اين جشنواره ملي برخلاف ديگر جشنواره‌هاي رايج دنيا اصرار دارد تا مدلي دموكراتيك در انتخاب آثار را به نمايش بگذارد؛ گرچه در دو سال اخير و به ابتكار دبير جديدش اسامي هيئت انتخاب را به علت واردنيامدن فشار رواني بر نحوه انتخاب، پس از انتخاب آثار راه‌يافته به جشنواره رسما اعلان مي‌كنند. مي‌نويسم رسما، چراكه با اين سيطره رسانه‌ها در عصر حاضر، اندك چيزي از اسرار دولت‌ها هم سري نمي‌ماند چه رسد به هيئت انتخاب سينماي ايران در جشنواره فيلم فجر!
٢- در اين دوره از جشنواره فيلم فجر كج‌سليقگي مديريت عالي جشنواره در انتصاب يكي از اعضاي هيات انتخاب كه پيش‌تر در دوران دولت دهم، كمر به نابودي خانه سينما با همدستي با شمقدري بسته بود، مشهود است. ظاهرا مديريت عالي سينما همدلي و تدبير را با راه‌دادن و تسهيل ورود و اعتباربخشيدن به ويرانگران نهادهاي مدني يكي دانسته است!
٣- بعد از توقيف فيلم «رستاخيز» از سوي وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي، اكنون شنيده شده كه فيلم «كاناپه» كيانوش عياري نيز كه براساس رأي غالب علما و مراجع ديني به دليل استفاده از كلاه‌گيس در حريم شخصي، بدون منع دانسته شده، در محاق توقيف خواهد رفت. كيانوش عياري فيلم‌ساز صاحب سبك و بي‌حاشيه‌اي است و در كارزار اكران فيلم «خانه پدري» به‌خوبي نشان داد بر آنچه مي‌كند وفادار و به آنچه مي‌انديشد عامل است. اين‌گونه جاخالي‌دادن‌ها و رهاكردن فيلم‌سازاني كه پيشينه‌شان روشن و سوابق‌شان سازنده و آبرومند است، چه مي‌توان نام نهاد جز عافيت‌طلبي مديران عالي سينمايي؟!
٤- در خبرهاي جشنواره آمده بود كه از دو سينماگر (فرهاد توحيدي و تورج منصوري) تجليل خواهد شد. به‌شخصه سنت حسنه تجليل در زمان حيات را بسيار ارج مي‌نهم و بر انتخاب اين دو از سوي جشنواره آفرين مي‌گويم. اين دو سينماگر علاوه بر خدمات سينمايي، مدت درازي را به انجام فعاليت‌هاي صنفي سپري كرده‌اند و چه كسي است كه نداند كه در اين جامعه، كار صنفي، بي‌مزد و بی‌ارج است. نگارنده افتخار داشته در كنار اين دو خاطراتي ارزشمند از سينما به‌ويژه در فعاليت‌هاي صنفي‌شان در ياد دارد.
٥- گمان مي‌كنم در اسفند‌ماه سال جاري مجمع عمومي خانه سينما براي انتخاب هيئت‌مديره تازه برگزار شود. به نظر مي‌رسد ستايش از دولت گشاينده قفل‌هاي خانه سينما بيش از آنچه واقعي و درخور شأن نهاد مدني خانه سينما بود به انفعال و كوتاه‌آمدن از اصل مهم مطالبه‌گرايي صنف در برابر مديريت عالي سينما، انجاميد. به‌شخصه به عنوان يك دانشجوي علوم سياسي بر اين باورم راه توسعه كشور (مردم سرزمين ايران) نهادينه‌شدن حضور مؤثر نهادهاي مدني در ميانه مردمان و دولت است! خانه سينما در دوره پرفرازونشيبش اكنون واجد گنجينه‌اي ارزشمند از خواسته‌هاي با برنامه و مطالبات معين براي بهبود كسب‌وكار سينمايي است اما حضور بيش از حد دولت (به مفهوم كلي حاكميت) در كسب‌وكار سينما مانع از تعالي و شكوفايي اين جوان رعنا شده است. براين‌اساس انتخاب نمايندگان اصناف (هيئت‌مديره خانه سينما) بسيار بر پيشبرد مطالبات سينماگران مؤثر است. هيئت‌مديره‌اي مطالبه‌گرا كه بهادادن حقيقي (و نه احترام ديپلماتيك) به حضور نمايندگان اصناف در مجامع و شوراهاي تصميم‌ساز و تشكيل سازمان نظام سينمايي بدل از سازمان سينمايي دست‌ساز شمقدري را راه‌گشاي تعالي سينماي ايران بداند و شجاعانه بر اهدافش پاي بفشرد و از سرزنش سرزنش‌كنندگان و طعن طاعنان نهراسد!
نظر شما