این عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در بخشی از مطلبش نوشته است:
«در میان احادیثی که در قرن سوم در اختیار محدثان بوده و میراثی است که از قرن اول و دوم به تدریج تولید و تدوین و تجمیع شده، روایاتی درباره فواید برخی از خوارکی ها و خاصیت های دارویی آنها و نیز احکام کاربرد آنها از نظر حلال و حرام وجود داشته است. داستان به شکل گیری علم حدیث مربوط بوده و باید گفت، از زمانی که احادیث به صورت موضوعی طبقه بندی شده، بخشی هم به روایات طبی اختصاص داده شده است. در قرن سوم احادیث در مجموعه هایی گرد آمد و همانجا روشن شد که می توان تعدادی حدیث را تحت عنوان باب طب یا کتاب الطب تدوین کرد.»
این عضو وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در ادامه می نویسد:
«همین که در میانه قرن سوم «کتاب الطب» در دل یک مجموعه حدیثی شکل گرفته، نکته مهمی است که می تواند راهنمای ما در تولید مفهوم طب در تمدن مسلمانی بر اساس سهم اهل حدیث باشد. این که از چه زمانی روایات طبی دسته بندی موضوعی شده و خارج از مباحث فقه طبابت، مثلا مداوای مریض با خمر، بحث از طب به عنوان یک علم شکل گرفته، باید کار بیشتری صورت داد... در قرن چهارم و پنجم، در غالب آثار حدیثی که ابواب مختلف فقه را داشتند، کتاب الطب نیز وجود داشته است. شیعیان نیز کم و بیش چنین بودند. نمونه آن، کتاب الطب در دعائم الاسلام قاضی نعمان اسماعیلی است.»
برای خواندن متن کامل این مطلب، اینجا را کلیک کنید.
نظر شما