به گزارش خبرآنلاين، عبدالله شهبازی، نویسنده کتاب «نظریه توطئه و فقر روش‌شناسی در تاریخ‌نگاری معاصر» مي گويد: «نظریه توطئه» مفهومی جدلی و تبلیغاتی است که در دو دهه اخیر در فرهنگ سیاسی و مطبوعاتی و حتی محافل دانشگاه ایران به شدت رواج یافته است. برخی تحلیلگران زمانی که در تبیین پدیده‌ها و تحولات قاصرند به «توهّم توطئه» روی می‌آورند و می‌کوشند حوادث را به «دست پنهان توطئه‌گران» منتسب کنند.
شهبازی در ادامه توضیح مي دهد: «اساس نظریه توطئه درست است اما گاه تصویری بسیار ساده از واقعیت‌های تاریخی و سیاسی به دست داده می‌شود. معضل اصلی این است که این مفهوم کاربرد جدلی وسیعی پیدا کرده و به کرات برای تخطئه نقش استعمار و کانون‌های قدرت جهانی و توطئه‌هایی که واقعیت هم دارند به کاربرده می‌شوند.
به اعتقاد او مفهوم «نظریه توطئه» در شکلی مبتذل به کار گرفته شده، گویی عاملی بنام توطئه در تحولات سیاسی جاری یا تحولات تاریخی ایران و جهان کم‌ترین جایگاهی ندارد.
این تاریخ نگار معاصر با اشاره به دیدگاه متفاوت این کتاب درباره «نظریه توطئه» و اين نكته كه فرد دیگری تا به حال از این زاویه به «نظریه توطئه» نپرداخته‌است، درباره محصول نهايي نيز مي گويد: در این کتاب تلاش شده تا مرز میان توطئه واقعی و «توهّم توطئه» تفکیک و تعریفی از توطئه ارائه شود. این کتاب پاسخ به سؤالاتی است مثل آیا توطئه هست یا نیست؛ و اگر هست مرز آن با توهّم توطئه کجاست؟ و آیا می‌توان مفهومی کلی و کلیشه ای ساخت و با آن واقعیت‌های تاریخی و سیاسی را انگ زد؟
بخشی از کتاب «نظریه توطئه و فقر روش شناسی درتاریخ نگاری معاصر» مشتمل بر مصاحبه‌های نویسنده با حسینعلی نوذری، حسین آبادیان و سید مجید میرمنتهایی است و مباحثی چون «استعمار» و نقش «غارت» در پیدایش تمدن جدید غرب در آنها مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.
بنابراين گزارش خبر ديگر از انتشارات سوره مهر اينكه، اسماعیل امینی کتاب طنز «لب خط قرمز» مجموعه‌ای از طنزهای مطبوعاتی و تعدادی از داستان‌های کوتاه خود را به زودي روانه بازا نشر مي كند. امینی، شاعر و طنزپرداز درباره کتاب «لب خط قرمز» گفت: این کتاب مجموعه‌ای از طنزهای مطبوعاتی است که کمتر وابسته به تاریخ و به تبع فاقد تاریخ مصرف هستند. و همراه تعدادی از داستان‌های کوتاه منتشر نشده در یک کتاب گردآوری شده است.
امینی در همین زمینه گفت: برخی از دوستان طنزپرداز و البته غیرطنزپرداز حس می‌کنند که هر چه در مطبوعات از آنها منتشر می‌شود را می‌توانند در قالب کتاب منتشر کنند. البته اگر این اتفاق بیافتد برای محققان عرصه های مختلف و نیز منتقدان می‌تواند مرجع خوبی باشد اما حتما مخاطب عمومی نخواهد داشت. وی در ادامه به مشکل اساسی طنزهای مطبوعاتی از نگاه خود اشاره کرد و گفت: به نظر من مشکل اساسی طنزپردازان مطبوعاتی ایران این است که بدون سبک هستند و انگار همه سعی دارند از روی دست هم بنویسند. اینکه برخی از این افراد در چهار یا گنج نشریه طنز می نویسند نیز به این مساله دامن زده است.
6060
نظر شما