اول: در یادداشتی که اخیرا منتشر شده است خواندم:«یک پژوهش جامعِ تطبیقی در مؤسسه بروکینگز، یکی از قدیمی‌ترین و مهمترین اتاق‌هایِ فکر در واشنگتن، ۱۷۱ مورد تحریمِ انتخاباتی در کشورهای گوناگون را مورد مطالعه قرار داده و در پایان چنین نتیجه می‌گیرد که سیاستِ تحریمِ انتخابات تقریبا در همه موارد شکست خورده و تنها سه پیامدِ منفی به همراه آورده است.
الف) قدرتمند‌تر شدنِ حزب حاکم با کسبِ اکثریتِ بسیار بالا در غیابِ احزابِ تحریم‌کننده
ب) به حاشیه رانده شدنِ حزب تحریم‌کننده و رهبرانِ آن
ج) فراهم نشدن امکان تغییر در ساز و کارهای انتخاباتی مانند تغییرِ قانونِ اساسی که نیازمندِ اکثریتِ بالاست که تنها از طریق تحریم از سویِ احزاب مخالف قابلِ دست‌یابی است.»
دوم:به یاد دارم که آیت الله هاشمی رفسنجانی در یکی از روزنوشت های دهه شصت خود به سران نهضت ازادی که انتخابات مجلس را تحریم کرده بودند توصیه کرده بود که تحریم نکنید، اجازه دهید حداقل یک یا دونفرتان در مجلس باشد که بتواند حرف و تحلیل های شما را درباره مسائل مختلف بیان کند و در جلسات مختلف و مهم کشوری حضور داشته باشد. همین توصیه را هاشمی به جریان چپ کرد و بعد از 20 سال به آنها که می خواستند انتخابات را تحریم کنند ،توصیه کرد که نهضت آزادی قبلا این کار را کرد و متاسفانه کلا از صحنه قدرت حذف شد و البته جریان چپ چند بار این کار را صورت داد و فهمید که حرف آقای هاشمی درست از کار درآمد و جناح رقیب ککش هم نگزید.
چرا دور برویم در همین سال های دهه هشتاد،به خصوص انتخابات شورای شهر تهران، به یاد دارم که مگس هم در صندوق ها پر نمی زد و وقتی جریان اقتدارگرا دریافت که می تواند با حداقل آراء هم انتخابات شورا را ببرد و شهردار را تعیین کند، از این ساز و کار استفاده کرد و عصر یکباره هجوم آوردند به صندوق ها و نفر اول آنها 300 هزار رای هم نداشت، ان هم در شهری مثل تهران که سه میلیون رای دارد و اینگونه بود که آقای احمدی نژاد شهردار شد، دو سال بعد رئیس جمهور و وضعیتی را به وجود آورد که نیازی به توضیح واضحات نیست.
سوم:رصد کردن تحرکات اجتماعی در یک ماه اخیر نشان می دهد که طلبکاری و خواستن تا چه اندازه توانسته است فضای رخوت زده قیل انتخابات را به فضایی شورمند و امیدبخش تبدیل کند. فضایی که به رغم برخی سنگ اندازی ها دوباره جچان گرفت و در صورت حضور و مشارکت جدی می تواند افقی تازه را برای جریان تحول خواه به وجود آورد.
مولانا در دفتر سوم مثنوی داستانی دارد که چگونه فردی که سال ها به دنبال شتر خود می گشت در نهایت با جست وجو از همه کس و همه جا و جانزدن و پاپس نکشیدن ،بدستش آورد ،او همت به خرج داد و ما نیز باید چنین کنیم.
منگر آنکه تو حقیری یا ضعیف
بنگر اندر همت خود ای شریف
تو به هر حالی که باشی می طلب
آب می جو دائما ای خشک لب
کآن لب خشکت گواهی می دهد
کو به آخر بر سر منبع رسد
این طلب همچون خروسی در صیاح
می زند نعره که: می آید صباح!
این طلبکاری مبارک جنبشی است
این طلب در راه حق مانع کشی است.
در طلب زن دائماً تو هر دو دست
چون طلب در راه نیکو رهبر است
هر که را بینی طلبکار، ای پسر
یار او شو، پیش او انداز سر
کز جوار طالبان طالب شوی
وز ظلال غالبان غالب شوی
این نشان چون داد،گویی پیش رو
وقت آهنگ است ، پیش آهنگ شو
یا به قول شاعر
خیزیم و دمی زنیم پیش از دم صبح
کاین صبح بسی دمد که ما دم نزنیم
بعد از تحریر: در همین فاصله ای که این نوشته منتشر شد، دوستی با ایمیل برایم پیعامی دادند که نهضت آزادی هیچ انتخاباتی را تحریم نکرد و همیشه و حتی با رای سفید هم در انتخابات شرکت کردند. در هر حال من اینجا دسترسی به منبعی که قبلا آن را خواندم ندارم این نکات را از حافظه نقل کردم . فقط نکته این دوست راهم اضافه کردم تا اگر اشتباهی شده دوستان دریابند که قصد و غرضی در کار نبوده و البته مراد اصلی نوشته درباره تحریم است و شاید مصداق ها پس و پیش شوند.
نظر شما