اما آنچه بر تعجب بیشتر شاگردان و دوستداران استاد معلم افرود، انتشار این مدحیه در تارک پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگستان هنر به همراه عکسی بزرگ از شجریان است؛ فرهنگستانی که با بودجه بیت‌المال اداره می‌شود و باید پاسدار هنر اسلامی و انقلابی این مرز و بوم باشد.
هرچند سرایش چنین شعری از استاد معلم بعید می‌نماید اما با فرض اینکه ایشان به علت همکاری‌های سابق در تولید برخی آلبوم‌های شجریان به وی علاقه هم داشته باشند دلیل نمی‌شود دلنوشته شخصی خود برای یک فتنه‌گر ضد انقلاب را روی خروجی پایگاهی قرار دهند که با هزینه عمومی اداره می‌شود؛ استاد صاحب پایگاه اطلاع‌رسانی شخصی هستند و می‌توانستند این شعر را در آنجا منتشر کنند تا شائبه سوءاستفاده از تریبون عمومی برای اغراض شخصی نیز برطرف شود و به شائبه تغییر موضع سیاسی محدود بماند.
باید بپذیریم که هضم حمایت‌های همه‌جانبه از رهبر انقلاب از سوی استاد و سرایش همزمان شعر در مدح کسی که گستاخی‌های بی‌پروای او به رهبر معظم انقلاب روی آنتن بی‌بی‌سی معروف است، برای دوستداران ایشان سخت است.
این موضع‌گیری عجیب، هنگامی عجیب‌تر می‌نماید که بدانیم استاد معلم همان کسی است که در دی‌ماه سال 1388 با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، بر جایگاهی تکیه زد که پیش از آن در اختیار میرحسین موسوی بود. انتصاب استاد به این سمت در آن زمان و پالایش مناصب مدیریتی فرهنگستان از عناصر مرتبط با فتنه، سر و صداهای فراوانی را در میان حامیان فتنه سبز و برخی اعضای فرهنگستان که دلبسته موسوی بودند برانگیخت تا جایی که سیل تماس‌ها و پیام‌های تهدیدآمیز بسوی استاد روانه شد و بنا بر برخی گزارش‌ها منزل ایشان نیز از تعرض فتنه‌گران مصون نماند و حتی برخی شاگردان سابق استاد که به اردوگاه فتنه پیوسته بودند نیز دست به قلم برده و به ایشان جسارت‌های وقیحانه‌ای کردند.
1717
نظر شما