عاشق بودن را از این مازندرانی عزیز یاد بگیریم

هیچ حسی را خداوند به اندازه حس عاشق شدن و عاشق ماندن خلق نکرده است . اصلا میگویند جهان تجلی حس عاشقانه اوست.
امروز در اکثر سایت های کشور گزارش های خبری عفو یک محکوم به اعدام پای چوبه دار توسط اولیاء دم به همراه عکس های آن منتشر شد.خانواده گرامی عبدالغنی حسین زاده قبل از اجرای حکم اعدام قاتل فرزندشان،طناب را از گردن محکوم باز و اورا زندگی دوباره بخشیدند. پدر و مادری داغدار از نابودی سرمایه زندگی شان ،باعث و بانی این نابودی را با عشق تمام به انسانیت می بخشند. این بخشش یک فرد نبود ،بخشش و هدیه ای به روح بلند انسانیت بود . خوب است این بزرگی و منش بلند درسی عبرت آموز باشد برای همه کسانی که جز انتقام و کینه چیزی در وجودشان نیست. جامعه ما چقدر میتواند زیبا تر از اینی باشد که هم اکنون است،اگر گذشت و اغماض سرلوحه آن قرار بگیرد. گذشت از خطا ها(به حق یا نابه حق)،ندیدن،اغماض،عفو ،چشم بستن و دوست داشتن. محکومان نگاه ما همانقدر میتوانند واقعا محکوم باشند که ما از جانب آنها میتوانیم محکوم و خطا کار باشیم و ما همانقدر مستحق بخشش و گذشت و دریافت محبت و عشق هستیم که دیگران از ما چنین انتظاری دارند.بیایید با عشق به انسانیت و حقوق انسانی و ترویج آن، حس واقعی بشر بودن و دور بودن از خصلت هائی که میتواند عاشق دیگران بودن را زیر سوال ببرد تجربه کنیم. این مهم نیست در اوج قدرت و توان، محکومی را (به حق یا نا به حق) به زیر بکشیم و لذت ببریم بلکه زیباتر آن است در حالی که در اوج اقتدار و ومطالبه حق هستیم از آن عبور کنیم و بدانیم روزی هم ممکن است ما محتاج دریافت عشق و گذشت دیگری شویم. این بزرگواری در گذشت وعفو و روشن نگه داشتن شمع انسانیت را به ورزشکار غیرتمند آقای عبدالغنی حسین زاده و خانواده اش و نیز سرزمین بزرگ پرور مازندران تبریک میگویم.matinmos@gmail.com