در حادثه روز چهارشنبه در وول ویچ در جنوب شرقی لندن مدل جدیدی از اقدام تروریستی ظهور کرد که نقش رسانه های نوین و شبکه های اجتماعی در شکل گیری و احتمالا در گسترش آن نقطه ای محوری است و ممکن است استفاده از آن گسترش یابد.
دو مهاجم مسلح به قمه و چاقو، الله اکبر گویان به سمت یک نظامی انگلیسی خارج از یک پادگان نظامی در وول ویچ حمله کرده او را می کشند و بنا به روایتی سر او را از بدن جدا می کنند. تا اینجا همه چیز در اندازه یک جنایت با انگیزه قبلی است تا اینکه اتفاق جالبی می افتد، مهاجمان پا به فرار نمی گذارند و به جای اینکه فرار کنند تا بعدا توسط پلیس کشته یا دستگیر شده و داستان آنها به شکلی دیگری روایت شود خودشان اقدام به خطابه می کنند. یکی از آنها در حالیکه هنوز چاقو و قمه یا چیزی که بیشتر شبیه به ساطور آشپزخانه است را در دست های خون آلودش دارد رو به دوربین موبایلی که احتمالا همکار دیگر او است می ایستد و نطق می کند.
تروریست که سیاه پوست انگلیسی است که نسبش نیجری اعلام شده، در این نطق بعد از ترور خود نسبت به خانم هایی که این صحنه را می بینند اظهار تاسف می کند و با لهجه خالص انگلیسی می گوید: خانم ها باید این صحنه ها را ببینند چون در کشور ما نیز زنان چنین صحنه‌هایی را می‌بینند. شما هرگز در امنیت نخواهید بود. دولت تان را تغییر بدهید. ما مبارزه خود را با شما ادامه می‌دهیم.
تفاوت این مدل با مدل حمله انتحاری یا بمبگذاری چیست؟
فیلم های هولناکی در شبکه اینترنت منتشر شده است که در آن تروریست ها در کشورهای جنگ زده و بحرانی بعد از اقدامات خود خطبه خوانده اند و برای مخاطبان خود پیام فرستاده اند، اما این اولین باری است که از این روش در کشورهای غربی آن هم به صورت زنده استفاده می شود.
در کشورهای غربی عمدتا نمونه هایی از ترویسم نوع انتحاری یا بمبگذاری استفاده شده است اما چرا این بار مدل تغییر کرده است؟
در حمله انتحاری، پیام و انگیزه تروریست ها به همراه عملشان می میرد و تفسیر و تحلیل درباره اقدام آنها در میان سیل محکومیت های رسانه ای و پوشش های خیره کننده تلویزیونی اساسا مطرح نشده و مورد بررسی قرار نمی گیرد و شاید تنها در کتب یا رساله های دانشگاهی درباره ریشه اینگونه اعمال بررسی های بعمل بیاید.
در عملیات های بمبگذاری ، پیام و هدف تروریست ها را تحلیلگران دولتی آنگونه که خود صلاح می دانند تفسیر و تعبیر می کنند و رسانه ها نیز مانند مرغ مقلد آن را به افکار عمومی بازخورد می دهند. در نهایت ترویست های بمبگذار در یک عملیات تعقیب و گریز یا کشته می شوند و یا به زندان های مخوفی مانند گوآنتانامو برده می شوند که هیچ کس صدای آنها را نخواهد شنید.
در روش جدید، تروریست ها که کاملا هوشمند شده اند با استفاده از قابلیت های پدید آمده در شبکه های اجتماعی این فرصت را از تحلیلگران دولتی و رسانه های جریان اصلی و حتی پلیس و سیاستمداران گرفته اند و این قسمت از برنامه را نیز خود برگزار کرده اند.
آنها با استفاده از فناوری های نوین موجود روی گوشی های همراه و با استفاده از بستری که اینترنت و شبکه های اجتماعی برای همگان فراهم آورده، پیش از کشته یا دستگیر شدن توسط پلیس، به اندازه کافی برای ارتباط گرفتن با مخاطبان خود و بلکه با مخاطبان جهانی برای معرفی و ارسال پیام وقت داشته اند.
نظر شما