سروش امینی توماجی: آرش میراسماعیلی نایب رئیس فدراسیون جودو مهمان غرفه خبرآنلاین در نمایشگاه مطبوعات بود و از امید هایش برای مدال آوری شاگردانش در المپیک 2016 گفت. او می گوید باید کسانی در جودو ایران بتوانند حداقل نصف مدال های بزگان این رشته را تکرار کنند.
ببینید در این چند سال چون مابه صورت ریشه ای پشتوانه سازی نکردیم، طبیعتا ضعف هایمان پشت یک سری نخبه پوشش داده شد، وقتی این ها خارج شدند این ضعف ها کاملا مشهود شد و به چشم آمد چون ریشه ای کار نکرده بودیم. ما الان تنها چیزی که روی نوجوانان و جوانان سرمایه گذاری می کنیم مطمئنا شاید 4 یا 8 سال بعد به چشم بیاید. ما نیامدیم در هر رده وزنی 3، 4 نفر نزدیک به هم بسازیم، آمدیم روی یک نفر تمرکز کردیم. اگر میامدیم روی 4، 5 نفر تمرکز می کردیم جایگاه حالا را نداشتیم. شاید کسی دیکر مدال های میران، میر اسماعیلی یا آخوند زاده را تکرار نکند، اما باید کسانی را داشته باشیم که حداقل نصف مدال های آن ها را تکرار کند.
*همین الان انتقاد ها از تو بسیار زیاد است، خیلی ها می گویند آرش آمده که کیسه خودش را بدوزد. واقعا این طور است؟
ما 6، 7 ماه است که آمدیم.در دو ماه اول که آمدیم باید تیم را می بردیم بزرگسال آسیا که سهمیه المپیک را بگیریم. در آن دو ماه تمام انرژی مان را گذاشتیم تا تیمی که از 2008 تا 2012 نتوانسته روی سکو آسیا بایستد را از لحاظ روحی و روانی آماده کنیم. همان بچه ها که در آن 3، 4 سال مدال نمی گرفتند در آن دو ماه مقام سومی آسیا را کسب کردند. این یک تزریق روحیه و مسکن موقتی برای جودو بود اما شاید در ادامه کار هم مطئنا دوباره نگاهمان به نوجوانان و جوانان باشد چون میانگین سنی تیم بزرگسالان ما در این چند سال میانگین خوبی نبوده است و بسیار بالا بوده، ما مجبوریم اعتماد کنیم به جوان ها و برای آنها برنامه ریزی کنیم. من به طور جدی می تونم قول بدم این را که اگر واقعا در فضای آرامی کار بکنبم در المپیک 2016 ما مدال خواهیم داشت. این را مطمئنم و با شهامت می گویم.ببینید الان ما داریم تلاش می کنیم برای مبارزه با ناپاکی ها در جودو . باورتان نمی شود اما نمونه هایی داریم از 12 ساله هایی که دوپیمگ کرده اند. درد جودوی ایران این است که باید راهی پیدا کنیم تا درمانش کنیم. بعد هم که گفتم ، مطمئن باشید مدال های مان برای المپیک برزیل بدست می آیند.
*آقای میراسماعیلی ما با نسل طلایی جودو کشور موفق نشدیم روی سکو المپیک برویم...
ما کار هایی را که در آن زمان می کردیم و مثلا مدال هایی که من کی گرفتم برای خودم بود، الان دارم برای تیمم جان می دهم. همین الان ما ارتباطاتی با کشور های دیگر برقرار کردیم و بچه های ما باید در اردو های مشترک ساخته شوند چون ما اگر مدام به مسابقات برویم و بچه های جوان ما شکست بخورند سر خورده می شوند اما در اردو مشترک با حریف های خارجی دست به یقه می شوند.
*میانگین سنی تیم بزرگسال ما در چه وضعیتی است؟
من در آسیا ریسک کردم و میانگین سنی تیم من 20، 21 بود، فقط رودکی و معلومات از با تجربه های ما بودند. ما از یک جا باید اعتماد به جوانان را شروع کنیم. تا زمانی که حاشیه داشته باشیم نمی توانیم با تمرکز کار کنیم. تا زمانی که هر کسی بیاید و در راس قرار بگیرد و کسی از او پشتیبانی نکند جودو ما به جایی نمی رسد.
*پرونده جدال ندادن با اسرائیل و اینکه تنها برنده واقعی آن قصه تو بودی...
من این طور فکر نمی کنم که مدال نداشته باشم. همین محبتی که مردم به من دارند خودش برای من طلاست. به خدا جدی می گویم.
*روزی که به حریف اسرائیلی برخورد کردی خیلی شانس آوردی ولی آن اتفاق باعث شد که سال های بعد نتوانی مدال بیاوری...
من در مسابقات جهانی بعد از آن سه برنز گرفتم.
*قهرمان جهان بودی، خودتم قبول داری که آن سال بهترین وضعیت را داشتی...
ببینید یک چیزی را بگویم، حرف شما درست است اما شاید برنز جهان به چشم کسی نیاید اما وقتی چهار مدال پشت سر هم باشد، دو طلا و دو برنز، اوضاع فرق می کند. ما تا 3 سال پیش هر سه سال یک بار مسابقات جهانی را داشتیم. الان هر سال برگزار می شود.
252 41
نظر شما