نشنال اینترست: جهان بدون روسیه اتمی جای امن‌تری است/ کارتر باید پوتین را سر جایش بنشاند

به گزارش ایسکانیوز ترجمه این مقاله را در ادامه می‌خوانید. 

وزیر دفاع ایالات متحده اش کارتر در مراسم تغییر دستور ناتو در سوم ماه می، تاکتیک های قدرتنمایی هسته ای روسیه را قویا زیر سوال برد و اذعان کرد که قدرتنمایی های روسیه در مورد سلاح های هسته ای تنها با هدف ارعاب غرب صورت می گیرد. اقدامات روسیه می توانست پاسخ جدی تری از سوی آمریکا داشته باشد اما این اتفاق رخ نداد.

در همین راستا کرملین با یورش به اوکراین، سعی کرد غرب را متوجه خطر هسته ای خود کند. ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه همواره از کشورش به عنوان یک ابرقدرت هسته ای یاد می کند. حتی او سال 2014 هنگام لشکرکشی به کریمه هم به اوکراین و غرب هشدار استفاده از نیروی هسته ای را داده بود. و پیش از آن نیز طی جسارتی که به سفیر روسیه در دانمارک شده بود، کرملین تهدید کرد که این کشور را با سلاح هسته ای مورد هدف قرار خواهد داد.

چنین لفاظی هایی از سوی روسیه نگران کننده است، به ویژه که این کشور در حال نوسازی زرادخانه های هسته ای است و از دکترین "تشدید قدرت تاکتیکی-هسته ای برای کاستن از تنش" پیروی می کند. این دکترین این سوال را به ذهن متبادر می کند که آیا ممکن است ارتش روسیه با به کارگیری تعداد کمی از سلاح های هسته ای، کفه پیروزی در تنازعات را به سمت مسکو سنگین تر کند؟

و این مساله به نوبه خود این پرسش را مطرح خواهد خواهد کرد که مواجهه ناتو با این اتفاق چه خواهد بود. هنگامی که رهبران متحد اروپا ماه جولای در ورشو لهستان گرد هم جمع شدند، تنها یک نکته را دستورکار خود قرار دادند: تقویت قدرت دفاعی ناتو و مقابله با بی ثباتی در جنوب اروپا. و هیچ گونه ابهام زدایی در مورد وضعیت اتمی کشورها صورت نگرفت. آنچه امنیت نهایی ناتو را تامین می کند، قدرت هسته ای و استراتژیک بریتانیا و ایالات متحده آمریکا است. آمریکا با در اختیار داشتن بیش از 200 بمب هسته ای B61 در اروپا، تعهدش را نسبت به دفاع از اتحادش با اروپا نشان می دهد. بنابراین آمریکا دیگر نیازی به افزودن قابلیت های هسته ای خود در این قاره ندارد، حتی انتظار می رود در مواقع آرامش ارتش ایالات متحده حضور خود را در منطقه کمرنگتر کند.

برخی از رهبران پیشنهاد داده اند که سلاح های هسته ای جدیدی در اروپا مستقر شود و یا بمب های B61 از مکان فعلی اش به کشورهای اروپای مرکزی مانند لهستان منتقل شود. اما اعضای اروپایی ناتو تمایل چندانی برای میزبانی تسلیحات جدید هسته ای آمریکا نشان ندادند. در ثانی هرگونه نزدیک شدن این تسلیحات به مرزهای روسیه اثرات نامطلوب و تبعات سنگینی خواهد داشت. این اتفاق با توجه رویداد سال 1962 و پایگاه موشکی شوروی در کوبا می تواند بسیار تحریک آمیز باشد و متحدان را نسبت به حسن نیت واشنگتن بدبین کند.

ناتو برای رویارویی احتمالی با روسیه نیاز به سلاح هسته ای بیشتر ندارد. در واقع متحدین ناتو از سلاح های هسته ای تنها برای اثبات ارزش های سیاسی خود استفاده می کنند و نه به عنوان ابزار نظامی. هیچ یک از متحدان علاقه ای به مفهوم جنگ های تاکتیکی-هسته ای ندارند. هدف اصلی از استقرار بمب های هسته ای B61 ارسال هشدار و سیگنال سیاسی به کشورها در وضعیت بحران است.

در حالیکه ایالات متحده و ناتو دیگر نیازی به افزودن بر میزان سلاح های هسته در اروپا ندارند، اما در عین حال باید تهدیدهای هسته ای کرملین را هرطور که شده کنترل کنند، اینجا همان جاییست که نقش وزیر دفاع ایالات متحده بیش از پیش پررنگ می شود. او باید طی یک سخنرانی بازدارنده تهدیدهای کلامی رییس جمهور روسیه را خنثی کند. کارتر در طول مدت فعالیت حرفه ایش با چالش های زیادی مربوط به تسلیحات هسته ای دست و پنجه نرم کرده است و هیچ کس جز او توان مقابله کلامی با این قبیل تهدیدات را ندارد.

کارتر باید تاکید کند که یک سلاح هسته ای چه در مقیاس بزرگ و چه کوچک در هر صورت یک تهدید جدی است، حتی یک بمب اتمی کوچک هم می تواند پیمان 70 ساله عدم استفاده از سلاح های هسته ای را نقض کند و نقض این پیمان عواقب غیرقابل پیش بینی و وخیمی خواهد داشت. این پیام باید به گوش پوتین و موسکو برسد که ناتو در پی آن است کرملین را متقاعد کند که سلاح اتمی کوچک هم تهدید است و قابل قبول و کنترل نیست. زمان آن فرارسیده تا رهبری روسیه بداند قدرتنمایی هسته ای دیگر یک تاکتیک امن، قابل قبول و موفق نخواهد بود.

۵۰۵۰