انتشار پی‌درپی اخبار مرتب با قاچاق مواد مخدر توسط ایرانیان، کنسول ایران در مالزی را نیز به واکنش واداشت. کسری مهمان‌پرست آمار دستگیری و مجرمان ایرانی را که در رسانه‌های مالزی منتشر می‌شود غیر واقعی دانست. وی گفته است در مورد بازتاب اخباری غیرصحیح و مواردی که هنوز در دادگاه صالحه به اثبات نرسیده‌اند، اخیرا به برخی از روزنامه‌های مالزی تذکر جدی داده شده است.
از این که سرانجام یک مقام رسمی ایرانی نسبت به چنین اخباری واکنش نشان داد باید خوشحال بود اما سوال اینجاست که چرا این قدر دیر؟ و چرا نباید در سطح دیپلماتیک موضوع به طور جدی مورد نقد و بررسی قرار یگیرد؟ یا اگر اقدامات و اعتراض‌های رسمی صورت می‌گیرد چرا مردم مطلع نمی‌شوند؟
بر اساس قوانین مالزی، مواد مخدر در آزمایشگاه‌ها سنجیده و قیمت‌گذاری می‌شود. بنابراین پلیس و خبرنگار نمی‌توانند مواد مکشوفه را در محل ارزیابی و قیمت‌گذاری کنند همان‌طور که نمی‌توانند به مجرم بودن فرد رای بدهند. با این حال در اخبار منتشر شده هیچ یک از این دو شرط اساسی در نظر گرفته نمی‌شود.
کنسول ایران در مالزی گفته است در حالی ما شاهد اخبار منفی در ایران هستیم که دانشجویان و استادهای ایرانی خدمات علمی زیادی به جامعه آکادمیک کشور مالزی ارائه می‌دهند. به گفته وی سالانه حدود یک میلیارد رینگت (حدود ۳۷۰ میلیارد تومان) تنها برای شهریه و مسکن دانشجوها و دانش‌آموزهای ایرانی در مالزی هزینه می‌شود.
مالزی حدود یک دهه پیش با برنامه‌ریزی منسجمی برای جلب و جذب دانشجویان هدف‌گذاری کرد. بدین ترتیب ابتدا با دادن بورس و اهرم‌های تشویقی دیگر دانشجویان از نقاط مختلف آسیا و آفریقا راهی مالزی شدند. مدتی بعد رتبه دانشگاه‌های این کشور به افزایش یافت. بورس‌ها و اهرم‌های تشویقی کمتر شد و دانشجویان به هیات توریست‌های چهار ساله درآمدند. به گونه‌ای که یا از هزینه شخصی یا از طریق بوریسه کشور‌های‌شان هم باید خرج و مخارج تحصیل و هم هزینه‌های جاری یک زندگی دانشجویی را بپردازند. تحصیل در مالزی و سایر نقاط دنیا -به جز مرزهای پرگهر ایران اسلامی- به یک تجارت پر سود بدل شده است. چون علاوه بر این که یک دانشجو چند سال در کشور مقصد زندگی می‌کند دوستان و فامیل هم تشویق می‌شوند دست کم برای گشت‌وگذار سفری به آن کشور داشته باشند. اگر کشورها برای توریسم مذهبی و ورزشی و سلامت برنامه‌ریزی می‌کنند، برای بخش دانشجویی نیز چنین عملی انجام می‌دهند اما به آن گردشگر «چهار ساله دانشجویی» نمی‌گویند حال آن که دیدگاه همان درآمدزایی و بهبود جامعه مبداست از طریق درآمدهای گردشگری.
هزینه‌های یک میلیارد رینگیتی سالانه که کنسول ایران به آن اشاره کرده است در واقع تنها بخشی از هزینه‌هایی است که می‌توان آن را به طور تقریبی مشخص کرد. هر سال عید و همچنین در تعطیلات تابستانی ایرانیان پرشماری راهی مالزی می‌شوند که نه تعداد آنان به طور دقیق مشخص می‌شود و نه میزان پولی که برای ماندن در این سرزمین گرمسیری خرج می‌کنند. با این حال اخبار منفی درباره ایرانیان کم و بیش ادامه دارد و هیچ کس نمی‌تواند به طور دقیق دلیل آن را مشخص کند اما سکوت طولانی مدت مقامات ایران نیز راه را بر هر گمانه‌زنی قریب به واقعیت بسته است.
اخبار قاچاق و سوادگری گریبان مالزیایی‌ها را عاقبت گرفت. چندی پیش خبری منتشر شد مبنی بر این که ۱۰ نفر مالزیایی با مواد مخدر در فرودگاه اوکلند دستگیر شده‌اند. این افراد مواد مخدر را در که ارزش آن ۲۴ میلیون رینگیت برآورد شده در کفش‌های‌شان جاسازی کرده بودند. داستان از این قرار است که هنگام ورود یک تور گردشگر مالزیایی به فرودگاه بین‌المللی شهر اوکلند، پلیس دو نفر از این گروه تبهکار را شناسایی و متوقف می‌کند. سپس بقیه اعضا که ۲۰ تا ۷۰ سال سن داشتند نیز دستگیر می‌شوند. تعدادی از آن‌ها موفق شده بودند از فرودگاه خارج شوند اما توسط نیروهای پلیس ردیابی و دستگیر شدند. بر اساس گزارش پلیس نیوزلند، این بزرگترین گروه باند تبهکاری است که در این کشور تا کنون دستگیر شده است. آیا با این دستگیری می‌توان تبهکاری و سوداگری مواد مخدر را به سایر مالزیایی‌ها تعمیم داد که اکثر آنان قاچاقچی هستند؟ اما در ارتباط با ایرانیان این تعمیم کم و بیش از سوی اقشار مختلف انجام می‌شود کافی است چرخی بین مردم زد و دریافت نگاه و نظر عمومی چیست.
نظر شما