آندو، معضل رهبری کردن تیم ملی و بازیکنانی که او را باور ندارند

احسان خراسانی - خبرگزاری خبر آنلاین؛

خداحافظی جواد نکونام از تیم ملی باعث شد بازوبند کاپیتانی بر بازوی یار همیشگی او یعنی آندرانیک تیموریان بسته شود. چرا که بعد از نکو، آندو بدون شک با تجربه ترین بازیکن تیم کروش است و وزنه سنگینی در ترکیب تیم به حساب می آید. همه قدرت رهبری آندو در استقلال و یا حتی تراکتور را به یاد می آورند و فکر می کنند پس او در تیم ملی هم باید همین قدرت و اقتدار را داشته باشد. اما انگار بازیکنان تیم ملی هنوز آندو را به عنوان یک رهبر نپذیرفتند. در این شکی نیست که سامورایی یکی از بهترین های ایران در جام جهانی و جام ملت های آسیا بود و سال ها با حضور در کنار جواد نکونام سند میانه زمین را به نام خود کرده است.

آندو فصل پیش به وضوح نشان داد که چقدر می تواند در یک تیم تاثیرگزار باشد. فصل گذشته وقتی نیم فصل از استقلال جدا شد و به تبریز رفت، اوضاع تیم قلعه نویی روز به روز بد تر شد ولی با حضور پر رنگ خود تراکتور را تا مرز قهرمانی هم رساند. اما داستان آندو در تیم ملی کمی متفاوت تر با استقلال و تراکتور است. وظیفه او در تیم ملی سنگین تر است. او باید آماده باشد تا بعد از هر شکست یا ناکامی پاسخ منتقدان را بدهد. چیزی که کمتر از آندو دیده شده است. یعنی مصاحبه کردن و توضیح دادن درباره شرایط بازی. مشکل دیگر آندو این است که هنوز اعتماد بازیکنان تیم را جذب نکرده است. بازیکنانی که تا چندی پیش با کاپیتان خود یعنی جواد نکونام در حد یک رفیق بودند و رابطه ای صمیمی با او داشتند. شاید اخلاق خاص تیموریان یکی دیگر از عواملی باشد که هنوز رابطه او با بازیکنان در نقش یک کاپیتان، شکل نگرفته است. در این روز ها زیاد از بازیکنان تیم ملی می شنویم که آرزو می کنند نکونام دوباره برگردد و بازوبند کاپیتانی را ببندد. از سوشا مکانی گرفته بازیکنانی مثل وحید امیری و مرتضی پور علی گنجی. این مسئله نشان می دهد که آندو هنوز قدرت رهبری خود را افزایش نداده است. همانطور که کروش هم در یکی از مصاحبه های خود گفت که آندو نیاز به زمان بیشتر دارد تا بتواند در نقش کاپیتان مفید باشد.

مطمئنا در این برهه حساس که فشار زیادی روی آندو است، این انتقادات هر چقدر هم درست باشد، تاثیر منفی روی عملکرد کاپیتان کنونی تیم ملی دارد. تیموریان قبلا خودش را ثابت کرده است. او حدود 9 سال است به طور مداوم در تیم ملی حضور دارد و در 2 جام جهانی و 2 جام ملت ها برای ایران بازی کرده است. دقیقا کارنامه ای مثل جواد نکونام که در جام های جهانی 2006 و 2014 و در جام ملت های 2011 و 2015 در تیم ملی حضور داشت. پس باید به این آندو بیشتر فرصت داد تا مثل نکونام و یا دیگر کاپیتان های تیم ملی، قدرت رهبری خود را بالا ببرد و بیش از پیش با این وطیفه سنگین تر برای تیم ملی مفید باشد. کروش هم در این باره می گوید: «بی شک تیموریان نیاز به زمان دارد تا تجربه خود را بالا ببرد...» 

41257