اما سؤال اصلی ناظران آی تی این است که چه مواردی برای این حوزه تهدید محسوب می‌شود و چه مواردی فرصت؟ از سوی دیگر برای اینکه تهدیدها را به فرصت تبدیل کرد چه کارهایی باید انجام داد. ایران به سراغ فعالان حوزه صنعت نرم افزاری رفت تا از فعالان این حوزه جویا شود که پساتحریم چه تأثیری در این صنعت برجای خواهد گذاشت.
ضرورتی به نام حمایت از نرم افزار داخلی
«اگر دولت بیش از اندازه بازار را به روی شرکت‌های خارجی حوزه آی تی و نرم افزاری بگشاید، این شرکت‌های داخلی نرم افزاری هستند که دچار ضرر و زیان می‌شوند. »
احمد محمدزاده مدیرعامل یک شرکت نرم افزاری و سخت افزاری (نوسا) با بیان مطلب فوق به «ایران» می‌گوید: دولت نباید در بحث ورود شرکت‌های خارجی به ایران شتاب زده عمل کند، بلکه باید شرایط و قوانین خاصی را برای ورود آنها تدوین کند تا به نفع صنعت نرم افزار کشور باشد.
محمدزاده می‌افزاید: حاکمیت باید دستگاه‌های دولتی را همچنان به استفاده از محصولات بومی شده داخلی تشویق و در این باره قوانین و مقرراتی را تصویب و به صورت جدی پیگیری کند. اگر همچنان دستگاه‌های دولتی نرم افزارهای داخلی را خرید کرده و استفاده کنند نه تنها ورود شرکت‌های نرم افزاری خارجی برای شرکت‌های داخلی تهدید محسوب نمی‌شود بلکه همچنان کشور در منطقه در بخش نرم افزاری پیشرو خواهد بود.
محمد نژاد صداقت مدیر بخش الکترونیک یک شرکت خصوصی(فناپ) نیز در این باره معتقد است شرکت‌های تولید کننده نرم افزار داخلی با تمامی مشکلات در زمان تحریم، به یک بلوغ نسبی رسیده‌اند بنابراین ممکن است با ورود بی‌حساب و کتاب شرکت‌های تولید کننده نرم افزار خارجی، شرکت‌های تولید داخل دچار چالش شوند.
نژاد صداقت، یکی از حوزه هایی که می‌تواند دچار چالش شود را نرم افزار حوزه بانکی عنوان کرده و به «ایران» می‌گوید: در مدت تحریم نرم افزارهای خوبی مانند شتاب، شاپرک و... در بخش بانکی از سوی شرکت‌های نرم افزار داخلی در کشور تولید شده است دولت باید برای حفظ تولید داخل با قوانین و مقررات تصویبی جلوی استفاده از نرم افزارهای خارجی را بگیرد یا اینکه شرایط خاصی را برای استفاده لحاظ کند. دولت نباید به همین راحتی در را به سوی بازار خارجی‌ها باز کند بخصوص اینکه نرم افزارهای داخلی مانند نرم افزارهای بانکی، حتماً باید بومی باشند و تنها با بومی بودن است که می‌توان امنیت اطلاعات مردم را در کشور حفظ کرد.
حفظ نیروی متخصص در حوزه نرم افزار
بحث نیروهای متخصص در صنعت نرم افزار یکی از مواردی است که فعالان این حوزه به حفظ آنها تأکید می‌کنند تا آنجا که محمد نژاد صداقت بیشترین تهدید حوزه صنعت نرم افزاری را از دست دادن نیروی انسانی دانسته و به «ایران» می‌گوید: بحث نیروی انسانی یکی از مهم‌ترین نگرانی‌های این حوزه است، چرا که نه تنها تعداد نیروی انسانی تربیت شده و با تجربه در حوزه نرم افزاری در کشور اندک است، بلکه با توجه به اینکه علم نرم افزار علم جدیدی است، ممکن است همین تعداد اندک نیروی انسانی با تجربه کشور در صنعت نرم افزاری را از دست بدهیم.
عسگر مهدویان مدیر عامل یک شرکت نرم افزاری (بهپردازان) نیز بحث پرداخت حقوق از سوی شرکت‌های خارجی به نیروهای انسانی داخلی به دلار را مطرح کرده و به «ایران» می‌گوید: شرکتی که دستمزد را به یورو و دلار پرداخت کند با پرداخت ریالی شرکت‌های داخلی با هم متفاوت است بنابراین به نفع شرکت‌های خارجی است که برای تولید نرم افزار خود از نیروی انسانی داخل کشور استفاده کنند و چون پرداختی‌های خارجی‌ها از داخل بیشتر می‌شود نیرو به آن سمت جذب خواهد شد.
مهدی خدادادی مدیرعامل یک شرکت فعال در صنعت نرم افزاری (داده پردازان ساینا) نیز در این باره به «ایران» می‌گوید: وقتی یک شرکت خارجی برای یک کارشناس نرم افزار در کشور خود باید حداقل ماهانه 6 هزار دلار معادل 24 میلیون تومان بپردازد ولی اگر همین نیرو را در ایران به خدمت بگیرد در نهایت 4 میلیون تومان می‌پردازد بنابراین برای شرکت خارجی پرداخت این مبلغ، هزینه زیادی محسوب نمی‌شود بنابراین جذب نیروی انسانی داخل کشور خود تهدیدی جدی به حساب می‌آید.
تعیین نحوه فعالیت شرکت‌های خارجی در کشور
«اگر برای کار شرکت‌های خارجی در ایران قانون و مقررات مبسوطی تهیه نشود، حضور خارجی‌ها برای تولید داخل تهدید محسوب می‌شود.»
مهدی خدادادی مدیرعامل فعال حوزه نرم افزاری با بیان مطلب فوق به «ایران» می‌گوید: بسیاری قوانین و مقرراتی که در کشور وجود دارد، صرفاً برای تولیدکننده‌های داخلی نرم افزار است به عبارتی هزینه هایی که برای تولید نرم افزار مانند بیمه، مالیات و... پرداخت می‌کنیم را شرکت‌های خارجی متحمل نمی‌شوند و عملاً برای همان قوانین هم راه فرار دارند. وقتی شرکت‌های خارجی مبلغ کمتری برای تولید نرم افزار خود هزینه کنند، با قیمت پایین تری هم می‌توانند محصول خود را به بازار عرضه کرده و تولیدکننده‌های داخلی را از رده خارج کنند.
خدادادی با بیان اینکه شرکت‌های تولیدکننده نرم افزار خارجی با دلار و یورو در کشور سرمایه گذاری می‌کنند می‌افزاید: سرمایه گذاری 100 میلیون دلاری خارجی‌ها در پروژه‌ای با سرمایه گذاری 100 میلیارد تومانی ما برابری نمی‌کند.
خدادادی پیشنهاد می‌کند که دولت و حاکمیت باید برای جلوگیری از هرگونه ضرر و زیان شرکت‌های داخلی قانون و مقررات و چارچوبی را تنظیم و اجرا کند چرا که اگر شرکت‌های خارجی طبق یک چارچوب قانونی فعالیت پیدا کنند حضور آنها فرصتی برای صنعت نرم افزار و رشد تولید کننده‌ها، کاربران و... خواهد شد.
وی می‌افزاید: دولت باید در مقررات لحاظ کند که نه تنها شرکت‌های خارجی باید بخشی از تکنولوژی تولید نرم افزار خود را به داخل کشور منتقل کنند، بلکه باید نیروی انسانی را نیز آموزش دهند. از سوی دیگر اگر شرکت خارجی نرم افزاری می‌خواهد به ایران ورود کند حتماً باید 40 درصد از سهامش متعلق به یک شرکت ایرانی باشد. درست است که آنها مهد تکنولوژی هستند ولی باید شرایطی خاص را برای شرکت‌های تولیدکننده نرم افزار داخلی فراهم کرد تا ایرانی‌ها جلوتر از خارجی‌ها باشند.
حمایت دانش بنیان از صنعت نرم افزاری
«قوانینی که در حمایت از تولید کننده وجود دارد، باید جدی تر از گذشته در حوزه نرم افزاری رعایت شود چرا که شرکت‌های داخلی در مدت تحریم و با وجود دوری از منابع اصلی، زحمت و سختی زیادی کشیدند تا توانستند خود را به این نقطه‌ای که هست، برسانند.»
محمد نژاد صداقت مدیر بخش الکترونیک یک شرکت خصوصی با بیان مطلب فوق می‌گوید: بعد از تحریم شرکت‌های تولید کننده نرم افزار خارجی از ما پشتیبانی نکردند و توانستیم خود را حفظ کرده و به روز کنیم بنابراین نباید با فراهم کردن ورود ساده شرکت‌های خارجی به این حوزه تمام زحماتی که ما در چند سال تحریم کشیده ایم براحتی از بین برود.محمدزاده فعال حوزه نرم افزار در خصوص نحوه حمایت دولت به «ایران» می‌گوید: دولت حمایت از شرکت‌های دانش بنیان را مطرح می‌کند ولی تعداد کمی از شرکت‌های تولید کننده نرم افزار جزو شرکت‌های دانش بنیان قرار می‌گیرند در صورتی که باید تعداد آنها را بیشتر و شرایط دانش بنیان شدن و حمایت از آنها را بیشتر فراهم کنند.
وی می‌افزاید: به نظر می‌رسد چون تولید نرم افزار در کشور زیاد است دانش بنیان به نظر نمی‌آید در حالی این صنعت دانش بنیان است در مدت زمانی که مرزها به روی صنعت نرم افزار ما بسته بود توانستیم با تلاش و دانش روی پای خود بایستیم. از این رو نیاز به مدیریتی قوی در این بخش وجود دارد تا نه تنها دچار آسیب جدی نشویم بلکه پیشرفت کنیم.
5656
نظر شما