بنظر می رسد این دو واقعه در حقیقت دو روی یک سکه اند و آن ایجاد زمینه تقابل ایران و اعراب و دوری از اهداف اصلی مسلمانان است.
بدین منظور باید جهان عرب را نه یک مجموعه منسجم که کلیتی به هم پیوند داده شده دانست که رسانه ها محمل اصلی اتحاد ظاهری آنها شده است.
اکنون عربستان فقط به مدد پول نفت و بهره وری از رسانه های پرنفوذ در منطقه و برخی کشور های جهان توانسته است به ظاهر چتری حمایتی برای خود ایجاد کند اما واقعیت آن است که بسیاری کشورها از عملکرد این کشور ناخرسندند.نخبگان عرب ساکت و مبهوت منتظر روزنه ای هستند تا حرف دل خود بگویند.
نباید از جو کنونی ایجاد شده نگران بود.گاهی انزوا و ضعف کشورها در شلوغی و دستپاچگی مفرط آنها نمایان می شود.ظرفیت های رسانه ای ایران بسیار پر دامنه است ، باید با خط مشی گذاری مناسب و برنامه های نظامند و هماهنگ زمینه تفاهم و همدلی ملل مسلمان را فراهم کرد تا ترفندهای تقابلی کمرنگ شود.
برگزاری قریب الوقوع همایش بین المللی گفتگوهای فرهنگی ایران و عرب که با همکاری دانشگاهها و سازمان های علمی-فرهنگی بزودی برگزار خواهد شد این موقعیت را بیش از پیش فراهم خواهد کرد.
نظر شما