خاموشی تئوریسین موسیقی ایرانی مصطفی‌کمال پورتراب.

یادی می کنیم از کسانی که جایشان در دنیای موسیقی ایران خالی است.

جواد لشگری:

او متولد سال ۱۳۰۲ در تهران بود و در جوانی برای فرا گرفتن و نواختن ویلن شاگردی ابوالحسن صبا و مهدی خالدی و احمد فروتن‌راد را کرد. او اولین‌بار برای آموزش موسیقی نزد ابوالحسن‌خان صبا رفت، صبا پس از امتحانی که از او گرفت، قبول کرد شخصا به جواد لشگری آموزش دهد. نواختن آهنگی به نام فتنه با شعری از رهی معیری در سال ۱۳۲۶ آغازگر فعالیت و همکاری او با رادیو بود. وی از سال ۱۳۲۸ به‌طور رسمی در ارکسترهای مهدی خالدی، مرتضی محجوبی، ابراهیم منصوری و حسین یاحقی شرکت کرد. او در 17 فروردین 1395 درگذشت.

افشین یداللهی:

یداللهی متولد ۱۳۴۷ در اصفهان پزشک متخصص اعصاب و روان و از ترانه سرایان اهل ایران است. پدر افشین یداللهی از بزرگان شهر ایزدخواست بوده است و مادر وی نیز اهل اسفرجان است. او فعالیت‌های حرفه‌ای ترانه‌سرایی خود را در سال ۱۳۷۶ در سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران آغاز کرد. نخستین ترانه‌های او با آهنگسازی فؤاد حجازی و شادمهر عقیلی و با خوانندگی خشایار اعتمادی اجرا می‌شد. یداللهی در 25 اسفند بر اثر سانحه تصادف در سن 48 سالگی درگذشت.

ناصر مهرورز:

مهرورز 24 شهریور 1324 در همدان متولد شد. او از نوازندگان مطرح همدان بود و در سال 68 رتبه برتر جشنواره فجر را کسب کرد و در سال 1374 به همرا گروه میلاد کنسرت هایی در کشورهای مختلف اجرا کرد. او در چهارم اردیبهشت 1395 به دلیل سانحه ای که در کوه برایش رخ داد، درگذشت.

محمدخلیل کسایی:

این هنرمند 20 دی 1351 در اصفهان متولد شد، او نوازنده نی و فرزند حسن کسایی نوازنده چیره‌دست نی بود که در ۱۴ اردیبهشت‌ 1395 در اصفهان از دنیا رفت. حمله قلبی علت فوت این هنرمند اعلام شد.

حبیب محبیان:

این خواننده چهارم مهر 1321 در تهران متولد شد، این خواننده با آلبوم «من مرد تنهای شب» به شهرت رسید. او پس از انقلاب از ایران رفت تا فعالیت های خود را در لس آنجلس ادامه دهد. تا اینکه در سال 88 با نوشتن نامه ای به رییس جمهور وقت خواستار بازگشت به ایران شد و تا آخر عمر در روستای نیاسه رامسر زندگی کرد. او در 21 خرداد 1395 درگذشت.

مصطفی کمال پور تراب:

او متولد سال ۱۳۰۳، آهنگ‌ساز ایرانی و از استادان تئوری موسیقی بود. او همچنین از اعضای هیئت مؤسس و نایب‌رئیس شورای عالی خانه موسیقی ایران بود. پورتراب دوم تیر 1395 دار فانی را وداع گفت.

حسن پیغان:

خواننده پاپ هرمزگانی نهم تیر براثر ایست قلبی در بندرعباس درگذشت. او متولد آبان‌ماه سال ۱۳۵۵ بود و انتشار دو آلبوم موسیقی را در کارنامه کاری‌اش داشت.

مجید نجاهی:

نجاهی در بهمن‌ماه ۱۳۱۳ در تهران دیده به جهان گشود و از جوانی به یادگیری سنتور پرداخت. او پس از پنج سال نواختن سنتور، با حسین قوامی، احمد عبادی، مرتضی‌خان محجوبی، نورعلی‌خان برومند و استادان دیگر، آشنا شد و نزد آن‌ها موسیقی را آموزش دید. او بامداد ۲۱ مردادماه در سن ۸۲ سالگی دارفانی را وداع گفت

فرهنگ شریف:

این هنرمند اول فروردین 1310 در آمل به دنیا آمد و از کودکی با نواختن آشنا بود. او از نوازندگان برتر نیم قرن اخیر ایران محسوب می‌شود. شریف تار را نزد استادان عبدالحسین شهنازی و مرتضی نی‌داوود، تارنوازان بزرگ اواخر دوره قاجار و اوایل پهلوی آموخت اما شیوه نوازندگی او به اساتیدش شباهتی ندارد و مخصوص خود اوست. او به عنوان یکی از تکنوازان و بداهه‌نوازان سرشناس موسیقی ایرانی هم شناخته می‌شود. او چهارشنبه ۱۷ شهریور ماه  در سن ۸۵ سالگی درگذشت.

عباس نیرومند:

هفتم مهر 1395 عباس نیرومند، هنرمند پیشکسوت عرصه موسیقی استان کردستان در سن ۸۵ سالگی درگذشت.

محمدابراهیم شریف‌زاده:

این هنرمند پنجم خرداد 1315 در باختر به دنیا آمد. او موسیقی مقامی را از نوجوانی آغاز کرد و با غلامحسین سمندری همکاری نزدیکی داشت، همکاری او با سمندری، از دوتارنوازان شهیر باخرزی، ۶۰ سال ادامه داشت. او صبح روز ۲۲ آبان‌ 1395 بعد از تحمل یک دوره بیماری درگذشت.

علی محمد بلوچ:

بلوچ در ششم مرداد 1333 در چابهار متولد شد.او از بزرگترین نوازندگان قیچک بلوچستان پنجشنبه دوم دی 1395 در پی عارضه قلبی در بیمارستان چابهار چشم بر دنیا بربست.

حسین طیبی:

نوازنده و هنرمند حوزه موسیقی مازندران و پدر ساز «لَلِه‌وا» ششم اسفند ۹۵ در ۸۰ سالگی درگذشت. از او چهار آلبوم در ایام پیش از انقلاب منتشر شد و نخستین اثر نوازندگی‌اش پس از انقلاب با نام «لَله‌وا» در سال ۱۳۶۵ از سوی فرهنگ‌خانه‌ مازندران انتشار یافت.

سلیم موذن زاده اردبیلی:

سلیم مؤذن‌زاده اردبیلی مداح سرشناس اهل‌بیت که نوای داوودی او شهرت جهانی دارد صبح روز سه شنبه دوم آذر 1395 در سن ۸۰ سالگی در منزل شخصی خود درگذشت.

یدالله تیموری:

یدالله تیموری از استادان پیشکسوت موسیقی نواحی ایران صبح روز دوشنبه دهم آبان 1395 بر اثر بیماری ریوی دار فانی را وداع گفت.

شاهرخ پورمیامین:

شاهرخ پورمیامین از نوازندگان موسیقی پاپ که سابقه همکاری با بسیاری از خوانندگان موسیقی پاپ را داشت شامگاه سه شنبه ۱۴ اردیبهشت 1395 بعد از ماه ها مبارزه با بیماری دار فانی را وداع گفت. وی به دلیل تومور مغزی مدتی در بیمارستان بستری بود.

غلامحسین آبتین:

او که متولد پنجم مرداد 1333 در آمل بود از 25 سالگی به موسیقی روی آورد و آهنگ های فراوانی ساخت. آبتین در 16 خرداد 1395 به دلیل سرطان درگذشت.

غلامعلی آقاپور:

آقاپور در نهم فروردین 1325 در مشهد به دنیا آمد و در حوزه آهنگسازی فعالیت کرد. او در ششم تیر 1395 درگذشت.

فایق ایزدی:

ایزدی خواننده محلی مریوانی بود که از جوانی به آواز علاقه داشت و در 26 اردیبهشت 95 دار فانی را وداع گفت.

عباس ایمانی:

ایمانی متولد 1362 اصفهان و از نوازندگان مشهور کمانچه بود که در 20 آبان 95 به دیار باقی شتافت.

هادی پاکزاد:

این خواننده جوان متولد 1361 مشهد از نخستین خوانندگان سبک راک در ایران بود که در هفتم خرداد 95 درگذشت.

مهران جبارایمانی:

این هنرمند در 20 دی 1336 در بجنورد به دنیا آمد و به فعالیت در حرفه نوازندگی موسیقی پرداخت و در 28 تیر 95 به دلیل سرطان درگذشت.

رضا جهانی:

جهانی نوازنده سه تار متولد 1361 قزوین بود که با گروه پژواک و فاخته هم کار کرد و در 27 آبان 1395 درگذشت.

مسعود زنگنه مجد:

زنگنه مجد 25 تیر 1326 در کرمانشاه متولد شد و توانایی نواختن اکثر سازهای سنتی را داشت. او در 31 مرداد سال 95 درگذشت.

اکبر سلیمی تبار:

سلیمی تبار در سال 1305 در تهران به دنیا آمد و توانایی نواختن سازهای بادی از جمله قره نی را داشت، او با ارکسترهای زیادی همکاری می کرد و بیشتر وقت خود را صرف آموزش موسیقی کرد. او در نهایت در 23 دی سال 95 درگذشت.

احمدعلی کامرانفر:

کامرانفر معروف به گنجینه موسیقی خوزستان بود و موسیقی را نزد استاد شهناز آموخت و سپس گروه موسیقی برجسته را تشکیل داد. او در 29 شهریور 95 به دلیل سکته مغزی درگذشت.

علی راست کمالوند:

کمالوند از خوانندگان سنتی لر بود که در سال 1315 در خرم آباد متولد شد، او آثار زیادی را از جمله آلبوم «کرا نشینی» را تولید کرد. این هنرمند در 18 دی 95 دار فانی را وداع گفت.

طلیعه کامران:

طلیعه کامران نقاش و نوازنده پرسابقه سنتور بود. او اولین نمایشگاه انفرادی خود را در سال ۱۳۴۷ در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران برگزار کرد. او ۱۱ نمایشگاه انفرادی داشت و در ۴۲ نمایشگاه گروهی در ایران و خارج از ایران شرکت کرد. ضمن اینکه کتاب «بخش‌هایی از ردیف حبیب سماعی به روایت طلیعه کامران» (منتشرشده توسط موسیقی عارف به سال ۱۳۸۸) و سی‌دی «یادگار حبیب» (حاوی بخش‌هایی از ردیف حبیب سماعی)، «سنتور طلیعه کامران، تنبک و آواز استاد حسین تهرانی» (منتشرشده در سال ۱۳۹۰) بخشی از فعالیت‌های این هنرمند است. او ماه گذشته به‌علت نارسایی کلیه در بیمارستان بستری شد و در ۲۴ اسفند درگذشت.

هنرمندان عرصه صدا و تصویر

هنرمندان درگذشته رادیو و تلویزیون در سال 95 تعدادشان زیاد نبود ولی هر یک خاطرات بسیار زیبایی را برای مخاطبان این رسانه رقم زدند.

ایران بزرگمهری راد:

ایران بزرگمهری راد بازیگر پیشکسوت و قدیمی تئاتر و دوبله بود که ساعت سه بامداد دوم اسفند 95 به دلیل عفونت حاد ریوی و نارسایی قلبی در بیمارستان پارسا درگذشت. او دوبلور جین سیمونز در فیلم هایی چون «دزیره»، «المرگنتری»، «اسپارتاکوس» بود.

جمیله بی نیاز:

او کارش در صداوسیما را با مترجمی آغاز کرد بود و سال‌ها به عنوان گوینده خصوصا برنامه‌های مرتبط با خانواده با رادیو همکاری می کرد. این هنرمند روز 26 خرداد 95 دار فانی را وداع گفت.

فرامرز حاجی رسولی:

او از سال ۱۳۳۸تا ۱۳۷۷ صدابرداری فیلم‌های مختلفی چون «گنج قارون»، «بوی گندم»، «میرزاکوچک خان»، «شام آخر»، «سردار جنگل»، «زنگ اول»، «مدرک جرم»، «خانه ابری»، «ناخداخورشید»، «آری چنین بود»، «ستاره و الماس»، «دام»، «مجروح جنگی» و... را برعهده داشته است. این هنرمند در چهارم آبان 95 چشم از جهان فرو بست.

دنیا فنی زاده:

دنیا فنی‌زاده، متولد ۱۳۴۶ فرزند پرویز فنی‌زاده (بازیگر) بود. فنی‌زاده هنرمند تئاتر عروسکی و عروسک‌گردان «کلاه قرمزی» که از سرطان رنج می‌برد، سرانجام صبح روز هشتم دی‌ 1395 در بیمارستان از دنیا رفت.

علی اکبر گودرزی طائمه:

او که متولد سال 1324 در ملایر بود، چهره پیشکسوت دوبله و گویندگی بود و چندین آلبوم و مجموعه شعر منتشر کرده بود. این هنرمند روز چهارشنبه دوازدهم آبان‌ 95 در پی بیماری سرطان در بیمارستان آراد درگذشت.

ایران شاقول:

این گوینده باسابقه که در دهه هفتاد از بانوان گوینده خبر تلویزیون بود، صبح روز یکشنبه اول اسفند 95 در سن 64 سالگی دار فانی را وداع گفت و جان به جان آفرین تسلیم کرد. خانم شاقول به بیماری سرطان دستگاه گوارشی مبتلا بود.

اهالی هنر تئاتر

تئاتر ایران در سال 95 چهره های شاخصی را از دست داد که تا مدت ها جایگزینی برایشان پیدا نخواهد شد.

جعفر والی:

جعفر والی متولد 1312 تهران، فارغ التحصیل بازیگری از دانشكده هنرهای دراماتیك دانشگاه تهران است. او بازیگری و كارگردانی تئاتر را از سال 1336 شروع كرد. او از سال 1337 به عنوان كارگردان به استخدام وزارت فرهنگ و هنر در آمد و به مدت ده سال در كار دوبله فیلم های سینمایی فعالیت كرد. والی فعالیت در سینمای حرفه ای را از سال 1348 با بازی در فیلم «گاو» آغاز كرد و تا سال 1366 به تدریس بازیگری در دانشكده هنرهای زیبا اشتغال داشت. او در 27 آذر 95 درگذشت.

ناصر جعفری:

ناصر جعفری از فعالان عرصه هنر در سال 1325 در محله باغمیشه اردبیل به دنیا آمد و بیش از 54 سال در عرصه هنر نمایش و بازیگری فعالیت کرد، اوج فعالیت هنری این بازیگر در رشته تئاتر در مدارس اردبیل از سال 1339 تا سال 1343بود. او در نمایش «آی با کلاه، آی بی کلاه»، «آنجا که ماهی‌ها سنگ می‌شوند»، «چوب به دست‌های ورزیل» و ... ایفای نقش کرده بود. او در هشتم آبان 95 در اردبیل درگذشت.

رکن الدین خسروی:

کن الدین خسروی، در سال ۱۳۰۸ در تهران متولد شد. او در سال ۱۳۲۷ موفق به اخذ مدرک دیپلم ادبیات خود از دبیرستان البرز تهران شد.

در سال ۱۳۳۴ در دوره شش ماهه کلاس‌های تئاتر پروفسور دیوید سون شرکت و به فراگیری هنرهای نمایشی پرداخت. وی همچنین در سال ۱۳۳۵ به شرکت در کلاس‌های هنرپیشگی و کارگردانی دکتر مهدی محمدی فروغی پرداخت و جزء نخستین دانشجویان در این رشته به شمار می‌آمد.

خسروی علاوه بر اجرای آثاری نمایش‌نامه نویسانی چون آنتون چخوف، ژان پل سارتر، آگوست استریندبرگ کارهای از نویسندگان ایرانی از جمله اکبر رادی و غلامحسین ساعدی نیز بر روی صحنه برد. این هنرمند در 26 دی 95 در لندن درگذشت.

جابر عناصری اردبیلی:

جابر عناصری در سال 1324 در شهر اردبیل زاده شد. او از کودکی به تعزیه و شبیه خوانی علاقه مند بود. علی عناصری( پدر جابر) بدلیل علاقه و ارادتی که به ائمه اطهار علیهم السلام داشت، هر ساله مراسم عزاداری، شبیه خوانی و تعزیه را در منزل خود برپا می نمود. جابر از کودکی به شبیه خوانی و تعزیه علاقه مند بود. و زیر نظر پدر، مراسم شبیه خوانی را آموخت. در زمانی که پدرش مراسم شبیه خوانی را برگزار می نمود، جابر مشق های خود را در پشت نسخه های تعزیه می نوشت. او در 28 فروردین 95 در تهران درگذشت.

سعید کشن فلاح:

سعید کشن فلاح متولد 1335، بازیگر و استاد دانشگاه بود. او فارغ التحصیل کارشناس بازیگری و کارگردانی از دانشکده هنرهای دراماتیک و کارشناس ارشد کارگردانی تئاتر از دانشگاه تربیت مدرس بود و علاوه بر بازی، کارگردانی و نویسندگی هم کرده بود. این هنرمند 24 مهر 95 به دلیل افت شدید فشار خون دار فانی را وداع گفت.

سیدرضا کمال علوی:

او دارای مدرک کارشناس هنرهای نمایشی از دانشکده هنرهای دراماتیک و همچنین دارای مدرک درجه سه هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود. علوی در حوزه کارگردانی و آموزش تئاتر هم فعالیت کرده است. او در 16 مه 95 چشم از جهان گشود.

محمدعلی مهیمنی:

محمدعلی مهیمنی معلم، فرهیخته، نویسنده، شاعر و پیشکسوت تئاتر به سال ۱۳۲۴ در همدان چشم به جهان گشود. او در خانواده‌ای مذهبی رشد یافت و در اوان نوجوانی به هنر متعهد و انقلابی روی آورد. مجموعه اشعار «سِفر سَفَر»، تحلیل «نخبه کشی در جامعه کشی» و «گفتگوی تمدن‌ها» ازجمله آثار مرحوم مهیمنی است. او در 20 آذر 95 به دلیل مشکل ریوی درگذشت.

بزرگان عرصه قلم و اندیشه

حوزه ادبیات همیشه نیازمند وجود اندیشه های بزرگ و ژرف برای حفط گنجینه گرانبهای فارسی است و در سال 95 بخشی از این گنجینه را از دست دادیم.

مهدیه الهی قمشه‌ای:

او در سوم خرداد 1316 در تهران متولد شد و از سن کودکی در خدمت پدر خود مهدی الهی قمشه‌ای، به شعر و ادب علاقه‌مند شده و شعر می‌خوانده و با مثنوی الاطفال آشنا شده‌است. از اساتید او علاوه بر پدر از جلال همایی، شهابی، صدرالدین محلاتی، دکتر شفق و محمدتقی جعفری می‌توان نام برد. او در 19تیر 95 دار فانی را وداع گفت.

علی باقرزاده:

عمده شهرت مرحوم باقرزاده در قطعه‌سرایی بود. باقرزاده در کنار شاعرانی چون مرحوم اخوان ثالث و محمد قهرمان در زمره شاعران نامدار خراسان امروز بود و  به حلقه دوستان شاعر او بخش وسیعی از جریان شعر و ادبیات معاصر از جمله غلامحسین یوسفی، محمد رضا شفیعی کدکنی و محمود فرخ را نیز باید افزود. این شاعر در 19 آذر 95 درگذشت.

نصرت الله بختورتاش:

بختورتاش متولد 1302 تهران و نویسنده بزرگ ایرانی است که به چهره درخشان پرچم مشهور است، صاحب آثاری نظیر «عشق و سربازی»، «نبردهای محمد (ص)»، «پرچم و پیکره شیر و خورشید»، «استراتژی نظامی هخامنشی» است. او در چهارم خرداد 95 درگذشت

حسن حاتمی:

ترانه سرا قطعه «گنجشکک اشی مشی» سال 1314 در کازرون متولد شد، او سرودن را از شعر کلاسیک آغاز کرده بود و سپس به شعر نو روی آورده بود. او در 19 اردیبهشت 96 به علت عفونت ریه چشم از جهان فروبست.

حمید سبزواری:

حسین ممتحنی مشهور به حمید سبزواری در سال 1304 در سبزوار در خانواده ای مسلمان و معتقد چشم به جهان گشود. وی ابتدا به سرودن تصنیف پرداخت که در آن زمان معمول و مرسوم شده بود و آن را در کتابفروشی می فروخت.
حمید بعد از انقلاب، ضمن کار در بانک، برای انقلاب شعر و شعار می ساخت که در راهپیمایی ها و نماز جمعه خوانده می شد .یکی از این شعر ها «آمریکا، آمریکا، مرگ به نیرنگ توˈ» بود. او در 22 خرداد 95 درگذشت.

منوچهر ستوده:

منوچهر ستوده ۲۸ تیر ماه ۱۲۹۲ در تهران به دنیا آمد. او در دبیرستان البرز درس خواند و در سال ۱۳۱۳ به دانشسرای عالی وارد شد.

ستوده نزد استادانی مانند سیدمحمد مشکوة و علی‌اکبر شهابی ادامه‌ تحصیل داد. نخستین مقاله‌ او در سال ۱۳۱۵ با موضوع «مطالعات تاریخی و جغرافیایی مسافرت به قلعه‌ الموت» نوشته شد. او در 20 فروردین 95 درگذشت.

عزیز طویلی:

عزیز طویلی که از بازنشستگان ارتش بود توانست در طول عمر خود بیش از 50 جلد کتاب بنویسد اما تنها تعداد اندکی از آنها به چاپ رسید و مابقی کتاب‌ها به‌دلیل مشکلات مالی و عدم حمایت به چاپ نرسیدند. او در سوم آبان 95 در بندر انزلی فوت کرد.

پوران فرخزاد:

پوران فرخزاد متولد بهمن‌ماه سال ۱۳۱۲ است و از جمله آثار او به «زن از کتیبه تا تاریخ» (دانشنامه زنان فرهنگساز ایران و جهان در دو جلد)، «اوهام سرخ شقایق» (گزیده‌ای از اشعار زنان جهان)، «نیمه‌های ناتمام؛ سیری در شعر زنان از رابعه تا فروغ»، «زن شبانه موعود» (نشان زن در آثار سهراب سپهری)، «کسی که مثل هیچ‌کس نیست» درباره فروغ فرخزاد، مجموعه شعر «خوشبختی در خوردن سیب‌های سرخ»، مجموعه داستان «دیداری در پاییز»، مجموعه‌ رباعی «جنگ مشوش»، داستان‌های بلند «در پس آینه» و «آتش و باد»، رمان «در انتهای آتش و آیینه‌» و فرهنگ «کارنمای زنان کارای ایران از دیروز تا امروز» می‌توان اشاره کرد. او در نهم دی 95 بر اثر ایست قلبی چشم از جهان فرو بست.

توران میرهادی:

توران میرهادی متولد ۱۳۰۶است. او استاد ادبیات کودکان، نویسنده، متخصص آموزش و پرورش و یکی از شخصیت‌های برجسته فرهنگی بود که بیش از ۶۰ سال در گستره آموزش و پرورش، فرهنگ کودکی و ادبیات کودکان کوشید و در این روند یکی از چهره‌های تاثیرگذار بود. او سه شنبه 18 آبان در سن 83 سالگی درگذشت.

سیف الدین نجم آبادی:

او در هشتم فروردین ۱۳۰۱ در خاندان نجم‌آبادی مقیم تهران زاده شد. پدرش شیخ مهدی نجم‌آبادی (م ۱۳۳۶ش) از روحانیون مشروطه خواه بود. نجم ابادی در طول زندگی پربرکت خود آثار ماندگاری در باب تحقیقات ایرانشناسی و زبان های ایرانی برجای نهاد. او در 22مهر 1395 در آلمان درگذشت.

سیروس نیرو:

سیروس نیرو متولد ۱۳۰۹ بود. از او تاکنون مجموعه شعرهای بسیاری منتشر شده است. سَحر، رود، جاده، بهار از پنجره و... از این آثارند. او همچنین در بررسی و شرح آثار کلاسیک فارسی نیز کوشا بوده است. کتاب گنج مراد تفسیرهای نیرو بر غزل‌های حافظ است که در سال ۱۳۶۲ منتشر شد. او در 25 آبان 95 به دلیل مشکلات تنفسی دار فانی را وداع گفت.

قاسم هاشمی نژاد:

قاسم هاشمی‌نژاد متولد 1319، نویسنده، منتقد و روزنامه‌نگار بود. او از دهه 40 در مطبوعات نقد می‌نوشت و در سال 1358 رمان پلیسی با نام فیل در تاریکی را منتشر کرد. این نویسنده در 13 فروردین 95 درگذشت.

ادیب برومند:

این شاعر در سال 1303در گز چشم به جهان گشود، او از شاعران بزرگ ایرانی است. او  شاعر دفترهای شعر «نامه‌های وطن»، «روزگار دژم»، «پیام آزادی»، «حاصل هستی»، «گلهای موسمی» و «راز پرواز» است. این شاعر در سن 92 سالگی 23 اسفند 1395 درگذشت.

سالی تلخ برای اهالی رسانه و مطبوعات

خبرنگاران و روزنامه نگاران جوانی در سال 95 از جهان رخ بستند که هنوز داغ نبودنشان بر دل دوستان و خانواده هایشان هست و جایشان همچنان خالی است.

محمدرضا رستمی:

رستمی متولد سال 1355 در شهر اسدآباد بود، او از خبرنگاران با اخلاق و متعهد حوزه فرهنگ و هنر محسوب می شد و همیشه دغدغه حفظ فرهنگ و ادبیات ایران را داشت. رستمی دبیر سابق سرویس فرهنگی خبرآنلاین، به دلیل ابتلا به تومور مغزی روز پنجشنبه 29 مهر 95 در بیمارستان شهدای تجریش تهران درگذشت.

درگذشت این روزنامه‌نکار، نویسنده و شاعر، موجی از تاثر و تاسف را در فضای رسانه‌ای برانگیخت که پیش از آن کم‌تر سابقه داشت. راه‌اندازی پویش کتاب جای گل برای احداث کتابخانه در اسداباد توسط دوستان رضا رستمی، نشان داد خدمات و تاثیرات فرهنگی یک فعال رسانه‌ای، تنها به زمان زندگی او محدود نمی‌شود. 

کمال حاجی پور:

او متولد سال ۱۳۵۰ و دانش‌آموخته رشته ادبیات نمایشی در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود. کمال حاجی‌پور از سال ۸۱  در ایسنا فعالیتش را به عنوان خبرنگار سینمایی آغازکرد و پس از مدتی، چند سال به عنوان مترجم و خبرنگار پژوهش سینمایی مشغول بود. او مدتی هم در کسوت دبیر بخش هنرهای تجسمی و موسیقی فعالیت کرد که تا نیمه سال ۹۳ ادامه داشت. او صبح روز پنجم اسفند به دلیل ابتلا به تومور مغزی درگذشت.

جمشید ارجمند:

جمشید ارجمند ۲۴ دی ۱۳۱۸ در تهران به دنیا آمد. او روزنامه‌نگار، ویراستار، مولف و مترجم و منتقد سینما بود. خیلی زود در ۱۲ سالگی و در آغاز دهه سی و همزمان با دولت مصدق عضو حزب پان ایرانیست شد. او در کارنامه کاری او بیش از صد کتاب ویراستاری به چشم می‌آید. همچنین در حوزه تالیف کتاب‌های فیلم ساختن، درباره سینما،گربه روی شیروانی داغ و ۲۱ فیلم قصه‌ دیگر از مهمترین آنهاست. او صبح روز 23 تیر 95 دار فانی را وداع گفت.

محسن خزایی:

خزایی متولد 15 آذر سال 1351 بود، او عنوان خبرنگار واحد مرکزی خبر برای تهیه گزارش به سوریه می رود و در تاریخ 22 آبان 95 توسط نیروهای داعش شهید می شود.

علی وزینی:

وزینی خبرنگار و فعال رسانه‌ای حوزه سینما که به دلیل بیماری کبد به شیراز رفته بود، روز یکشنبه ۱۲ اردیبهشت در سن 27 سالگی در بیمارستان این شهر درگذشت.

درگذشتگان حوزه هنرهای تجسمی

در آخر یادی خواهیم کرد از نقاشان، عکاسان، خوشنویسان و تمامی کسانی که با آثارشان زیبایی های دنیا را به ما نشان دادند.

مسعود معصومی:

مسعود معصومی متولد ۱۳۱۶ حدود پنجاه سال قبل برای ادامه تحصیل به آلمان رفت و طی سال‌های ۱۹۶۹-‏ ۱۹۵۵ رشته عکاسی را در مدرسه دولتی عکاسی مونیخ آلمان به اتمام رساند.‏ در حدود سی و چند سال قبل به ایران برگشت و از آن سال‌ها عکاسی صنعتی و تبلیغاتی را با بر پا ساختن آتلیه ‏لورکا شروع کرد که تا امروز نیز ادامه دارد.‏ او در 13 اسفند 95 درگذشت.

نشان تانیک:

نشان تانیک هنرمند مجسمه‌ساز که موفق به دریافت نشان درجه یک هنری شده بود، سال ۱۳۱۸ در ارومیه به دنیا آمد و کار خود را به طور خودآموز از ۱۲ سالگی آغاز کرد. او دارای فوق دیپلم هنرهای صنعتی از سازمان میراث فرهنگی، کارشناسی ارشد زبان انگلیسی و ادبیات فارسی و دکترای افتخاری هنر بود. تانیک در نهم شهریوز 95 بر اثر ایست قلبی درگذشت.

حمید خادمی:

او که متولد سال 1340 در تهران بود، مترجم آثاری چون «انجمن شاعران مرده»، «کودکی به نام هیچ»، «بالا افتادن»، «جایی که پیاده رو تموم می‌شه» و «ترانه‌ها» است. در کارنامه خادمی ویرایش تالیفات بسیاری دیده می‌شود. او در 29 فروردین 95 در آلمان به دلیل ایست قلبی دار فانی را وداع گفت.

محمدعلی صمیمی اول:

در سال 1314 در روستای سرچاه تازیان، از روستاهای حوالی منطقه دُرُخش از مهمترین مناطق فرش بافی بیرجند دیده به جهان گشود و از سن شش سالگی بافندگی فرش را آغاز کرد و به دلیل علاقه تا آخر عمر این حرفه را ادامه داد. او در اول تیر 1395 درگذشت.

محمدرفیع ضیایی:

محمدرفیع ضیایی درسال 1327 در شهر اِوز از توابع فارس به دنیا آمد. او از معدود کسانی بود که علاوه بر کار عملی، در کار تئوری نیز بسیار فعال بود.

فعالیت اش گسترده این هنرمند متعهد از نخستین کاریکاتورهایی که از بعد از انقلاب در ایران چاپ شده‌اند تا چاپ صدها مقاله تخصصی درباره کاریکاتور در ایران و جهان. او در سوم تیر 95 بر اثر حمله قلبی درگذشت.

غلامعلی فرهت:

غلامعلی فرهت متولد سال ۱۳۲۱ تبریز بود از در مقطع کار‌شناسی ارشد علوم سیاسی تحصیل کرده بود. این هنرمند پس از سال‌ها تحصیل، فعالیت و کار با پشت‌پا زدن به زندگی عادی و روزمره و رجعتی به درون خود و نگاهی به طبیعت و زیربنای هستی موفق به کسب تجربیات بی‌نظیر و ارزشمندی در حوزه نقاشی در میانسالی شده بود. او در 28 مهر 95 به دلیل عارضه سرطان چشم از جهان گشود.

پرویز کلانتری طالقانی:

پرویز کلا‌نتری طالقانی، متولد یکم فروردین سال ۱۳۱۰ در زنجان بود. او در دانشکده هنرهای زیبای تهران به تحصیل پرداخت و در سال ۱۳۳۸ در رشته هنرهای تجسمی دانش آموخته شد. او شب ۳۱ اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۹۵ پس از ۸۵ سال زندگی پرثمر درگذشت.

هدایت الله گلزاد:

این هنرمند پیشکوست عکاسی سال 1323 در اصفهان متولد شد. او از جوانی شروع به عکاسی کرد، عکاسی او بیشتر مربوط به بناهای تاریخی می شد. او در 19 تیر 95 به دلیل ایست قلبی درگذشت.

سیروس معروفی:

معروفی در سال 1325 در سنندج بدنیا آمده بود و پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه برای ادامه تحصیل به تهران رفت، در این مدت در انجمن خوشنویسان نزد استاد کیخسرو خروش به تعلیم و یادگیری خط نستعلیق پرداخت. وی سپس به سنندج بازگشت و درخانه فرهنگ به کار مشغول شده و به یاری خوشنویسان این شهر انجمن خوشنویسان را تاسیس کرد و پس از آن با یاری استادان موسیقی انجمن موسیقی شمشال را بنیان گذاشتند. او در 21 مهر 95 در سنندج درگذشت.

علی والیان:

الیان متولد 1322 در اصفهان بود که در ابتدا به حرفه سفال‌گری و سپس به نقاشی بر روی کاشی و مینیاتور پرداخت. وی در زمان حیاتش گفته بود تنها عشقش موجب شده تا این هنر را ادامه بدهد و هیچکدام از فرزندانش راهش را ادامه ندادند. او در پنجم شهریور 95 دار فانی را وداع گفت.

57243