هنوز مدت زیادی نمی‌گذرد که بیلبوردهای تبلیغاتی در سراسر شهرها شعارهای «بچه کمتر، زندگی بهتر» و «بچه که عمر و نفسه یکی خوبه، دو تا بسه» را تبلیغ می‌کردند و هنوز مردم فراموش نکرده‌اند که از بزرگترین دستاوردهای جمهوری اسلامی همیشه به مسئله کنترل جمعیت اشاره می شده است کاری که بدون کمک روحانیت و جامعه دینی کشور و بدون زدودن جنبه گناه شرعی بحث از ذهن مردم کاری غیرممکن به نظر می‌رسید.
حالا بعد از 30 سال که از انقلاب می‌گذرد و بعد از اینکه رشد جمعیت از 6/4 به 6/1 کاهش یافته است، رئیس جمهور در هنگام تشریح برنامه‌های اقتصادی دولت به رشد جمعیت در دهه 60 اشاره و آن را «خوب»قلمداد می‌کند. سیاستی که به گفته بسیاری از کارشناسان و متخصصان مغایر با شرایط موجود و توانایی‌های کشور است.
در حالی که جمیعت کشور 2 برابر شده، مشکل بیکاری همچنان در کشور جدی است، وجود حدود 3 میلیون بیکار را نمی‌توان مشکل کوچکی به‌حساب آورد و این در حالی است که درآمد ناخالص ملی در سال‌های اخیر چندان افزایش پیدا نکرده است.
اما از بحث‌های کارشناسی و نظرهای موافق و مخالف که بگذریم، مطرح کردن این بحث آن هم بعد از 20 سال به نظر خیلی از کارشناسان زیر سؤال بردن سیاست‌هایی است که بسیاری از مسئولان و دلسوزان صادقانه برای اجرای آنها تلاش کرده‌اند. هنوز فراموش نکرده‌ایم که دکتر علیرضا مرندی وزیر بهداشت وقت جایزه سازمان ملل را به خاطر بحث کنترل جمعیت در ایران کسب کرد و هنوز از یاد نبرده‌ایم که بسیاری از علمای کشور با وجود حساسیت‌های بسیار در آن زمان در مورد کنترل جمعیت موضع‌گیری کردند و آن را کاری شایسته و قابل تأیید دانستند نفی کردن یک‌باره تمام این سیاست‌ها، شاید جفا در حق تمامی آنها باشد، جفایی که شاید دوباره 20 سال آینده در مورد سیاستهای اتخاذ شده زمان حال تکرار شود.
نظر شما