کارگردان فیلم «آینه‌های روبرو» می‌گوید تمام تلاش خود را کرد تا توجه ویژه‌ای به یک شخصیت نداشته باشد و داستان عاطفی را در فیلم تقسیم‌بندی کند.

به گزارش خبرآنلاین، نشست نقد و بررسی فیلم «آینه‌های روبرو» روز چهارشنبه با حضور نگار آذربایجانی کارگردان، فرشته طائرپور تهیه‌کننده، شایسته ایرانی و غزل شاکری بازیگران و حسین خطیبی روانشناس در کافه خبر برگزار شد.


در این نشست شایسته ایرانی بازیگر نقش آدینه با اشاره به دیدار با ترنس‌ها قبل از شروع فیلمبرداری و احساسش در  برخورد با آن‌ها گفت: «اولین باری که این افراد را از نزدیک دیدم حس قابل توصیفی نبود. درک کردن این افراد و فهمیدنشان خیلی سخت است، اما سعی کردم در اولین برخورد با آن‌ها ازشان بخواهم خاطراتی که از گذشته دارند، برایم تعریف کنند.»


وی ادامه داد: «برخورد زیادی با این افراد قبل از شروع فیلمبرداری نداشتم، اما همان خاطرات زمان کار کمک زیادی به من کرد.» 


ایرانی درباره یکی از این خاطرات توضیح داد: «یکی از این افراد برایم تعریف می‌کرد روز اول مدرسه در مقطع اول راهنمایی سخت‌ترین روز زندگی‌اش بوده است. حس می‌کرد هیچ کدام از این افراد ربطی به او ندارند و نمی‌تواند این فضا را تحمل کند و از رفتن به مدرسه بدش می‌آمد. در نهایت بنا به اصرار خانواده‌اش درس را ادامه داد.»


بازیگر فیلم «آینه‌های روبرو» افزود: « افرادی که از مشکل ترنس بودن رنج می‌برند، باید پروسه‌ای را طی کنند تا خانواده‌هایشان را برای درک این مشکل آماده شوند. من در طول این فیلم نسبت به شخصیت آدینه همزمان حس ترحم و ترس و غم را داشتم. البته در طول کار با کمک خانم آذربایجانی سعی کردم حس ترحم را از بین ببرم، یعنی در بعضی صحنه‌ها واقعا گریه‌ام می‌گرفت، اما جلوی خودم را می‌گرفتم، چون باید شایسته را فراموش می‌کردم و نقش آدینه را بازی می‌کردم.» 


نگار آذربایجانی کارگردان «آینه‌های روبرو» درباره شخصیت آدینه گفت: «من تمام تلاشم این بود که توجه ویژه‌ای به یک شخصیت نداشته باشم و مثلا آدینه را بیشتر از رعنا دوست داشته باشم و نسبت به آن ترحم کنم. سعی می‌کنم داستان عاطفی را در فیلم  تقسیم‌بندی کنم. احساس من باید به شخصیت‌ها یکسان باشد که تعادل حفظ شود، اما یک سری سکانس‌ها من را تحت تاثیر قرار داد.»


غزل شاکری بازیگر نقش رعنا در خصوص سکانس‌های احساسی این فیلم و نحوه برقراری ارتباط با آدینه توضیح داد: « دیالوگ‌هایی بین رعنا و آدینه رد و بدل می‌شود که حس و حال خاصی دارد و شرایط خاصی را می‌طلبد. در این نوع صحنه‌های خانم آذربایجانی همه چیز را به ما می‌سپرد و ما هم بدون تصمیم‌گیری قبلی سعی می‌کردیم احسا‌مان را در بیان کنیم.»
 

فرشته طائرپور نیز در بخشی از این نشست در خصوص تاثیرپذیری از این فیلم عنوان کرد: «هنوز که هنوز است از دیدن سکانس اول فیلم در  زندان متاثر می شوم و محال است گریه‌ام نگیرد. وقتی سکانس انتهایی را برای اولین بار دیدم خیلی بغض کردم. همینطور سکانسی که رعنا با پدرش بحث می‌کند روی من تاثیر زیادی گذاشت، نه به خاطر بحث‌های رعنا، به خاطر اینکه می‌توانم خودم را جای پدر بگذارم. چون پدر دچار تضاد درونی می‌شود که حالا دیگر دیگران فکر می‌کنند بهتر از او می‌دانند.»


وی ادامه داد: «بلاتکلیفی و بغضی که در نگاه و حالت‌های آدینه وقتی جواهراتش را می‌فروشد خیلی برایم با معنی است. انگار یک کار بزرگ می‌کند و چیزی که در نگاه اوست، خیلی دوست دارم. اگر فقط تماشاگر این فیلم بودم و دخالتی در تولیدش نداشتم باز هم این مسائل روی من تاثیر می‌گذاشت. بعضی حس‌ها در این فیلم است که خیلی ایرانی است و جامعه ما خیلی خوب آن‌ها را درک می‌کند.»

«آینه‌های روبرو» این روزها روی پرده سینماهای تهران است. همایون ارشادی، نیما شاهرخ‌شاهی، مریم بوبانی، رابعه اسکویی، سارا بهرامی، هنگامه قاضیانی، صابر ابر و تورج منصوری دیگر بازیگران این فیلم هستند.
 

داستان درباره زنی کم‌تجربه و دارای ریشه‌های قوی مذهبی به نام رعناست که پنهانی مسافرکشی می‌کند. او روزی با زنی به نام آدینه روبه‌رو می‌شود و ...

گزارش کامل این نشست به زودی منتشر می‌شود.
 

58246

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 255170

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
3 + 1 =

نظرات

  • نظرات منتشر شده: 3
  • نظرات در صف انتشار: 0
  • نظرات غیرقابل انتشار: 0
  • بدون نام IR ۱۲:۲۱ - ۱۳۹۱/۰۸/۱۲
    6 1
    فیلم خیلی خوبی بود. مخصوصآ بازی خانم شایسته ایرانی عالی بود. از ما که خیلی گریه گرفت! اما یه جاهایی گل درشت و شعاری می شد. مخصوصاً اون صحنه ای که آدینه توی اتاق رعنا بهش می گه ایران یکی از کشورهاییه که تغییر جنسیت ترنس ها توش قانونیه و حتی واسش وام هم می دن!
    • بدون نام US ۱۹:۵۶ - ۱۳۹۱/۰۸/۱۵
      1 0
      خوب كارگردان نمي خواست كه يك تراژدي درست كنه و نمي خواست خيلي هم خوشبين باشه، به هر حال مي دونم كه يك سري ملاحظات هم داشت ولي به طور كلي ملاحظاتش پل خوبي بين واقعيت و فرهنگ ما بر قرار مي كرد و باعث مي شد كه صرفا به چشم ترحم به اين ها نگاه نكني، نگاهي كه هر فرد غير معمولي را آزار مي ده
  • زری-ل US ۱۶:۱۱ - ۱۳۹۱/۰۸/۲۷
    2 0
    من و دخترم که 26 سالشه از فیلم خییییییییییییییلی لذت بردیم کلی هم گریه کردیم .در ایران جزو اولینها بود . از جسارت همه دست اندرکاران خوشحال شدم.خسته نباشید