1- در تحلیل موسسه بروکینز که توسط سایت های مخالف برجام باز نشر شده است ، ادعا شده که ایران بعد از 15 سال قادر به افزایش توان غنی سازی خود نخواهد بود !! خوب برادر عزیز شما که این ادعا را باز نشر می کنید به موسسه نئوکان بروکینز کمک می کنید . ایران در شرایطی که همه دنیا تحریمش کرده بودند توانست فناوری غنی سازی اورانیوم را در ایران بومی کند . غنی سازی 20 درصد و از آن مهم تر ساخت صفحات سوخت هسته ای توسط دانشمندان هسته ای ایران و تائید این اقدام متهورانه در گزارش مدیرکل آژانس بین المللی انرژی هسته ای در بهمن 1390 آب پاکی را روی دست آمریکایی ها و متحدانش ریخت. بنابراین ایران برای افزایش توان هسته ای خود از لحاظ علمی و بالقوه ، نیاز به 15 سال آینده ندارد. همین امروز می تواند اگر اراده کند تا صد در صد هم غنی سازی کند . کشوری که فناوری غنی سازی را دارد کافی است، این روند را تکرار کند 3 درصد در بار دوم شش درصد در بار سوم 9 درصد و همینطور می رود بالا تا صد دردصد بستگی دارد ایران در چه مورد نیاز داشته باشد .
بنابراین بصورت بالقوه ایران توان غنی سازی را تا بالاترین سطح ممکن دارد اما در برجام تعهد سپارده است تا زمانی که آژانس وضعیت اجرای پروتکل الحاقی و پادمان هسته ای و موارد لازم دیگر برای اعلام وضعیت سفید در ایران را تائید کند، فعلا غنی سازی را در سطح سه ممیز 67 صدم درصد نگه دارد . در برجام سقف این تعهد را هم مشخص کردند ده سال و نه پانزده سال . این سقف را برای این مشخص کردند که شاید آژانس به هر دلیل بخواهد رسیدن به وضعیتی را که اعلام کند تمام مراکزهسته ای ایران صلح آمیز است وهیچ مرکز هسته ای اعلام نشده ای در ایران وجود ندارد طولانی کند. به همین دلیل اگر آژانس زودتر از ده سال ایران را مانند ژاپن در وضعیت سفید قرار داد که در آن صورت تمامی تعهدات ایران و طرف مقابل نهایی شده است . در وضعیت سفید ایران قادر خواهد بود صنعت هسته ای خود را در همه ابعادش پیش ببرد و فقط نمی تواند وارد فعالیت های نظامی هسته ای شود.
بر این اساس تولید سوخت مورد نیاز ایران هم وقتی زیر نظر آژانس باشد هیچ محدودیت حقوقی ندارد . عدد 15 سال مورد اشاره موسسه بروکینز مربوط به ساخت بعضی از قطعات اصلی سانتریفیوژ ازجمله روتاری آن است که یک قطعه اصلی بشمار می رود . همین موضوع را مبنای این قرار داده که پس ایران نمی تواند خودکفا باشد . در صورتی که صنعت هسته ای ابعاد بسیار گسترده ای دارد که یکی از آنها تولید روتاری سانتریفیوژ است . ضمن آنکه بعد از 15 سال ایران روتاری سانتریفیوژ هم می تواند مانند گذشته تولید کند. زیرا فناوری آن در ایران موجود است . بنابراین باید توجه داشته باشیم روند تحقیق و توسعه در سالهای آینده تعطیل نیست و در زمینه غنی سازی از سایر روش ها می توان استفاده کرد . همچناکه در باره گداخت هسته ای و سایر روش های بهره برداری از اورانیوم طبیعی برای تولید ایزوتوپ های دارویی که مورد نیاز در کشور است می توان استفاده کرد.
2- در باره استفاده از سوخت روسیه هم باید توجه داشته باشید . در زمان تاسیس راکتور بوشهر قرارداد با روسیه به گونه ای تنظیم شده بود که روسیه سوخت راکتور را که سالانه حدود 30تن اورانیوم غنی شده به میزان حدود پنج درصد است ، تامین کند. زیرا ایران در ان زمان ( 1995) امکان غنی سازی اورانیوم و تولید سوخت با کیفیت مورد نیاز راکتور بوشهر را نداشت.
روس ها برای آنکه بهانه را از غرب گرفته باشند تعهد کردند پسماند سوخت هسته ای راکتور را با خودشان به روسیه ببرند. زیرا در پسماند سوخت هسته ای راکتور آب سبک بوشهر ، مقدار اندکی پلوتونیوم موجود است (در سال کمتر از یک کیلو ) از انجا که با حدود ده کیلو پلوتونیوم می شود بمب اتمی ساخت، بدون اینکه نیازی به غنی سازی اورانیوم طبیعی باشد. بازگشت دادن پسماند سوخت مصرف شده در بوشهر به روسیه، اطمینان بخشی از طرف روسیه به غرب بود که در قرارداد وارد شد. البته روسیه خود نیز بیشتر از غرب مخالف دستیابی ایران به هر امکانی برای رسیدن به بمب هسته ای بود .در نتیجه اینکه روسیه تا سال 2021 متعهد به تامین سوخت بوشهر است و برگرداندن پسماند سوخت آن به روسیه ، ربطی به برجام و توافق های مربوط به ان ندارد.
بعد از سال 2021 هم ایران اول باید سوخت تولید شده خود را به تائید مجامع علمی جهانی برای دریافت گواهی امنیتی مورد نیاز برساند و همچنین لایسنس لازم را برای استفاده در راکتور بوشهر از روسیه بگیرد . این دو موضوع مهم هم بدون توافق برجام که راه را برای همکاری های علمی بین ایران وآژانس بین المللی بازکرد، امکان پذیر نبود.
در مرحله دوم ایران باید قراردادهای خرید اورانیوم طبیعی را با سایر کشورهای تولید کننده اورانیوم طبیعی امضاء کند تا بتواند با وارد کردن این منابع آنها را در داخل کشور غنی سازی کند. زیرا منابع داخلی اورانیوم ایران به اندازه اورانیوم غنی شده مورد نیاز در راکتور بوشهر که 30 تن در سال است ، نیست . بنابراین امضاء برجام در عمل امکان واردات اورانیوم به ایران را در سالهای آتی مهیا می سازد . همچنین ایران می تواند با بهره گیری از فناوری های نوین تجسس های لازم را برای شناسایی منابع موجود در کشور فراهم سازد
3- درباره تهدیدات مطرح شده آمریکا در تحلیل موسسه بروکینز باید گفت اینکه آمریکایی ها خیلی چیزها ازایران می خواهند وانتظار دارند حمایت ایران ازحزب الله لبنان و انصار الله یمن متوقف شود رویاهای دست نیافتنی آمریکا و متحدانش است. همانطور که به قول اوباما آنها می خواهند کل پیچ و مهره های صنعت هسته ای ایران جمع شود و نابود گردد ، اما همانگونه که به همت مردان غیور و دانشمندان متعهد ایران ،آمریکایی ها بر سر جای خود نشستند و مجبور شدند غنی سازی اورانیوم را ولو محدود بپذیرند، دستاورد کمی نیست. بنابراین اکنون هم نمی توانند ایران را به قطع حمایت های خود از گروههایی که در راستای منافع ملی خود می داند ، مجبور کنند.
رویای نابودی صنایع موشکی ایران خواب و خیالی است که تعبیر نمی شود همچنانکه توقف کامل غنی سازی اورانیوم در ایران محقق نشد . جالب است عده ای در داخل اینگونه ادعاها را برای تضعیف روحیه مردم منتشر می کنند و توجه ندارند که آنچه آمریکا می خواهد با آنچه که تحقق میپذیرد یکی نیست
4- در مورد اینکه آمریکا ابزارهای لازم را علیه تهدید صنعت هسته ای در ایران و یا هر صنعت دیگرداشته ودارد برای اینجانب تردیدی وجود ندارد . همچنین اینکه موسسات وابسته به لابی صهیونیست در آمریکا مانند بروکینز همچنان با وجود امضا توافق جامع هسته ای به تهدید علیه ایران دامن می زنند و همچنان گزینه نظامی را برای روی میز دارند. جای شبه در دشمنی آنها با مردم ایران باقی نمی گذارد. اما این را باید برای کسانی گفت که معتقدند تهدید به حمله نظامی علیه ایران بلوف است!! درحالی که ما نباید تصور کنیم باز نشر مطالب موسسه بروکینزبه بهانه افزایش سطح هوشیاری در جامعه صورت می گیرد. اتفاقا برعکس باید تحلیل دقیق در باره این ادعا ها به مردم منتقل کنیم اما وقتی بدون تحلیل این مطالب بازنشر می شود ،نتیجه اش آب به آسیاب تبلیغات دشمنان مردم ایران است. نتیجه بازنشر این ادعای های تبلیغاتی بدون بصیرت افزایی و آگاهی مخاطبان عام و خاص این می شود که در نگاه منتقدان برجام می خوانیم « پرده برداری اندیشکده بروکینز از تهدیدهای «برجام» علیه ایران: ایران هیچ زمانی توان افزایش غنی‌سازی نخواهد داشت/ برجام حمله نظامی را ساده‌تر می‌کند» نقل این جمله ها نه تنها بصیرت افزایی در جامعه محسوب نمی شود بلکه دقیقا نشان می دهد متاسفانه تبلیغات موسسه بروکینز در داخل ابزار جناح علیه جناح دیگر شده است .
5- پارگراف آخر از همه جالبتر است آنجا که می نویسد:
" بازگشت ایران به بازارهای جهانی و درگیر شدن ایران در تجارت جهانی ، اسیب پذیری ایران را در برابر تحریم ها را افزایش می دهد.»
این جملات به معنای این است که ایران برای آنکه از نتایج مخرب ترحیم های احتمالی آینده مصون بماند باید وارد بازارهای جهانی نشود . حتما توجه دارید که این یعنی دقیقا همان چیزی که سالها القا می کنند ایران در انزوای بین المللی قرار دارد. یعنی نعل وارونه می زنند تا همه کسانی را که این مطالب را بدون توجه باز نشرمی دهند، گمراه کنند. درحالی که مشخص است ایران می تواند با پیاده سازی اقتصاد مقاومتی که از یکسو نگاه به درون دارد و اولویت را به خودکفایی و استقلال می دهد و از سوی دیگر با برقراری ارتباطات سالم ومتقابلا سودمند درهای مبادلات و استفاده از فناوری های پیشرفته ومورد نیاز واقعی کشور را باز می گذارد هیچگونه نگرانی برای حضور هوشمندانه در بازارهای جهانی را نخواهد داشت .
انچه که موجب نگرانی در گذشته بوده و هست و ربطی هم به برجام ندارد . تبدیل شدن ایران به وارد کننده صِرف کالاهای مصرفی است که امکان تولید ان در داخل با کیفیت خوب موجودهست . باید گفت برخلاف ادعای موسسه بروکینز ایران می تواند وارد بازارهای جهانی شود بدون آنکه نگران تحریم های احتمالی آینده باشد . ایران در اقتصاد مقاومتی اگر زیر ساخت های لازم را بوجود آورد ابزار تحریم را برای غرب نا کارآمد می کند.
جمله نقل شده ازموسسه بروکینز وضعیت دو سر باخت رابرای ایران بعد از برجام ترسیم می کند . به این معنا که اگر وارد بازارهای جهانی بشود باید به طرف غرب باج دهد تا دچار تحریم نشود زیرا اگر بشود ضربه پذیرتراز قبل خواهد شد. اگر وارد بازار های جهانی نشود باید انزوا را بپذیرد و دور خودش دیوار بکشد واز فناوری پیشرفته هم خود را محروم سازد .
در حالی که همانطور که توضیح داده شد اصل چنین بحثی از ریشه غلط است و نباید به ترویج آن برای جامعه ای که به خود باوری منطقی نیاز دارد ، اقدام کرد.
6- در باره نکته آخر که همکاری اطلاعاتی و امنیتی با آمریکا کشورهای همسایه ایران افزایش داشته است. باید توجه داشت این ادعا هم ربطی به برجام ندارد . زیرا قبل و بعد از برجام اکثر کشورهای عربی منطقه خلیج فارس، بجز عمان همیشه از ناحیه ایران احساس تهدید داشته و دارند باید دید چرا بعد از برجام به حجم این نگرانی ها افزوده شده است . ایا برجام موجب نشده موقعیت بین المللی ایران تقویت شود و به همین خاطر آنها بیشتر نگران شده اند؟ آیا موفقیت های ایران در رقابت های آشکا ر و پنهان ایران و عربستان در سطح منطقه خاورمیانه در کشورهایی نظیر عراق ، سوریه ، لبنان و یمن و.... موجب افزایش تحرکات آنها علیه ایران نبوده است؟
امیدوارم در اینگونه موارد بیشتر بیندیشیم و سعی کنیم عمیق تر ببینیم و به انچه که بین سطور نوشته نشده است فکر کنیم .
نظر شما