رابطه مساقرت های زیاد با بیکاری هم مسئله قابل توجهی است و می توان برای آن تحقیق کرد. راستی آیا کشور های دیگر هم همانند ما به مسافرت می روند.
وقتی آدم کار داشته باشد هیچ چیز را بر کار ترجیح نمی دهد و اگر تازه مسافرت هم می رود برای تجدید قوا و به منظور مجددا به کار مشغول شدن و با انرژی بیشتر کار کردن است. شما خیلی وقت ها دیده اید کسی را مثلا در خانواده ،پدر و یا بچه ها را برای صرف غذا دعوت می کنید و او هی می گوید الان میام و نمی آید. البته در کشور ما خیلی وقت ها اگر نمی آیند به خاطر برنامه فوتبال و یا چت کردن و امثال آن است ولی داریم افرادی که واقعا کار دارند و چون کار برایشان مهم است حتا در برنامه جمع هم شرکت نمی کنند.
سفر در واقع نه اینکه چیز بدی باشد سفر بسیار عالی است و از قدیم الایام می گفتند مسافرت کن که در سفر دست کم پنج فایده است که ازجمله دیدن احباب و تجارت است. به هر حال آنکس که کار داردو بهتر بگویم فکر دارد که به کار منجر شود هر گز احساس تنهایی نمی کند. مطلب بالا هم همین را می گوید.
آنکس که فکر دارد اگر در خانه هم نشسته باشد دارد سفر می کند و اگر سفر هم بکند در سفر برای پیشبرد اهدافش بهره می گیرد و طرح های جدید به ذهنش می رسد. پس امروز که اغلب برنامه ها خوابیده و سیل واردات کمر دولت و ملت را شکسته بسیاری از سفرها سفر های از نوع بیکاری را به سر بردن است و اغلب جز خستگی چیزی به بار نمی آورد. دولت ها باید به فکر ایجاد اشتعال مثبت باشند به گونه ای که افراد اگر سفر می روند سفرهای هدفدار و با برنامه باشد و نه صرفا گذران وقت. فکر کردن هم خود یک سفر است. ( الفکر حرکه من المبادی الی المراد)
همانطور که گفته شد سفرچیز بسیار خوبی است و قرآن هم توصیه کرده که بگردید در جهان و عبرت بگیرید. اگر بخواهم از انواع سفر ها بگویم باید به سفرهای علمی، اقتصادی، تجاری، اکتشافی، سیاسی، و از جمله تفریحی -سیاحتی و یا زیارتی اشاره کرد. اغلب در ایران این دو مورد اخیر اتفاق می افتد. اما در کشور هایی که اقتصادشان ضعیف و پولشان ارزش کمی دارد یک نوع سفر دیگر می توان تعریف کرد و آن سفر ارزی و یا دلاری است. این سفر دلاری را می توان باز به دو دسته تقسیم کرد سفر دلار بگیری و سفر دلار دهی. بسیاری از سفرهای ماموریتی دولتی در کشور های ضعیف برای استفاده از دلار ماموریتی د ردرجه اول است. شما د ردولت و مجلس و بقیه جاها می بینید بعضی مشاغل جاذبه بیشتر دارد و حتی به اصطلاح سر قفلی دارد. چرا ؟
چون طبیعتا سفر خارجیشان زیاد است و یا می توانندجور کنند. امابدتر از آن سفر هایی است که دراین کشور ها به هر دلیلی افراد دلار می گیرند و به دون داشتن برنامه مشخصی می برند و در کشور های دیگر هزینه می کنند.و این بسیار درد آور و فاجعه بار است. بنابراین باید فکر را درست کرد و این جز با برنامه و توجه به اشتغال مولد درست نخواهد شد. نگاهی به صادرات و واردات کشور و حجم و وزن و نوع کالا این مسئله را به خوبی روشن می کند که ایا می شود کاری کرد و یا همچنان باید از روی بیکاری فقط به سفر پرداخت. حتی بسیاری از سفر های درون شهری که جز خستگی چیزی به بار نمی آورد را می توان با فکر درست مدیریت کرد.
نظر شما