این خبر ازآن جهت اهمیت داشت که اقتصاد دانان تشکیل دهنده حلقه مشاوران اتاق،در زمره صاحب نظران مطرح حوزه اقتصاد هستند. دریک نظر سنجی ،دکتر مسعود نیلی همراه با دکتر موسی غنی نژاد بیشترین اقبال را درمیان کاربران ایرانی فیس بوک داشته اند.همچنین دکتر داوود دانش جعفری یکی از اقتصاد دانان با نفوذ ویکی از چهره های مورد وثوق نظام است ودکتر میر مطهری نیز یکی از خوشنام ترین مدیران بازار سرمایه شناخته می شود.ازسوی دیگر اتاق تهران مفتخر به جلب همکاری دکتر اکبر کمیجانی نیز شده است که متأسفانه به دلیل بیماری هنوز نتوانسته ایم درخدمت ایشان باشیم.اما غرض از نگارش این نوشته،واکنش دوست وهمکار عزیزم آقای فرهاد فزونی به همکاری اتاق با پنج اقتصاد دان مطرح کشور است.
دیروز در سایت تجارت نیوز مطلبی عنوان"رئال مادرید واتاق تهران"خواندم که نگارنده سعی داشت به زعم خود،ایرادهایی به همکاری اتاق تهران با اقتصاد دانان مطرح کشور وارد کند.درواکنش به این تحلیل سعی می کنم نکاتی را مطرح کنم تا خوانندگان سایت تجارت نیوزاز منظری دیگر به این موضوع بنگرند.
ترجیح می دهم به بخشی از اظهارنظرهای دوست وهمکار عزیزم، واکنش نشان ندهم چه آن که معتقدم ایشان اگر یک بار دیگرآن نوشته را می خواندند،شاید درنگارش چندسطری ازآن،بازنگری می کردند.موضوعاتی هم چون حق مشاوره اقتصاد دانان محترم که نگارنده آن را با فقر وبی امکانات بودن برخی اتاق های شهرستان ها مرتبط دانسته بود،بحثی است بی شأن وجایگاه که حتی بزرگواری هم چون آقای فزونی عزیز را هم به دام خود می کشاند ومن ترجیح می دهم وارد آن نشوم.اما متذکرمی شوم که هیأت رئیسه اتاق تهران دراین زمینه خود را موظف به پاسخ گویی به اعضای هیأت نمایندگان می داند اما بهتر است اظهار نظر درمورد مسائلی ازاین دست،پس از کسب اطلاعات موثق صورت گیرد.
واما اجازه می خواهم که به موضوع اصلی بپردازم.
واقعیت این است که وجود انگاره های ناصحیح و شیوع باورهای نادرست دربارۀ طرز کار اقتصاد، از موانع اصلی رشد و توسعه اقتصادی به حساب می آید. لازمۀ تغییر و تحول در اقتصاد کشور، اجرای اصلاحات اقتصادی است به نحوی که از جانب اقتصاددانان پارادایمی جدید به جامعه عرضه شود و البته مورد حمایت سیاست مداران و فرادستان قرار گیرد.
وجود کارشناسان و اقتصاددانان قابل اعتماد با نظرات معتبر، احتمال پذیرش پارادایم جدید اقتصادی را افزایش می دهد وفلسفه دعوت از اقتصاد دانان مطرح وسرشناس کشور درهمین موضوع خلاصه می شود.
آقای فزونی خود واقف هستند که اتاق تهران در مقایسه با دیگر تشکل های بخش خصوصی همواره ترکیبی تکنوکرات تر وکارشناسانه تری داشته است.به طور مثال در دوره ای که آقای فزونی در ترکیب هیأت نمایندگان حضور داشتند ،خود یکی از منتقدان سطحی نگری وساده انگاری مسایل اقتصادی بودند.درهمان دوران وحتی در تمام دوران های اخیر،اتاق بازرگانی وصنایع ومعادن تهران پرچمدار مقابله با نگاه های پوپولیستی بوده است.برای اثبات این ادعا، مصداق زیاد است.
زمانی که بیشتر تشکل ها به دنبال کاهش نرخ سود بانکی بودند،همکاران ما در اتاق تهران با تکیه بر قواعد اثبات شده عرضه وتقاضای پول، تلاش می کردند دولت را نسبت به این تصمیم آگاه کنند.همچنین کسی به خاطر ندارد که از تریبون اتاق تهران،صدایی در جهت کاهش مالیات یا بخشش بدهی های بانکی سر داده شود درحالی که ما جملگی به دنبال استقرار نظام مالیاتی قدرتمند بودیم وبیشتر از آن که درصدد بخشش بدهی ها باشیم،نظام مالیاتی را به تنظیم سیاست های معقول ومنطبق بر سازوکارهای اقتصادی تشویق می کردیم.ما اعتقاد داشتیم استقرار سازوکار منطقی مالیاتی صحیح تر از بخشش یک دوره بدهی بنگاه ها است.
آقای فزونی؛اشاره کرده اید که "در اتاق تهران هیچ سرمربی صاحب نامی نداریم تا هدایت این ستارگان توانا را به عهده بگیرد".ضمن این که آرزو داشتم کاش این نوشتار قدری منصفانه تر نوشته می شد .اشاره می کنم که تک تک اعضای هیأت رئیسه وهیأت نمایندگان اتاق تهران در حال حاضر درزمره بزرگان عرصه اقتصادی هستند.همان گونه که جنابعالی وهمکاران دوره قبل هیأت نمایندگان نیز در زمره نخبگان بخش خصوصی بودید.درحال حاضر ریاست اتاق تهران را فردی بر عهده دارد که سه دهه از زندگی اش را صرف استقرار سازوکار اقتصاد آزاد کرده ودر مزره مدیران کارآمد وخوشنام نظام قرار دارد.علاوه بر آن چرا فکرمی کنید نهادی که موفق شده،"ستارگان اقتصادی ایران" را برای مشورت وهمفکری،هرهفته دور یک میز بنشاند،قادر نیست از دانش آنها بهره لازم را ببرد؟
البته براساس همان قواعد فوتبالی که درذهن جنابعالی نقش بسته،باید به عرض برسانم که بازیکنان اصلی تیم اتاق بازرگانی،هیأت نمایندگان هستند نه مشاوران و قرارنیست مشاوران را به زمین بفرستیم.
اشاره کرده اید که هیچ کدام ازاین عزیزان"نه کارخانه دار بوده اند و نه کشاورز؛ نه صادرکننده و نه وارد کننده" .آقای فزونی، عزیزانی که اتاق تهران مفتخر به جلب همکاری آنها شده،اقتصاد را با قواعد آکادمیک آن می شناسند.چارچوب فکری این عزیزان بر اساس قواعد اقتصادی شکل گرفته است.درهیأت نمایندگان،کوهی از تجربه داریم اما ضروری است که این حجم از تجربه با دانش ناب اقتصادی هم همراه شود.
این سخن را به گونه ای دیگر مطرح می کنم.مشاوران اتاق درزمره اقتصاد دانان مطرح کشور هستند وهرکدام سابقه روشنی در برنامه نویسی وتدوین استراتژی های اقتصادی دارند.این نقش هم چنان تداوم دارد واندیشه آنها نه تنها درمحافل آکادمیک که در نهادهای سیاست گذار هم مورد توجه است.چرا به این نکته نمی اندیشیم که همجواری با اعضای هیأت نمایندگان اتاق تهران(طرف تجربه) می تواند برای آنها (طرف دانش)نیز حایز اهمیت باشد وما باید بکوشیم تا تجربیات خود را دراخیتار آنها بگذاریم.
آقای فزونی یاد داشت جنابعالی نکات مثبتی هم داشت وشما به درستی اشاره کردید که اکنون زمان آن رسیده است که بخش خصوصی خود را برای تهیه وتنظیم گزارش های واقعی تر از اقتصاد کشور آماده کند.دیدار اخیر ما رهبر انقلاب چنین دستاوردی داشت وما دیدیم وشنیدیم که عالی ترین مقام نظام،خواستار بازتعریف نقش اتاق بازرگانی در اقتصاد کشور هستند.فرصت غنیمت است اما زمان اندک.برای بازنگری سازوکارهای حاکم براتاق بازرگانی نه تنها نیاز به تجربه گران قدر اعضای هیأت نمایندگان ومدیران تشکل ها داریم که باید از دانش اقتصاد دانانی بهره بگیریم که ظرف سال های گذشته،ثابت کرده اند که مدافع بخش خصوصی هستند.
از جنابعالی که می دانم دغدغه بخش خصوصی را دارید،می پرسم آیا از دکتر موسی غنی نژاد مدافعی سرسخت تر برای توسعه بخش خصوصی واستقرار سازوکار اقتصاد آزاد سراغ دارید؟از دکتر نیلی چطور؟همین طور از آقای میرمطهری که یکی از برجسته ترین وخوشنام ترین کارشناسان بازار سرمایه هستند .همین طور آقای دانش جعفری که هم اقتصاد خوانده اند وهم خوشنام.
خلاصه آن که اتاق بازرگانی برای اثر گذاری بیشتر و تجدید ساختار واصلاح سازوکارهای خود نیاز به تلفیقی از تجربه ودانش دارد. درهیأت نمایندگان،کوهی از تجربه را دراختیار داریم و مایه خرسندی است که موفق شده ایم برای تأمین دانش مورد نیاز،جمعی از بهترین اقتصاد دانان را به اتاق تهران دعوت کنیم.
راستی آقای فزونی،اتاق تهران وستاره هایش را به رئال مادرید تشبیه کردید اما نگفتید بارسلونای مورد نظرشما کدام یک از اتاق های بازرگانی یا تشکل های بخش خصوصی هستند.
نظر شما