گذر از قربانگاه اخلاق برای رسیدن به نقطه ای که نیست!

این پژوهشگر تاریخ معاصر در ابتدای یادداشت نوشته است:
«می‌گویند از زمان ماشین بخار. چه می‌دانم. شاید از همان زمان شروع شده باشد. چه فرقی می‌کند تهش به کجا برسد. هر چه باشد داریم می‌بینیم که عضو شده‌ایم؛ عضو این باشگاه جهانی. شاید ظاهرمان این را نگوید. تکذیب کردن که خرجی ندارد. اما به چهار طرف‌تان نگاه کنید! چیزی جز دیوار باشگاه می‌بینید؟ همه در حال مسابقه هستیم. تمدن جدید ما را به این باشگاه جهانی رسانده است. یک اعلامیه جهانی نانوشته، اما ملموس و معلوم، همه را به عضویت آن درآورده است. ما در فراخوان این مسابقه حاضر شده‌ایم. خوب نگاه کنید! همه در حال دویدن هستیم. کشورها، کارخانه‌ها، احزاب، افراد، چاه‌های نفت، دانش، ... درست که نگاه می‌کنم، حتی میوه‌ها، در حال رقابت هستند. ما در حال تماشای یک مسابقه ناتمام نیستیم، ما در حال شرکت در این مسابقه نافرجام هستیم. می‌دویم به سوی نقطه‌ای که نیست. خط پایان، آن سوی این سراب بی‌انتهاست. کشورها می‌دوند برای تولید ناخالص بیشتر، کارخانه‌ها، برای شیوع مصرف، احزاب برای تصاحب صندلی‌ها، چاه‌های نفت برای هر چه شبیه عروسک باشد، دانش برای شبیه‌سازی انسان - چه می‌دانم - میوه‌ها هم برای بزرگتر نشان دادن خود. می‌دویم، نه داوطلبانه، بلکه اجباری. باور کرده‌ایم که باید بدویم. به کجا؟ به سویی که تمدن جدید نشان می‌دهد.
این عضو وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در ادامه می نویسد:
«نمی‌توان ایستاد. ایستگاهی وجود ندارد. ایستادن یعنی باختن، از کف دادن سرمایه، هو شدن. اصل، دویدن است. فرقی نمی‌کند اهل کجا باشی. چه در کشوری پیشرفته در غیاب میکروب‌ها زاده شده باشی و چه در کشوری عقب مانده در حضور ویروس‌ها، نمی‌توانی بایستی، به دور و برت نگاه کنی، سری به آسمان بگیری و یا حتی درخت را یک بار درست تماشا کنی. باید دوید. و برای این دویدن نمی‌توان اندیشه کرد. اندیشه، جا مانده است. همان زمانی که به عضویت باشگاه جهانی درآمدیم، جا گذاشتیم. آنها (بگو کارگزاران، حاکمان، فرمانروایان) می‌دوند تا برسند به جایی که می‌دانند کجاست: به قدرت، سرمایه، صندلی؛ به یاری همه نرم‌افزارهایی که برای خوردن جهان طراحی کرده‌اند. و ما می‌دویم تا برسیم به استخوانی که به ما تعارف خواهند کرد. می‌دویم، تنه می‌خوریم، تنه می‌زنیم، دشنام می‌شنویم، بدگویی می‌کنیم، از قربانگاه اخلاق می‌گذریم تا برسیم. برسیم به همان نقطه‌ای که نیست.»

برای خواندن متن کامل این مطلب، لطفا اینجا را کلیک کنید.