رفتارهای زشت و زیبا در برخورد با جنگ تحمیلی

این پژوهشگر تاریخ معاصر در بخشی از یادداشت می نویسد:
«با اینکه فقط بیست و شش سال از پایان جنگ می‌گذرد، مشاهده می‌کنیم که فاصله قابل توجهی بین دیدگاه نسل جنگ ندیده و جنگ نکرده با نسلی که جنگ را اداره کرد و در فراز و فرود آن شرکت جست، وجود دارد. این فاصله را نمی‌توان کتمان کرد و بر آن سرپوش گذاشت. همه آنانی که در اجتماع حضور دارند و می‌توانند با اقشار مختلف ارتباط برقرار کنند - نه آنانی که در اتاق‌ها یا پشت میزها نشسته‌اند و از تغییرات و تبدیلاتی که در چند قدمی‌شان می‌گذرد بی‌خبرند - از وجود این فاصله آگاه هستند. این فاصله تا آنجا که مربوط به وجود تفاوت در باورهای دیداری و تصورات شنیداری می‌شود، امری طبیعی تلقی می‌گردد ولی از جایی که این دفاع در نزد این دو نسل ماهیتی دوگانه پیدا می‌کند، آنجا را باید آغاز زاویه‌ای دانست که هر اندازه ضلع آن پیش برود فضای این دو باور بیشتر و بیشتر می‌شود.»
این عضو وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در ادامه نوشته است:
«دوراندیشی و آینده‌نگری در چنین مقاطعی نقش بزرگ و تعیین کننده‌ای دارد. صاحبان این اندیشه و نگرش با جلوگیری از پاشیدن هنجارها و ارزش‌های اجتماعی، آنها را در ظروفی که یک بار مصرف نیستند نگه می‌دارند. یکی از این ظرف‌ها علم تاریخ است. یکی دیگر ادبیات. آن یکی مراسم آیینی. دیگری موزه؛ و شاید مهمترین‌اش احترام اجتماعی است. با این قالب‌ها می‌توان بدیهیات امروز را - نه با تغییر چهره، گریم و صورت‌سازی- به دست آیندگان سپرد بی آنکه آفت شک و تردید بدان‌ها راه یابد و ماهیت روشن‌اش تیره گردد.
آیا ما از این قالب‌ها برای نگهداشت حقانیت و مشروعیت دفاع هشت ساله خود بهره گرفته‌ایم؟ پاسخ این سؤال نه یکسره مثبت است و نه یکسره منفی. ما عملکردی زشت و زیبا داشته‌ایم. . .حاصل جمع رفتارهای زیبا و کردارهای زشت، کارنامه جامعه ما در برخورد با دفاع هشت ساله مردم ایران است. اگر حجم رفتارهای زیبای ما برای حفظ حقانیت این دفاع فزونی یابد معدل این کارنامه، دو رقمی خواهد ماند و اگر شمار کردارهای بد ما برای بهره‌برداری ابزاری از این دفاع بیشتر شود این معدل تک رقمی خواهد بود.»
برای خواندن متن کامل این مطلب، لطفا اینجا را کلیک کنید.