اختصاصی خبرآنلاین از توکیو/ زرینی: مطمئن باشید سهمیه مال ماست/ حق استرالیا المپیک نبود

به گزارش خبرآنلاین از توکیو؛ زرینی از ناحیه کشاله ران مصدوم است اما به قول خودش نمی خواهد تیم در نبودش لنگ بزند. چرا که آنها برای سهمیه المپیک به توکیو رفته اند. شاید حالا فکر می کند رفتن به المپیک ارزش تحمل درد در بازی را دارد. او که مصدومیتش در بازی با چین بیشتر شد، در بازی سوم مقابل استرالیا کمتر در زمین بود. همین مساله دریافت کننده ملی پوش را ناراحت می کند تا جایی که تصمیم گرفته با درد یا بدون درد بازی کند. به نظر او باخت استرالیا و چین در بازیهای پنج شنبه،فرصت دوباره ای برای تیم ملی ایران است تا دوباره به المپیک فکر کند.

خدا را شکر، اشتباهی که باعث باخت ما به استرالیا شده بود، با این نتایج جبران شد.حالا همه چیز دست خودمان است. تا قبل از این نتیجه ما امید کمی برای سهمیه داشتیم. با باخت به استرالیا شرایط از دست ما خارج شد. اما حالا دوباره فرصت مهیا شد و امید صعودمان پررنگ تر شد.

خیلی خوشحال شدیم.

حالا اگر ما تنها یک امتیاز از صربستان بگیریم و 3 امتیاز از ژاپن کار تمام است. ببینید حتی اگر استرالیا دو بازی آخرش را ببرد 15 امتیازی می شود. اگر 3 -2 برنده شود ، 14 امتیازی می شود. ژاپن هم که امیدی ندارد. ما هم که 11 امتیاز داریم حتی با 4 امتیاز دوم می شویم و سهمیه می گیریم. چرا که امتیازات ما خیلی بهتر است.

خدا هوایمان را داشت. به نظر من استرالیا حقش المپیک نبود. درست است که مقابل ما خیلی عالی بود. استثنایی بود اما حق این تیم سهمیه نیست.

مطمئن باشید ما برای برد می رویم. چون همه چیز به این دو بازی بستگی دارد. اگر یک هدف کوچک را بخواهی باید هدف بزرگتر را نشانه بگیری، ولی اگر هدف کوچک را در نظر بگیری، از هدف خودت هم می مانی. ما هم 6 امتیاز دو بازی را می خواهیم.

خیلی پایم درد داشت. از اول هم با درد بازی می کردم. فعلا تحمل می کنم تا بازی‌ها تمام شود.

برای باور نیست. خودم برای این مسابقه ها خیلی زحمت کشیدم.همه یک تیم هستیم نباید کوچکترین مشکل مانعی برای گرفتن سهمیه شود. . من هم نمی خواهم نبودنم برای تیم دردسرساز شود.می خواستم کمک تیم باشم چرا که سهمیه ارزشش را دارد.البته فکر می کنم در بازی با استرالیا نبودم.

سال قبل در اردوی اسلوونی کشاله رانم مصدوم شد.10 روز خیلی اذیتم کرد. بعد که به ایران آمدم همه چیز تمام شد. در لیگ هم خبری از درد نبود. تا دوباره که امسال به اسلوونی و بلغارستان رفتیم، احساس درد کردم. نمی دانم انگار به اسلوونی آلرژی پیدا کرده. (با خنده) اینجا هم نمی دانم در بازی با چین چه شد که درد گرفت. البته مصدومیت کهنه هم دارم که فعلا باید تحمل کنم تا به تهران برسم و بعد درمان کامل را شروع کنم.

من به دکتر هم گفته ام، تصمیمم را گرفته ام با مصدومیت و بدون مصدومیت بازی می کنم. می توانم درد را تحمل کنم. فعلا مهم سهمیه است.

ایران همیشه در مسابقه ها، یک روز این جوری دارد. در جام جهانی به چین باختیم. کاش استرالیا در بازی تدارکاتی ما را برده بود. آن وقت سه شنبه بهتر بازی می کردیم. اما از حق نگذریم آن‌ها خوب کار کردند. از طرف دیگر توپهای ما اصلا نمی خوابید. نتیجه اش هم باخت بود. اگر می خوابید برنده بودیم. بعد از آن هم محکوم به برد پورتوریکو و ونزوئلا بودیم که بردیم. البته باید صربستان و ژاپن را هم ببریم.

سنگینی آن به خاطر این است که چند سال بود ما این تیم را می بردیم. حالا به آن باخته ایم.

ما هنوز باخت به استرالیا را فراموش نکرده ایم. فعلا فراموش می کنیم. اگر کسی نتواند فراموش کند، حرفه ای نیست. زندگی ورزشی برد و باخت است. مخصوصا که والیبال مساوی ندارد. تا حالا بردمان را فراموش می کردیم و حالا باید باخت را هم فراموش کنیم.

 

43 43