دغدغه های جهانی، رویکردهای ملی

چالشهای زمین و ساکنان آن هر چه پیشتر می رویم بیشتر می شوند و هنگامی که به علل و عوامل چالشها نگاه می کنیم مخاطرات زاییده عملکرد بشر را در رأس سایر عوامل می بینیم. به بیان ساده بشر اول و آخر عموم چالشهای زمین است یعنی هم ایجاد کننده آنها و هم متأثر از آنهاست.
جامعه جهانی از زمان شکل گیری سازمان ملل متحد حرکتی را به سوی مدیریت جمعی دغدغه های مشترک خود آغاز نموده است و با فهم درستی از پیامدهای این دغدغه ها و چالشها، جلب نظر همه دست اندرکاران به این مخاطرات را در قالب تعریف روزهایی به نام هریک از دغدغه های مشترک بشر مایه حرکت و بسیج جهانی به سوی مدیریت این چالشها قرار داده است.
سابقه برگزاری روز جهان غذا در 33 سال گذشته و مرور شعارهای این سالیان نشان می دهد که دغدغه های بشر در این حوزه مرتباٌ در حال تکرار است. اگرچه به مدد استفاده از فناوریهای نوین تولید و فراوری بشر توانسته است مخاطره تأمین غذا را در جهان مدیریت نماید اما هیچگاه از این نگرانی رهایی نیافته است که ظرفیت طبیعی زمین در تولید غذا به واسطه افزایش جمعیت از یکسو و کاهش زمینهای قابل کشت و خشکی و کم آبی از سوی دیگر در حال تکیده شدن است.
در این چرخه معیوب البته کشور ما سیر سریعتری را طی می نماید و اگر این موضوع برای جهان یک مخاطره باشد برای ما یک فاجعه باید تلقی شود. آنهایی که به این گفته باور دارند و دستی بر آتش، باید دستها را به هم بدهند تا هم در بیان ابعاد مشکلات و هم در مدیریت آنها صدای بلندتر و بازوی قویتری باشند. بخش خصوصی کشور در چند سال گذشته به خوبی در این مسیر گام برداشته است و امروز خرسندیم که سقف مشترکی به نام کانون صنایع غذایی ایران به همت مردان تولیدگر این عرصه بر بالای سر این صنعت افراشته شده است. و خوشحالتر از آنیم که روز جهانی غذا امسال فرصتی شد که سازمان غذا و دارو نیز همراه بخش خصوصی شود و زبان و توان را در بیان گفتنیها به بخش تولید کشور پیوند زند.
بدون مبالغه باید گفت که مخاطره آب که پیشران چالشهای متعددی همچون فرسایش توان تولید غذا در کشور و مهاجرت روستائیان است هنوز آنطور که باید و شاید به باور مسئولین کشور ننشسته است. شعار امسال روز جهانی غذا "سامانه های پایدار غذا برای امنیت غذایی" است. شایسته است که با نگاهی عمیق به دو واژه سامانه و پایدار به دو معضل دیرینه مدیریت کشور در صنعت که صنعت غذا هم از آن متأثر است توجه داده شود. یکی ضرورت نگاه مبتنی بر سامانه یا سیستمیک به تولید و دیگری پایداری که در توجه به محیط زیست و حفظ آن فراهم می شود.
پرداختن بیشتر به این موضوعات مهم کار هر روزه و همه روزه فعالان این عرصه باید باشد اما مجال گرامیداشت روز ملی غذا فرصتیست که همه ذینفعان گوشها را برای شنیدن مسائل و مشکلات باز کنند و سهم خود را در دفع خطر بپذیرند. امیدواریم که تدبیر دولت محترم در حوزه غذا نیز گره گشا و کارساز شود.