افزایش جمعیت با واقعیت‌‌های اقتصادی ایران می‌خواند؟

محمد هیراد حاتمی: از محمود احمدی نژاد اصلا بعید نبود هنگامی که پرسش و پاسخ وی با مجری برنامه بدون حاشیه به پرداخت یک میلیون تومان به نوزادان متولد سال 89 گره بخورد رو در بایستی های مرسوم مسئولان با مردم را کنار بگذارد و بگوید دختران و پسرهای برازنده و تحصیل کرده ای را می شناسد که چند سال است ازدواج کرده اند اما تا کنون نسلی از خود بر جای نگذاشتند. اگرچه بیان این موضوع از همان لحظه نخست توسط رییس جمهوری خیل بسیاری را پای جعبه جادویی میخکوب کرد و لبخند بر گوشه لبانشان نشاند اما در واقع رییس جمهوری داشت از ایده ای دفاع می کرد که سه سال پیش نیز توسط خود محمود احمدی نژاد عنوان شده بود اما به تایید او به شوخی گرفته شد. اینکه احمدی نژاد قدرت منحصر به فردی در میان مسئولان سال های اخیر در ساده سازی واژه هایی که عنوان می کند دارد موضوع پیچیده ای نیست. اگر این موضوع چهار یا پنج سال پیش به خبری تبدیل می شد که عنصر شگفتی را با خود مماشات می کرد اما هم اکنون به موضوعی عادی تبدیل شده است به طوری که حتی منتقدان را به سویی هل می دهد که به لحاظ علمی آن را مورد بررسی قرار دهند. نمونه بارز آن همین گفته های اخیر رییس جمهوری مبنی بر این که دو بچه کافی نیست.

 تیتر « دو بچه کافی نیست » هنگامی که برای نخستین بار توسط رییس جمهوری عنوان شد با کمی سوژه سازی توسط مردم خلاق ایران به شکل پیامک های پینگلیش و در برخی موارد هم پیامک های فارسی که آن زمان چندان مرسوم نبود در آمد و مردم آن را میان همدیگر رد و بدل کردند. تکرار مجدد شعار دو بچه کافی نیست توسط رییس دولت دهم در برنامه بدون حاشیه دیگر موضوع شگفتی به حساب نیامد که فقط با سوژه خنده مطرح شود. دیگر برای مردم عادی شده است که رییس جمهور آنان در تلویزیون حضور پیدا کند و بگوید دو بچه کافی نیست و تاکید کند برای این گفته خود استدلال علمی دارد. چیزی که آنان را وادار به واکنش می کند دیگر این نیست که چرا دو بچه کافی نیست و سوال اکثریت قریب به اتفاق به این شکل مطرح می شود که با واقعیت های اقتصادی موجود یک بچه هم دردسر های خود را دارد چگونه می توان از مخارج بیش از دو بچه بر آمد؟

 اقتصاد کشوری که دل به دل طلای سیاه بسته است و تولید در چرخه آن به سختی به حیات خود ادامه می دهد چگونه می تواند شرایطی فراهم کند تا رفاه، همسطح افزایش جمعیت رشد پیدا کند. در واقع موضوعی که وجود دارد آن است که سرعت رشد جمعیت دردسر اصلی به حساب نمی آید و آنچه واکنش به همراه دارد کندی رشد اقتصادی است. آنچه مانع این رشد است نه افزایش جمعیت است و نه کمبود سرمایه بلکه شیوه تفکر، ارزش ها و عاداتی که مانع به وجود آمدن نظام اقتصادی- اجتماعی و سیاسی مناسب با توسعه می شود. باید پذیرفت در شرایطی که اقتصاد یک کشور دوران مطلوبی را سپری می کند افزایش جمعیت فاکتور بسیار ارزمندی برای رشد اقتصادی و همچنین افزایش سطح زندگی افراد است. دلیل آن نیز به طور کامل واضح و مبرهن است. با افزایش جمعیت نیروی کار مورد نیاز برای استفاده از منابع اقتصادی فراهم خواهد شد همچنین بازار های ضروری ای شکل می گیرد که برای جذب کالا و امکان سود آوری تولید به روند شکوفایی اقتصاد یک کشور کمک خواهد کرد. این بخشی از استدلالی است که رییس جمهور را مصر کرد به جای پنهان کردن حقایق از مردمی که ریاست دولت آنان را به عهده دارد درخواست کند تا به فکر ازدیاد جمعیت باشند.

 محمود احمدی نژاد بی تردید به ضعف های اقتصادی موجود در ایران با تمام تلاش هایی که صورت گرفته است طی 31 سا اخیر اعتقاد دارد و آگاه است که هم اکنون افراد بسیاری در پاسخ به این سوال که آیا شرایط اقتصادی زندگی شما مناسب است با دو پاسخ بله و خیر گزینه دوم را انتخاب خواهند کرد. بنا بر این می توان انتظار داشت که او با پیش فرض روشن بودن آینده اقتصاد ایران استدلال خود مبنی بر اینکه دو بچه کافی است را بار دیگر مطرح کرد ه است. عادی است که پس از بیان یک دیدگاه چندان غیر مرسوم از سوی رییس جمهوری برخی نمایندگان مجلس به سرعت مخالفت خود را اعلام کنند. موضوعی که در رابطه با اظهارات رییس جمهوری در رابطه با افزایش جمعیت بار دیگر تکرار شد.

عضو کمیسون بهداشت و درمان مجلس نظر این کمیسیون را در رابطه با سیاست افزایش جمعیت مخالفت عنوان کرد. رییس کمیسیون اقتصادی مجلس از اصلی ترین کمیته های دیگر مرتبط با این موضوع نیز با ایده افزایش جمعیت به مخالفت پرداخت. غلامرضا مصباحی مقدم رییس جمهوری را اندرز داد که خلاف روالی که برای او عادی است و از تبادل نظر با مردم هراسی ندارد ابتدا نظرات خود را تبدیل به استراتژی کند. « اگر رییس جمهوری برای افزایش رشد جمعیت ایده ای دارد باید آن را تبدیل به استراتژی کند نه این که راسا و شخصا درباره آن تصمیم گیری کند. » از سویی دیگر اصلا بعید نبود تا یکی از مسئولان سابق نیز که هم اکنون گوشه نشینی را تجربه می کنند طرح رییس جمهوری را زیر سوال ببرد. مسعود پزشکیان که روزگاری وزارت بهداشت را بر عهده داشته است در مخالفت با شعار دو بچه کافی نیست محمود احمدی نژاد گفت : « این مساله از نظر علمی اصلا قابل قبول نیست. »

به نظر می رسد منتقدان سر سخت دولت هم اگر دقایقی با عینک واقع بینی به این موضوع بنگرند بی شک می پذیرند گفته های آقای رییس جمهور استدلال صحیح اقتصادی دارد. آنان باید نوک پیکان انتقاد های خود به این شعار رییس جمهوری را در سر فصل های دیگری نظیر نرخ تورم، رشد بیکاری و از این دست جستجو کنند. باید از عادی شدن این موضوع جلو گیری کرد که هر موضوعی که توسط رییس کنونی دولت دهم مطرح می شود مخالفت عده ای را به همراه دارد و در مقابل از عادی شدن آن هم جلو گیری کرد که گروهی هر آنچه آقای رییس جمهور می گوید را تایید می کنند. روندی که بار دیگر در رابطه با شعار اخیر رییس جمهوری مبنی بر اینکه دو بچه کافی نیست بار دیگر تکرار شد. شعاری که موسی غنی نژاد از برجسته ترین کارشناسان حال حاضر اقتصاد ایران نیز اعتقاد دارد که رشد جمعیت محرک مهمی برای رشد اقتصادی  و افزایش سطح زندگی افراد است. او حتی با عینکی فلسفی نیز این موضوع را تایید می کند: « آنها که افزایش جمعیت را یک مصیبت بزرگ افشا می کنند در واقع نا خواسته بزرگ ترین پیروزی بشریت، یعنی پیروزی انسان بر مرگ را مورد سوال قرار می دهند. »