زیباکلام: با استدلال ناجا درباره کراوات، این نیرو نیز باید از پوشیدن لباس فرم منع شود

 در بخشی از این یادداشت آمده است:

*اوایل تیرماه یکی از فرماندهان نیروی انتظامی اعلام کرد که با زدن کراوات در بیمارستان‌های خصوصی برخورد خواهد شد. احتمالا ایشان نمی‌دانستند که برخی از استادان هم کراوات می‌زنند و الا این را هم مطرح می‌کردند. در ادامه ممانعت از زدن کراوات در بیمارستان‌های خصوصی، طرفداران این اقدام اعلام کردند که کراوات به‌عنوان صلیب مسیحیت بوده و سمبل و نماد فرهنگ غربی است. بنابراین زدن آن را در اماکن عمومی که محل کار است به عنوان بخشی از تهاجم فرهنگی و متقابلا دفاع از فرهنگ ملی، ایرانی و اسلامی قدغن کرده‌اند.

* اقدام نیروی انتظامی از منظر صرف حقوقی پرسش‌هایی را مطرح می‌کند. جدای از ابعاد حقوقی و قانونی این اقدام، این استدلال که کراوات علامت صلیب مسیحیت و نماد فرهنگ و تمدن غرب است هم نکات بیشتری را مطرح می‌کند. بگذارید بحث را با نکات و اما و اگرهای حقوقی تصمیم نیروی انتظامی شروع کنیم. ابتدایی‌ترین بحثی که مطرح می‌شود از باب قانونی بودن یا درست‌تر گفته باشیم، مغایرقانون بودن این تصمیم است. نیروی انتظامی در حقیقت مامور اجرای قانون است. سوال کلیدی اینجاست که کدام مقام قانونی و اجرایی کشور جلوگیری از زدن کراوات را به نیروی انتظامی ابلاغ کرده است؟ براساس کدام بخش از قانون‌اساسی، مصوبات مجلس یا مصوبه هیات دولت، نیروی انتظامی وظیفه دارد که از زدن کراوات در بیمارستان‌های خصوصی جلوگیری کند؟

* چه کسی گفته و براساس کدام ادله، کراوات سمبل صلیب و مسیحیت است؟ علی‌القاعده اگر این‌گونه می‌بود، مبلغان مسیحی، کشیش‌ها، پاپ و کاردینال‌ها همه باید کراوات می‌زدند تا تصلیب و مسیحیت را رواج دهند. اتفاقا در غرب از جمله افرادی که کراوات نمی‌زنند، اصحاب کلیسا هستند.

*اگر قرار شود که ما کراوات را به این اعتبار که غربی است و از غرب آمده، کنار بگذاریم در آن صورت یونیفرم نیروی انتظامی را هم براساس همان استدلال باید بگذاریم کنار، چون یونیفرم و پوشیدن آن هم غربی است. عباس‌میرزا شاهزاده اصلاح‌طلب از جمله نخستین اقداماتش ایجاد ارتش مدرن در ایران بود و از آن مقطع بود که یونیفرم توسط مستشاران نظامی غربی به ایران آمد. اگر یونیفرم نیروی انتظامی را به عنوان غرب‌زدگی بگذاریم کنار، راه‌حل، آن می‌شود که کت و شلوار را جایگزین آن کنیم. اما بدبختی آن است که کت و شلوار هم از غرب آمده. آنچه که ایرانی و متعلق به فرهنگ خودی بوده، سرداری، کلاه‌پوستی، شلوار نطنزی، البسه قبایل و عشایر مختلف، قبا و غیره است. حتی تصور اینکه نیروی انتظامی ملبس به البسه فرهنگ ایرانی و ملی باشد غیرممکن است. اگر خواسته باشیم خیلی جدی همه مظاهر غربی را از جامعه جمع‌آوری کنیم، در آن صورت پخش بازی‌های فوتبال اروپا که میلیون‌ها نفر از هموطنان‌مان با اشتیاق از نیمه شب تا ساعات اولیه بامداد می‌نشینند نگاه می‌کنند و فردایش هم در اداره، بازار و یحتمل در خود نیروی انتظامی با آب و تاب و ولع گل‌ها را برای همدیگر تعریف می‌کنند، خیلی بیشتر اشاعه فرهنگ غربی است تا زدن کراوات. بماند پیتزا، همبرگر، رستوران‌های «فست‌فود»، موبایل، سریال‌های تلویزیونی و صدها فیلم غربی و آمریکایی که سالانه از تلویزیون خودمان پخش می‌شود یا در پرده‌های سینماهای شهرهایمان به نمایش گذاشته می‌شود، اینترنت و... همه را باید جمع کنیم.

47/217