نجفقلی حبیبی: در دولت خاتمی، تندروها قدرتمند بودند/ روحانی به افراطیون هر دو جناح"نه" گفت

 *موفقیت‌های دولت در عرصه خارجی  بیشتر از امور داخلی است. احیای روابط سازنده و برقراری تعامل با دنیا که یکی از شعارهای انتخاباتی رییس‌جمهور بود تا حد زیادی موفق بوده است. رفت و آمدهای دوجانبه نشان‌دهنده همین امر است. اما این تمام ماجرا نیست و لازم است دولت در ادامه مسیر دقت زیادی به خرج بدهد.

* موضوع توزیع سبد کالا که در جهت توجه به مطالبات مردم بود باید در نحوه اجرایی آن توجه بیشتری صورت می‌گرفت. اینکه عده‌یی برای دریافت سبد کالا موظف بودند در صف‌های طولانی فروشگاه‌ها منتظر بمانند و ماجرای صف ایستادن را برای مردم تداعی کند یا فراتر از آن، نامعلوم بودن افراد واجد شرایط برای دریافت سبد کالا، زمان و تسهیلات فراهم شده از سری اقداماتی بود که سبب شد تا نحوه اجرایی سبد کالا با آن مشکلات و انتقاد‌ها رو به رو شود. این اتفاق مساله ساده و راحتی نیست که بتوان از کنار آن بی‌توجه عبور کرد چراکه در قشر فقیر و مستضعف جامعه مساله رضایت عمومی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.

*زمانی که طی یک جریانی مثل توزیع سبد کالا، اختلال یا ابهامی به وجود می‌آید، فرصتی به وجود می‌آید که عده‌یی اتفاق به وجود آمده را فراتر از واقعیت جلوه دهند که می‌تواند خطرناک باشد و اذهان عمومی را به ویژه اقشار ضعیف جامعه را تحت تاثیر قرار بدهد لذا دولت موظف است همت بیشتری به خرج دهد و توجه جدی‌تری به مساله داشته باشد. برای رفع این معضل دولت می‌تواند توضیحات جامعی به مردم ارائه کند. توضیح به مردم یکی از مهم‌ترین و بهترین راهکارها در جهت حل سوءتفاهم‌ها است.

* اگر بخواهیم بین دولت خاتمی و روحانی مقایسه‌یی انجام بدهیم به این مساله می‌رسیم که در دولت خاتمی بنا به شرایطی که به وجود آمده بود، جریان‌های تندرو خیلی قدرتمند بودند و می‌توانستند به راحتی برای دولت دردسر ایجاد کنند تا جایی که خود آقای خاتمی در آن مقطع زمانی اعلام کردند که «هر 9 روز یک بحران برای دولت ایجاد کردند». با توجه به همین مسائل به نظر من در شش ماه گذشته گروه‌های فشار و بحران‌آفرین دست به تکرار اقدامات خود نزدند که دلیل آن می‌تواند مسائلی مختلفی باشد. ممکن است جامعه از حالت افراط خارج شده یا افراطی‌ها دیگر پذیرش اجتماعی ندارد. البته این امکان هم وجود دارد که افراطی‌ها بنا را بر این گذاشته باشند که دست از افراط و تفریط بردارند.

*هنوز بخشی از مجلس به ویژه حامیان دولت دهم نتوانسته‌اند که در کنار دولت هماهنگ شوند و در تلاش برای حفظ موقعیت‌هایی هستند که در دوران افراط و تفریط به آنان واگذار شده بود، البته این خاستگاه اکثریت مجلس نیست.

*اگر دولت نتواند رضایت عمومی را جلب کند آنگاه مخالفین به ویژه طیفی که در مجلس شورای اسلامی هستند و آنانی که در دولت قبل قدرت گرفتند و امکانات زیادی اعم از رسانه‌ها را در اختیار دارند می‌توانند همین مسائل را مستمسک کنند و با یک کلاغ، چهل کلاغ کردن افکار عمومی را علیه دولت بشورانند. این در حالی است که دولت‌ها وابسته به افکار عمومی و حمایت مردمی هستند لذا این افول حمایت مردمی  آینده نه چندان ساده‌یی را برای دولت رقم خواهد زد. امیدوارم که دولت با این‌گونه مشکلات رو به رو نشود.

*آن چیزی که روحانی از اعتدال می‌خواهد، « نه » به تندروهای چه جریان اصولگرایی و چه جریان اصلاح‌طلبی و در عین حال «بله» به میانه روهای هر دو جناح است. اگر روحانی بتواند همین خط مشی را تا پایان ادامه بدهد که کار سخت و طاقت فرسایی به نظر می‌رسد، در احقاق شعارش موفق شده است. البته ما در انقلاب اسلامی یکسری مباحثی داریم که مورد قبول هر دو طرف است لذا اجرای اعتدال از این جهت سخت نیست. سختی رعایت اعتدال از آنجایی آغاز می‌شود که عده‌یی تحمل مفاهیم مشترک و خواسته‌های جناح مقابل را دارند که تندرو نام می‌گیرند.

*سازگاری اعتدال با اصلاح‌طلبان بیشتر از اصولگرایان به ویژه احمدی‌نژادی‌ها و آنانی که در طول هشت سال از مسیر منحرف شدند، است.

17302