مسئول آلودگی هوا خودت را معرفی کن!

چندین سال قبل جوانهایی که خواننده مجلات دانستنیها و دانشمند و مانند آن بودند در تعجب از نقش زمان در پیشرفت می گفتند اگر یک ساعت برق سراسری در آمریکا برود ژاپن آمریکا را از لحاظ تکنولوژی و اقتصاد پشت سر می گذارد
اکنون سالها از آن دوران مجلات علمی و ادعا های عجیب و غریبشان میگذرد اما با هر بار تعطیلی به دلیل آلودگی هوا ناخودآگاه انسان به این فکر فرو می رود که آلودگی هوا برای ما و نسل ما چه قدر هزینه داشته است و این هزینه ها بر عهده کیست.
تعطیلی به دلیل آلودگی هوا و حتی طرح ترافیک و زوج و فرد و تعطیلی صنایع و مراکز آموزشی و..... همه و همه برای اقتصاد اجتماعی ما دارای هزینه های جبران ناپذیری هستند ووقتی پای تهدید سلامت هم در میان می آید دیگر این هزینه ها آنقدر بالا می رود که  اصلا جبران ناپذیرند.
اکنون مانند سال قبل در همین ایام ،چند هفته ای است که به دلیل آلودگی هوا حیات اقتصادی و اجتماعی ما تهرانیان و برخی از شهروندان شهرهای بزرگ مانند اصفهان محدود شده است.
اما گویا کسی در پی آن نیست که این هزینه ها بر دوش کیست و تا کجا باید ادامه داشته باشد.
کلانشهر تهران حتی از قبل از انقلاب که جمعیت کمتری داشت با تمرکز صنایع و رشد کالبدی بی حساب و کتاب و طرحهای مقطعی مثل خارج از محدوده روبه رو بود که در بعد از انقلاب نیز همان روند ادامه یافته و تشدید هم شده است هجوم جمعیت جویای کار به تهران، کمبود امکانات در شهرستانها ،تجمع صنایع در تهران...همه وهمه باعث رشد بی حساب کتاب جمعیت در تهران شده است.
این جمعیت که نیازمند جابه جایی هستند برای رسیدن به انتخاب احسن دست می زنند . در این میان مترو و اتوبوس علی رغم پیشرفت سالهای اخیر نتوانستن خود را به عنوان وسیله نقلیه اصلی خود را به تهرانیان بنمایند و مردم تهران در جست جو برای رسیدن به آرامش در حمل و نقل رو به اتومبیل شخصی آوردند و این فرصتی بود برای صنایع خودرو سازی که علیرغم نداشتن مزیت نسبی نسبت به رقبای خارجی خود ، به عنوان یک صنعت ملی و اشتغال زا خود را به اقتصاد کشور تحمیل کرده و هر خودرویی را با پایین ترین استانداردها و به بالاترین قیمت به جمعیت جویای اتومبیل بفروشند.
حال این جمعیت که با بالا و پایین شدن قیمت بازار به این کالا به عنوان سرمایه هم می نگرند در واقع اگر داخل طرح ترافیک و زوج و فرد هم که باشند و در روزهای آلودگی هم که باشند باید خودرو ها را در پارکینگ ها بگذارند وبه نصیحت رسانه ها بابت مضرات خودرو های تک سرنشین و مزایای حمل و نقل عمومی گوش فرا دهند.
در این میان متولیان صنعت حمل و نقل در اختلاف فرسایشی دولت و شهرداری بر سر مترو و اتوبوسهای وارداتی تقصیررا گردن هم می اندازند و صاحبنظران غیر دولتی سلامت و وزارت بهداشت بر سر تعداد تلفات انسانی آلودگی هوا و افزایش سرطان مجادله می کنند.
اما از خلال این همه سر و صدا و جار و جنجال آنچه پیدا نیست حق سلامت و شهروندی کسانیست که در تهران زندگی می کنند و مخصوصا درشش ماهه دوم سال با وضعیت دشواری در شهر خود مواجه هستند.
سئوال این جاست که متولی آلودگی هوا کیست؟ راه سریع السیر و در نهایت بلند مدت کنترل آلودگی هوای تهران چیست و بالاخره اینکه مسئول هزینهای اقتصادی و انسانی که بر تهرانیان تحمیل می شود کیست؟
چند وقت پیش یکی از مسئولان  دادستانی کل کشور با توجه به بحرانی شدن آلودگی هوای تهران ادعا کرده بود که شهروندانی که به علت آلودگی هوا از لحاظ جسمانی با مشکل مواجه شده اند، می توانند به قوه قضائیه مراجعه و شکایت خود را به دادستان که به عنوان مدعی العموم مسئول دفاع از حقوق عمومی مردم است، اعلام کنند.
حالا کسانی که شکایت دارند چه کسی را باید در جایگاه متهم بنشانند ؟ خودشان را ؟ فلان وزارت خانه را ؟ شهرداری را؟دولت را؟ دور گردون را؟

45301