یکی دو سه جمله با همکاران خبرگزاری فارس

دیروز هم که وزارت ارشاد یارانه حق بیمه کارمندان رسانه ها را پرداخت کرده و به خبرگزاری فارس نگاه"بخش غیرخصوصی " کرده، این رسانه با حالت قهر اعلام کرده این مبلغ را نمی گیرد.

1- نویسنده این سطور پیش از هرچیز لازم می داندبر این دیدگاهش اصرار ورزد که پرداخت یارانه به رسانه اشتباه بزرگی است. اگر رسانه عرضه تولید خبر و مطلب دارد و می تواند مخاطب جذب کند، باید خودکفا شود. اگر مخاطب برای مطالب رسانه ارزش قائل باشد لابد پولش را هم می دهد. معنای این حرف آن است که هر رسانه ای که نمی تواند مخاطبش را به خرید تولیداتش مجاب کند، کرکره را پایین بکشد و کاسبی دیگری راه بیاندازد.

2- 10-11سال است خبرگزاری فارس فعالیت می کند. از همان ابتدای تاسیس، انتساب آن به سازمان پرافتخار بسیج وضوح داشت. این انتساب نه نقص، که افتخار این رسانه است. کتمان این انتساب از سوی خبرگزاری فارس شاید این شائبه را ایجاد کند که دوست ندارد با سازمانی که در دوران دفاع مقدس و پس از آن به وجود پاک ترین و ناب ترین فرزندان این مرزو بوم، معطر شده است شناخته شود. گرچه شاید همه مدیران خبرگزاری فارس بسیجی نباشند، اما چه اصراری است که از خالص ترین نهاد انقلاب اسلامی خود را کنار بکشند؟ و یا تلاش کنند خود را مبرا! بدانند؟

3- بسیج مانند بسیاری از سازمانها از حق تاسیس خبرگزاری برخوردار است. مگر دولت، خبرگزاری ایرنا را با آنهمه طول و عرض ندارد؟ مگر سازمان تبلیغات ، خبرگزاری مهر را اداره نمی کند؟ مگر جهاد دانشگاهی ایسنا را راه نیانداخته؟و...
چه کسی گفته بسیج چنین حقی ندارد؟ بالاتر از این بگویم: در قانون اساسی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به منظور نگاهبانی از دستاوردهای بزرگ انقلاب اسلامی تاسیس شده. بنابراین برای انجام وظیفه ذاتی اش در حفظ ثمرات سیاسی و فرهنگی و اجتماعی انقلاب اسلامی چه بسا چاره ای جز بهره مندی از رسانه نداشته باشد. به این ترتیب خبرگزاری فارس باید سر برافراشته دارد که منتسب به مهمترین نهاد برخاسته از انقلاب است.

4- مدتی پیش رئیس محترم ستاد کل نیروهای مسلح،سرلشکربسیجی فیروزآبادی، در پی رفتار رسانه ای نامطلوب برخی رسانه هایی که ایشان آنها را منتسب به نیروهای مسلح نامید، شدیدا از آنها انتقاد کرد. یکی از مخاطبان اصلی آن هشداردر افکار عمومی - به درستی- خبرگزاری فارس بود و این رسانه در آن مقطع مواضع خود را اصلاح کرد. و این خود نشانه ای بارز بر انتساب خبرگزاری مزبور به نهاد بسیج است.

5- یک موسسه فقط با یک نامگذاری خصوصی می شود؟ اگر همین امروز مثلا شرکت نفت خودش را خصوصی بنامد کسی می پذیرد؟ مگر در سالهای گذشته بنام خصوصی سازی، بخشهایی از بیت المال به نام افراد نشد؟و مگر رسانه ها و از جمله خبرگزاری فارس، به حق بر آن نتاختند؟ اقدام دولت دهم در تخصیص 16میلیارد تومان به دانشگاه ایرانیان به بهانه خصوصی بودن این دانشگاه! مگر مورد تایید خبرگزاری فارس است؟
خصوصی شدن شرایطی دارد که بی نیاز از توضیح ست و خصوصی نامیدن خبرگزاری فارس از گزاره هایی است که نادرست بودن آن کاملا عیان است و صرف یک نام در اساسنامه واقعیت را نمی پوشاند.

6- بر فرض محال که بپذیریم این خبرگزاری خصوصی است. فارس در اعتراضیه خود خطاب به وزارت ارشاد آورده است که250کارمند بیمه شده دارد. فرض کنیم این خبرگزاری جز پرداخت حقوق همین تعداد هیچ هزینه دیگری نداشته باشد. اگر هر یک از این 250نفر به ظور متوسط یک میلیون تومان دستمزد بگیرند،خبرگزاری فارس باید ماهانه 250میلیون تومان صرف این یک قلم هزینه کند. در اقتصاد رسانه، دستمزد حجم بزرگی از هزینه ها را شامل نمی شود. با این حال فرض می کنیم هیچ هزینه دیگری وجود نداشته باشد. همین 250میلیون تومان از کجا می آید؟ آیا با آگهی هایی که این رسانه آن هم برای مدت نه چندان طولانی آن را جذب کرده، تکافوی هزینه ها را می دهد؟ تعرفه آگهی های امروز رسانه ها این را نمی گوید. پس باید دنبال راه تامین دیگری گشت.

7- گرچه می توان به نکات دیگری هم اشاره کرد اما چون از حوصله خارج می شود به همین مقدار کفایت می کنم و به دوستان خبرگزاری فارس عرض می کنم که در رسانه، اصل اول، شفافیت است. یعنی همه ما در خانه شیشه ای نشته ایم و کسی که در خانه شیشه ای نشسته، به سمت دیگران سنگ پرتاب نمی کند. رسانه ای که به درستی از دولت و دستگاه قضا و مجلس، شفافیت می خواهد، نمی تواند خودش پنهانکار باشد. رسانه اگر رسانه است باید آدابش را هم رعایت کند.