انتظارات دبیرکل سازمان ملل از یک همایش جهانی برای محیط زیست

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، این مقاله مهم در آستانه اجلاس سران در مورد تغییرات اقلیمی  نوشته درآمده که 30 نوامبر 2015 برابر با 9 آذر ماه امسال در پاریس با حضور بیش از 120 تن از سران دولت ها و کشورهای جهان برگزار می شود.

در این مقاله دبیر کل سازمان ملل متحد با ارائه پیشنهادهای خود به رهبران جهان، می نویسد: چالش حال حاضر حرکت سریع و روبه جلو برای کاهش انتشار آلاینده های زیست محیطی و گازهای گلخانه ای در سطح جهان است تا بتوان افزایش دمای جهانی را به زیر دو درجه سلسیوس رساند. او تاکید دارد اقدام سریع تر، به منفعتی بیشتر برای همه از جمله ثبات و امنیت افزون تر، رشد اقتصادی قوی تر و پایدارتر، تاب آوری تقویت شده در برابر آسیب ها، آب و هوای پاک تر و ارتقای سلامت منجر می شود.

مقاله دبیرکل سازمان ملل به این شرح است:

طی نزدیک به ۹ سال که دبیرکل سازمان ملل متحد بوده ام، به سرحدادتی از جهان سفر کردم که با  تغییرات اقلیم رو به رو است و همواره درباره نیاز به  پاسخ جهانی فوری به این مسئله با رهبران جهان، مسئولان تجاری و شهروندان صحبت کرده ام.

چرا در این باره توجه زیادی می کنم؟

نخست، مانند هر پدربزرگی، می خواهم نوه هایم از زیبایی و نعمت سیاره ای سالم بهره مند شوند و مانند هر انسانی از بدتر شدن سیل، خشکسالی، آتش سوزی (جنگل ها)، محو کشورهای جزیره ای و انقراض گونه های متفاوت غمگین می شوم.

همان گونه که عالیجناب پاپ فرانسیس و سایر رهبران مذهبی به ما یادآور شده اند، ما مسئولیتی اخلاقی در قبال اقدام در همبستگی با فقرا و آسیب پذیرترین افرادی داریم که کمترین اقدام برای تغییرات اقلیمی را انجام داده اند و قبل و بدتر از دیگران از عواقب آن رنج خواهند برد. 

دوم، به عنوان رئیس سازمان ملل متحد، اینجانب به دلیل اینکه هیچ کشوری به تنهایی     نمی تواند با چالش تغییرات اقلیم روبه رو شود، آن را در اولویت قرار داده ام. تغییرات اقلیمی گذرنامه حمل نمی کند؛ انتشار آلاینده های زیست محیطی و گازهای گلخانه ای در هرجا به این  مشکل می افزاید.  تهدیدی علیه زندگی و معیشت در همه جا است. ثبات اقتصادی و امنیت ملت ها در تهدید هستند. تنها از راه سازمان ملل متحد می توانیم پاسخی دسته جمعی به این مشکل دارای ذاتی جهانی بدهیم. 

فرآیند مذاکرات، آهسته و طاقت فرسا بوده است. اما شاهد نتایج هستیم. در پاسخ به فراخوان سازمان ملل متحد، بیش از 166 کشور که روی هم رفته اشاعه دهنده بیش از 90 درصد از آلاینده ها هستند، هم اکنون برنامه های ملی با اهداف مشخص ارائه داده اند. اگر این برنامه های ملی با موفقیت اجرا شوند، منحنی انتشار آلاینده های زیست محیطی و گازهای     گلخانه ای را رو به پایین می‌آورد که پیش بینی شده منجربه افزایش تقریبی دمای جهانی تا سه درجه سلسیوس تا پایان قرن شود.

این پیشرفتی چشمگیر است. اما هنوزکافی نیست. چالش حال حاضر حرکت سریع و روبه جلو برای کاهش انتشار آلاینده های زیست محیطی و گازهای گلخانه ای در سطح جهان است تا بتوانیم افزایش دمای جهانی را به زیر دو درجه سلسیوس برسانیم. در عین حال، باید ازکشورها برای سازگاری با عواقب اجتناب ناپذیر پیش رویمان حمایت کنیم.

اقدام سریع تر، به منفعتی بیشتر برای همه از جمله ثبات و امنیت افزون تر، رشد اقتصادی قوی تر و پایدارتر، تاب آوری تقویت شده در برابر آسیب ها، آب و هوای پاکتر، و ارتقای سلامت منجر می شود. 

یک شب به این اهداف نخواهیم رسید. کنفرانس تغییرات اقلیمی پاریس نقطه پایان نیست و باید حداقل خواسته هایمان را نشانه بگیرد. این کنفرانس باید نقطه عطفی به سوی انتشار کمتر آلاینده ها و آینده تاب آور اقلیمی باشد. 

در سرار جهان، حرکتی پرشتاب در حال شکل گیری است. شهرها، بخش تجاری و سرمایه گزاران، رهبران مذهبی و شهروندان در حال اقدام برای جلوگیری از انتشار آلاینده های زیست محیطی و گازهای گلخانه ای و ایجاد تاب آوری هستند. حال مسئولیت متوجه دولت ها است تا توافقی معنادار و الزام آور در پاریس منعقد کنند که مقررات روشن در مسیر تقویت بلند پروازنه جهانی را فراهم آورد. بدین منظور، مذاکره کنندگان  نیازمند راهنمایی روشن از سوی مقامات ارشد هستند. 

معتقدم این امر در شرف وقوع است. رهبران گروه 20 که پیش تر در این ماه در آنتالیای ترکیه  ملاقات داشتند، تعهد راسخ نسبت به اقدام اقلیمی نشان دادند و با وجود ملاحظات تشدید شده امنیتی به دنبال حملات تروریستی، بیش از 120 تن از رؤسای  کشورها و دولت ها شرکت خود در کنفرانس پاریس را قطعی کردند.

اینجانب چهار عامل پایداری، انعطاف پذیری، همبستگی، و اعتبار را برای موفقیت نشست پاریس در نظر دارم.

نخست، پایداری. پاریس باید دیدگاهی طولانی مدت مطابق با مسیر کمتر از دو درجه (سلسیوس) ارائه و به بازارها این پیام را ارسال کند که دگرگونی اقتصاد جهانی به اقتصادی کم کربن اجتناب ناپذیر، پرمنفعت و از قبل در دست اقدام است.

دوم، توافق پاریس باید انعطاف پذیری ارائه دهد تا نیاز به ادامه مذاکرات نباشد. باید بتواند تغییرات در اقتصاد جهانی را در خود لحاظ و بین نقش رهبری کشورهای توسعه یافته و مسئولیت فزاینده کشورهای در حال توسعه توازن ایجاد کند. 

سوم، این توافق باید نشان دهنده همبستگی، شامل تامین بودجه و انتقال فن آوری به کشورهای در حال توسعه باشد. کشورهای توسعه یافته باید تعهد خود نسبت به ارائه 100 میلیارد دلار تا 2020 برای تعدیل و کاهش آلاینده ها به تساوی را حفظ کنند. 

چهارم، توافق باید اعتبار در پاسخ به اثرات فزاینده تغییرات اقلیمی را نشان دهد. باید شامل دوره های پنج ساله منظم برای دولت ها جهت ارزیابی و تقویت برنامه های ملی اقلیمی در راستای مقتضیات علمی باشد. همچنین توافق پاریس باید شامل سازو کارهای قوی و شفاف برای پایش، نظارت، و گزارش پیشرفت باشد.  

سازمان ملل متحد برای حمایت از کشورها در اجرای چنین توافقی کاملا آماده است. 

توافق معنادار اقلیمی در پاریس، امروز و فردای بهتری ایجاد و به خاتمه فقر کمک می کند. هوای مان را پاک و از اقیانوس هایمان حفاظت کنیم. سلامت عمومی را بهبود بخشیم. مشاغل جدید ایجاد کنیم و ابتکارات سبز ارائه دهیم. این توافق پیشرفت به سوی آرمان های توسعه پایدار را سرعت می بخشد. به این دلیل اینجانب عمیقاٌ به تغییرات اقلیمی اهمیت می دهم. 

پیام اینجانب به رهبران جهان روشن است: موفقیت در پاریس به شما بستگی دارد. حال زمان برای حس مشترک، مصالحه، و اجماع فرارسیده است. زمان آن است تا فراتر از افق های ملی بنگریم و به منافع مشترک اولویت دهیم. مردم جهان و نسل های آتی بر نگرش و شجاعت شما برای استفاده از این لحظه تاریخی حساب می کنند.

۴۷۲۳۶