جنگ با ایران چگونه خواهد بود؟

یک پایگاه تحلیلی آمریکایی اقدام به شبیه‌سازی جنگ ایران و آمریکا و تبعات آن کرد و معتقد است رویارویی نظامی «ایران» و «آمریکا» ممکن است منجر به شعله‌ور شدن آتش جنگ جهانی سوم شود و سراسر جهان را تحت‌الشعاع خود قرار دهد.
پایگاه تحلیلی ضد جنگ «آنتی وار» در گزارشی به قلم «فیلیپ جرالدی» می‌نویسد: در ماه «سپتامبر» 2007، برای «آنتی وار» مقاله‌ای با موضوع «جنگ جهانی سوم چگونه خواهد بود» نوشتم. در این مقاله پیش‌بینی شده بود که اگر در مرز «ایران» و «عراق» میان نیروهای «آمریکایی» و «ایرانی» درگیری ایجاد شود، این درگیری به چالشی بین‌المللی مبدل خواهد شد و این همان موضوعی است که بارها در رسانه‌های اصلی مورد بحث قرارگرفته بود. اگرچه ارتش «آمریکا» امروزه عملیات نظامی خود را با بکارگیری پهپادها علیه کشورهای دیگر گسترش داده و از بابت تلفات به نیروهای خودی هیچ گونه نگرانی ندارد، خوشحالم که اعلام کنم که هنوز هیچ جنگی میان «ایران» و «آمریکا» روی نداده است. از آنجایی ‌که مسائل ژئوپولیتیک دیگری را که در مقاله 2007 ذکر شده است نیز تغییر کرده است، به این نتیجه رسیدم که در این باب مقاله‌ای دیگر به رشته تحریر درآورم.

* «اوباما»، عامل اصلی خصومت با «ایران»

واضح است که مانند مقاله‌ای که در سال 2007 منتشر شد، این بار نیز «ایران» موضوع مورد بحث در این مقاله است. گرچه «باراک اوباما» مدعی شده است که علیرغم تلاش‌های بسیار برای گفتگو با ایرانیان، موفق به این کار نشده است، لیکن در عمل تمام تلاش ایرانیان برای آغاز گفتگو را رد کرده است و هیچ تمایلی برای مذاکره در هر سطحی را از خود نشان نمی‌دهد. در این میان، کنگره نیز از هرگونه ارتباط میان دیپلمات‌های دو کشور ممانعت به عمل می‌آورد. از طرف دیگر، اگرچه «ایران» هیچ نوع رفتار مخاصمه آمیزی از خود نشان نداده است لیکن تحریم‌هایی که اخیرا برعلیه سیستم بانکی «ایران» وضع شده است را می‌توان به مثابه اعلان جنگ تفسیر کرد. علاوه بر این، ممکن است در مورد صادرات منابع انرژی «ایران» نیز تحریم‌هایی اعمال شود، که این خود اقتصاد «ایران» را فلج خواهد کرد. دولت «ایران» خود را ملزم می‌داند که به ملتش نشان دهد که برای فائق آمدن بر این شرایط در صدد راه چاره است. یکی از این راه‌ها ممکن است رویارویی با نیروی دریایی «آمریکا» باشد که نتایج ناخوشایندی به دنبال خواهد داشت.

با این تفاسیر و با فرض عدم تسلیم «ایران» رویارویی میان «ایران» و «آمریکا» جالب خواهد بود. داستان اینگونه آغاز خواهد شد:

* ایرانیان تا پای جان از آب‌های سرزمینی خود صیانت خواهند کرد

ممکن است شناور کوچک ارتش «ایران» به عنوان پدیده‌ای کوچک منجر به آغاز جنگ شود. گرچه تنگه «هرمز» آبراهی بین‌المللی محسوب می‌شود، لیکن ایرانیان مدعی آنند که نیمی از این تنگه در آب‌های سرزمینی آنان قرارگرفته است. «تهران» در پاسخ به این تحریم‌های سخت اعلام کرده است که خود تعیین‌کننده کشورهایی است که اجازه عبور از این تنگه را دارند و به کشتی‌های جنگی آمریکایی اجازه عبور نخواهد داد. ناو «یواس‌اس اینگراهام» که در حوالی بندر «بوشهر» در حال گشت‌زنی است با شناور مسلح ایرانی روبرو شده و از جانب آن دستور توقف می‌گیرد ولی از پذیرش آن امتناع می‌ورزد. فرمانده ایرانی بدون توجه به این که موظف است در صورت رویارویی با شناورهای آمریکایی فورا اقدام به عقب نشینی نماید، با استفاده از نارنجک‌های هدایت شونده موشکی بر روی ناو «آمریکا» آتش می‌گشاید. این ناو نیز بلافاصله با بکارگیری توپخانه سنگین، شناور ایرانی را منهدم می‌نماید. در پی این تبادل آتش تمامی سرنشینان شناور ایرانی و دو تن از ملوانان آمریکایی کشته و چهار تن از آمریکاییان زخمی می‌شوند.

* «اسرائیل» به دنبال درگیری با «ایران»

پس از این حادثه، جنگنده‌های نیروی هوایی «آمریکا» از ناو هواپیما بر «جان سی استینس» به پرواز درآمده و بندری که شناور از آن اعزام شده را ویران می‌نمایند. در این بین «باراک اوباما» کنفرانسی خبری ترتیب داده و در آن رسما به «ایران» اعلان جنگ می‌نماید. «اوباما» اظهار می‌کند برای حمایت از نیروهای خود در منطقه از هیچ کوششی فروگذار نخواهد کرد. در این میان شورای امنیت سازمان ملل در نشستی فوق‌العاده «آمریکا» را ملزم به خویشتن‌داری می‌نماید. در رای گیری این نشست تنها پاسخ «واشنگتن» به این درخواست منفی است (نتیجه رأی‌گیری هفده به یک اعلام می‌شود). از سوی دیگر در مجمع عمومی تنها «آمریکا»، «اسرائیل»، «کاستاریکا»‌ و «میکرونزی» خواستار عملیات نظامی علیه «ایران» می‌شوند.

* «اسرائیل» تنها حامی «آمریکا» در نبرد با «ایران»

«آمریکا» عملا تنها است و با بالا گرفتن آتش جنگ «اسرائیل» از شرایط سود جسته و تاسیسات اتمی «ایران» را مورد هدف قرار می‌دهد. سایت اتمی «بوشهر» که اخیرا تکمیل شده ویران می‌شود و سیزده تن از مهندسان روسی مستقر در آن کشته می‌شوند. ساختمان‌های سایت تحقیقات هسته‌ای «نطنز» با خاک یکسان می‌شوند. سامانه دفاع هوایی «ایران» که توسط «روسیه» تامین شده، شش فروند از هواپیماهای اسرائیلی را منهدم می‌سازد. گرچه «اسرائیل» «واشنگتن» را در جریان حمله خود قرار نداده، اما آمریکایی‌ها با استفاده از سامانه‌های راداری خود از وجود چیزی در آسمان مطلع هستند ولی اقدامی در راستای توقف حمله «اسرائیل» انجام نمی‌دهند و نیروی هوایی اسرائیل با استفاده از حریم هوایی بی‌دفاع «عراق» خود را به اهداف مورد نظر در خاک «ایران» می‌رساند.

* حمایت بی چون و چرای کنگره از «اسرائیل»

کنگره و رسانه‌ها به حمایت از «اسرائیل» برخاسته و خواستار جنگ می‌شوند. مجلس نمایندگان در پاسخ به درخواست «کاخ سفید» بودجه این حمله را تصویب می‌نماید. بودجه مشابهی نیز در «سنا» تصویب می‌گردد. در ابتدا «اوباما» دچار تردید است اما در نهایت نسبت به حمله به ارتش «ایران» مراکز هسته‌ای و به خصوص محل استقرار «سپاه» دستوراتی را صادر می‌نماید. تنها در چند روز نخست جنگ، برتری نیروهای دریایی و هوایی «آمریکا» منجر به انهدام پایگاه‌های نیروی هوایی، دریایی و نظامی «ایران» می‌گردد. تسهیلات «سپاه» و سایت‌های تحقیقات هسته‌ای «ایران» نابود می‌شوند. در ادامه «آمریکا» به این حملات بسنده نکرده و با بکارگیری بمب‌های 30000 پوندی که قادر به نفوذ در عمق هستند، آزمایشگاه‌های زیرزمینی و مراکز پردازش «ایران» را مورد هدف قرار می‌دهد. اگرچه این سلاح‌های هوشمند برای تخریب مراکز ارتباطات، فرماندهی و کنترل تسهیلات به کار برده می‌شوند و مراکز غیر نظامی را هدف قرار نمی‌دهند، لیکن به دلیل نزدیکی اهداف هسته‌ای با شهرهای بزرگ و کوچک، تلفات چشم‌گیر غیر نظامیان دور از انتظار نیست. زیرساخت‌هایی از جمله پل‌ها، جاده‌ها، مراکز تولید انرژی نزدیک به تاسیسات اتمی و نظامی نیز هدف قرار خواهند گرفت.

* پاسخ کوبنده «ایران» به متجاوزان

وقفه‌ای در حملات ایجاد می‌شود، «ایران» از این وقفه استفاده کرده و پاسخ می‌دهد. با توجه به اینکه «ایران» برای آماده سازی ده سال فرصت داشته است، «تهران» موفق شده است بسیاری از تاسیسات اتمی خود را مخفی سازد تا به این وسیله از تخریب تعداد زیادی از آنان پیشگیری نماید. ناو هواپیما بر «یواس‌اس» که در دریای «عمان» مشغول فعالیت است توسط موشک رادار گریز مورد هدف قرار می‌گیرد. این ناو به سمت «بحرین» عقب نشینی می‌نماید. سه شناور پشتیبان دیگر نیز به واسطه حملات انتحاری نیروی «سپاه» آسیب جدی می‌بینند.

* حمله اسرائیل به لبنان و سوریه

در «بیروت»، تحت حمایت «ایران» شورش‌هایی روی می‌دهد. همزمان در جنوب «لبنان»،‌ «حزب الله» موشک‌هایی را به سمت «اسرائیل» شلیک کرده و در پی آن صدها تن از اسرائیلیان کشته می‌شوند. «اسرائیل» در پاسخ «سوریه» و «لبنان» را بمباران می‌کند موشک‌های ارتقا یافته شهاب 3 نیز به «اسرائیل» حمله کرده و غیر نظامیان بیشتری کشته می‌شوند. در ادامه «اسرائیل» نیروهای دفاعی خود را به مرزهای شمالی گسیل می‌کند. در این اثنا،‌ «سوریه» و «لبنان» نیروهای خود را به منطقه اعزام می‌کنند. سفارت «آمریکا» نیز در «بغداد» مورد حمله قرار می‌گیرد. «آمریکا» از دولت «عراق» درخواست کمک می‌نماید، با این حال، «نوری المالکی» نخست وزیر «عراق» اعلام می‌دارد که اوضاع خارج از کنترل اوست. بسیاری از مردم در تظاهرات خیابانی، خواستار حمایت «عراق» از «ایران» می‌شوند.

* به خطر افتادن منافع «آمریکا» و متحدانش پس از رویارویی با «ایران»

شیعیان حامی «ایران» به تاسیسات نفتی شرق «عربستان سعودی» نفوذ کرده و اقدام به خرابکاری می‌نمایند. صدها تن از این خرابکاران هدف گلوله نیروهای سعودی قرار گرفته و کشته می‌شوند. نفت‌کشی در خارج از آب‌های «کویت» هدف موشک‌های «کروز» چینی قرار می‌گیرد و برای جلوگیری از غرق شدن به سمت مناطق کم عمق حرکت کرده و به گل می‌نشیند. دفاتر بیمه‌ای «لوید» «لندن» از پرداخت حق بیمه خودداری کرده و دلیل خود را عدم پوشش بیمه‌ای در زمان جنگ اعلام می‌دارند. صدور نفت از منطقه کاملا متوقف و بهای نفت خام به 300 دلار در هر بشکه می‌رسد. سهام بورس «وال‌استریت» به پایین‌ترین حد خود در 20 سال گذشته می‌رسد و شاخص «داو جونز» بیش از 900 واحد سقوط می‌کند.

* ناتوانی «آمریکا» در پیش برد اهداف نبرد با «ایران» و رد آتش بس توسط «ایران»

«آمریکا» به «ایران» پیشنهاد آتش بس می‌دهد، لیکن «ایران» از پذیرش این پیشنهاد سر باز می‌زند. دو روز بعد «حامد کرزی» رئیس جمهور «افغانستان» ترور می‌شود. «پاکستان» در این درگیری‌ها اعلام بی‌طرفی کرده و از «آمریکا» می‌خواهد کارکنان خود را به 50 درصد کاهش دهد که رئیس «سیا» و قائم مقام وی از جمله این افراد اخراجی از پاکستان هستند. همزمان «پاکستان» مرز خود را با «افغانستان» مسدود کرده و نیروهای «ناتو» مجبور به تخلیه «افغانستان» می‌شوند و بسیاری از سلاح‌های سنگین خود را نیز در «افغانستان» رها می‌نمایند.

* اعلام بی‌طرفی «عربستان» و برخی از کشورهای حاشیه «خلیج فارس»

در این خلأ قدرت، نیروهای «ناتو» به سمت پایگاه‌های خود عقب نشینی می‌کنند و در نتیجه شبه نظامیان «طالبان» بخش اعظمی از «کابل» و «قندهار» را به تصرف خود در می‌آورند. «مزار شریف» که عمده ساکنان آن را شیعیان تشکیل می‌دهند، خود را جزء خاک «ایران» معرفی می‌کند. همزمان دولت در «بیروت» استعفا کرده و «حزب‌الله» دولت جدیدی را تشکیل می‌دهد. موشک‌های «ایرانی» نیز تاسیسات نفتی شرق «عربستان» را هدف قرار می‌دهند. در پی این حملات «عربستان» «کویت» و «امارات» اعلام بی‌طرفی می‌نمایند. در مصر، مردم با تجمع در «صنعا» خواستار حمایت از برادران عرب خود در «لبنان» می‌شوند. «کویت» در «کمپ دوحه» اجازه استفاده از نیروها و تجهیزات خود را علیه «ایران» نمی‌دهد. با پیروزی شیعیان در بحرین، ناوگان پنجم دریایی «آمریکا» مجبور به ترک منطقه می‌شود. در پی این حوادث، شاخص «داو جونز» 1000 واحد دیگر نیز سقوط می‌کند.

* جهان در آستانه نبرد هسته‌ای

تلاش «آمریکا» بر اینست تا «چین» و «روسیه» بین «آمریکا» و «ایران» میانجی شده و «ایران را نسبت به پایان نبرد متقاعد کنند، اما آنان با پذیرش این میانجی گری مخالفت می‌نمایند. در این حین حملات انتحاری بسیاری در لندن، واشنگتن، نیویورک و لس‌آنجلس انجام شده و منجر به ایجاد وحشت عمومی می‌شود. آمریکا تهدید می‌کند که در صورت عدم تسلیم ایران از سلاح اتمی استفاده خواهد کرد. در پی این اعلان، پاکستان، هندوستان و اسرائیل تجهیزات هسته‌ای خود را به حالت آماده باش قرار می‌دهند. وضعیت در چین و روسیه به سطح هشدار می‌رسد.

* ایرانیان هرگز تسلیم نخواهند شد

ایران از پذیرش شکست سر باز زده و ملت آن به حمایت از حکومت خود می‌پردازند. مردم «آمریکا» از دولت خود می‌خواهند که کاری انجام دهد. به دلیل بسته بودن تنگه «هرمز» قیمت نفت به سیر صعودی خود ادامه داده و دسترسی به فرآورده‌های نفتی در هاله‌ای از ابهام قرار می‌گیرد. کشتی آمریکایی دیگری نیز به واسطه حملات انتحاری شدیدا آسیب می‌بیند. سفارت‌های «آمریکا» در سراسر منطقه مورد حمله قرار می‌گیرند. در «داکا» «مینوانائو» «کوالالامپور» و «جاکارتا» تظاهرات‌های ضد آمریکایی به وقوع می‌پیوندد. در «کراچی» «پاکستان» ژنرال مشاور آمریکایی اخراج می‌شود. به واسطه حملات گارد تفنگداران پاکستانی، 40 تن از نیروهای آمریکایی کشته می‌شوند.

* سقوط کابینه رژیم صهیونیستی و ناتوانی آن در جلوگیری از حملات موشکی «حزب الله»

گرچه حملات جدیدی صورت نمی‌گیرد، لیکن ترس از تروریسم بر تعدادی از شهرهای «آمریکا» که در معرض هشدار امنیتی هستند، سایه افکنده است و پروازهای محلی تا 50 درصد کاهش میابد. در راستای پیشگیری از حملات تروریستی، تعداد بسیاری از رهبران مسلمانان «آمریکا» دستگیر می‌شوند. تحت مفاد قانون کمیسیون نظامی و قانون اختیار دفاع ملی مصوب 2012، برخی از فعالان ضد جنگ در زندان‌های نظامی بازداشت می‌شوند. در این بین، حملات هوایی «اسرائیل» به لبنان و سوریه صدمات بسیاری را به غیر نظامیان وارد می‌کند ولی باز هم رژیم صهیونیستی قادر به جلوگیری از ادامه حملات موشکی به «اسرائیل» نیست. در ادامه، کابینه اسرائیل سقوط می‌کند و رژیم جناح راست افراطی به رهبری «لیبرمن» وزیر اسبق امور خارجه به روی کار می‌آید. شورش‌ها در «کرانه باختری» و نوار «غزه» اوضاع را به هم ریخته و «محمود عباس» رئیس تشکیلات خودگران را مجبور به کناره گیری و فرار به «پاریس» می‌کند. «حماس» دولت موقت تشکیل می‌دهد. از سوی دیگر، «هند» «پاکستان» را تهدید می‌کند که در صورت وجود هرگونه شبهه در مورد زرادخانه‌های هسته‌ای «پاکستان» این کشور را هدف قرار خواهد داد.

* بمباران اتمی «ایران» آخرین تیر ترکش «آمریکایی‌ها»

«آمریکا» مرکز اصلی تحقیقات هسته‌ای «ایران» را در «نطنز» هدف بمب‌های نیتروژنی قرار می‌دهد که این مراکز سابقا توسط «واشنگتن» و «اسرائیل» بمباران و تخریب شده‌اند. «آمریکا» اعلام می‌کند که در صورت ادامه مقاومت «ایران» مجددا اقدام به بمباران خواهد کرد. «ایران موج دیگری از حملات موشکی خود علیه کشتی‌های آمریکایی را آغاز می‌کند. از سوی دیگر، روسیه و چین نیروهای هسته‌ای خود را در حالت آماده باش کامل نگه می‌دارند. شبه نظامیان پاکستان نیز با کمک نیروهای تند رو نفوذی خود در بدنه ارتش و سازمان اطلاعات، دولت را به دست می‌گیرند. در این هنگام، هند «تاسیسات هسته‌ای» پاکستان در «وا» و «مولتان» را هدف قرار می‌دهد. با این وجود، «پاکستان» با استفاده از کامیون تعدادی از کلاهک‌های اتمی خود را نجات داده و به «دهلی نو» حمله می‌کند؛ و بدین گونه، درگیری کوچک میان نیروهای «ایران» و «آمریکا» در «خلیج فارس» منجر به آغاز جنگ جهانی سوم خواهد شد. 51261