هرگز زیر پرچم کشور دیگری وزنه نمی‌زنیم

مرتضی رضایی: اتفاق نبود؛مدال هایی که براری . هاشمی در مسابقات قهرمانی آسیا گرفتند.سال ها برای رسیدن به آن زحمت کشیده بودند،به خصوص براری که روزهای سختی را پشت سر گذاشت.پس از المپیک و حادثه ای که به دلیل فوت خواهرش پیش آمد خیلی ها می گفتند"بعید است براری دیگر به وزنه برداری برگردد،او روحیه ندارد"اما محمد رضا برگشت و در مسابقات قهرمانی آسیا سه مدال طلا را از آن خودش کرد.از آن طرف هم علی هاشمی که تغییر وزن داده و به دسته 105 کیلوگرم آمده به دنبال رویاهای خوبی است که در ذهنش مرور می شود.او که در المپیک و در دسته 94 کیلوگرم مقامی را به دست نیاورد حالا در رقابت با براری و بقیه دوستانش می خواهد آینده درخشانی را برای خودش رقم بزند.

از پیش از مسابقات شروع کنیم. شما از المپیک برگشتید و نیاز به ریکاوری داشتید. چراکه فشار روی بچه‌ها خیلی زیاد بود.
محمد رضا: فشار که خیلی زیاد بود. ما تازه از المپیک برگشته بودیم و هر دو هم شانس مدال بودیم. تمرینات را در شهر خودمان آغاز کردیم. از اسفند ماه شروع به تمرینات هوازی و ریکاوری کردیم و بعد از آن ۳۵ روز تمریناتمان را فشرده انجام دادیم. ما فکر می‌کردیم که برای مسابقات جهانی اعزام می شویم، اما وقتی هم من و هم علی دیدیم شرایط‌‌مان خوب است، برای بازی‌های آسیایی رفتیم و نتایج خوبی هم گرفتیم.

هاشمی: وضعیت سخت بود، اما ما خوب رسیدیم. درگیر مسابقات لیگ بودیم و در کنار آن برای مسابقات آسیایی هم آماده می‌شدیم. در این بین چند آسیب‌دیدگی مخصوصا خود من را اذیت کرد که باعث شد در بازی‌های آسیایی آنطور که می‌خواهم نباشم.

در المپیک انتظار بود که مدال بیاوری. حتی خودت هم چنین انتظاری داشتی. اما نشد و این اتفاق نیفتاد. دلیلش چه بود؟
محمد رضا:من به این ایمان پیدا کردم که ورزش کمی شانسی است. نه اینکه هرکس در المپیک مدال گرفته شانسی بوده، اما به هر حال شانس در این قضیه بسیار دخیل است. مثلا خودم در المپیک قبلی با همین رکورد برنز گرفتم. من اولین تجربه المپیکی‌ام بود و اتفاقا یک حرکتم نیز سوخت. ما شب قبل از مسابقه یک اشتباه تاکتیکی انجام دادیم. فکر می‌کردیم که با وزنه ۲۲۵ می‌شود مدال کسب کرد، اما ورزشکار چینی بیشتر از آن را زد. به نظرم ما در آنالیز اشتباه کردیم و همین باعث ناکامی مان شد. اگرنه کسب مدال برای من دور از دسترس نبود. به هر حال الان المپیک گذشته .فکر می‌کنم صحبت کردن درباره‌اش بیشتر حال آدم را می‌گیرد.

خیلی هم ناراحت بودی. عکس‌هایی که در اینستاگرام منتشر می‌کردی و متن‌هایی که می‌نوشتی و ...
محمد رضا:خیلی سخت بود. کار ما در المپیک حاصل تلاش چندین ساله بود. ما در روزهای المپیک ساعت ۳ صبح بلند می‌شدیم و تا ۵ تمرین می‌کردیم. سختی زیادی کشیدیم و این که به نتیجه منجر نشد من را کمی افسرده کرده بود. دوست داشتم تنها باشم و به این فکر کنم که چرا مدال نگرفتم؟ مدام به این فکر می‌کردم که در بازی‌های جهانی یا حتی المپیک قبلی با همین وزنه‌ها ورزشکاران مدال کسب کردند. امسال اما برای مسابقات جهانی می‌خواهم طوری وارد شوم که دیگر شانس اصلا دخیل نباشد. بعد این را هم بگویم که پیش از المپیک فشار روی ما بسیار زیاد بود. در جریان رکوردگیری که بین من و علی و بهادر بود واقعا روزهای سخت و پر استرسی داشتیم . شاید اگر آنجا کمتر فشار به ما وارد می‌شد در المپیک بهتر ظاهر می‌شدیم.

علی درباره تغییر وزنی که دادی بگو. اصلا چه اتفاقی افتاد که مجبور به انجام چنین کاری شدی؟
هاشمی: من چون قد بلندی داشتم باید وزن بیشتری انتخاب می‌کردم. در ۹۴ کیلوگرم مصدومیت‌های زیادی نصیب من شد. خیلی اذیت شدم. یک بار وزنه روی گردنم افتاد که ۲۰ روز قبل از المپیک بود و حالا به کمک دکتر نوروزی آن را برطرف کردیم. یک بار دیگر زانویم آسیب دید و در کل بدشانسی زیادی آوردم. این را هم بگویم که ما همه زورمان را قبل از المپیک با تمرینات زیاد خالی کردیم. یعنی من باید رکوردهای تمرین را در المپیک می‌زدم اما هیچکدام را نتوانستم.

دلیل تغییر وزن این نبود که با وجود سهراب مرادی شاید در آن وزن به تو فرصت نمی‌رسید؟ یا اصلا اگر می‌ماندی باعث می‌شد که او با انگیزه‌تر بجنگد؟
هاشمی: سهراب اتفاقا ورزشکار خیلی بزرگی است و الان در جهان یک نفر است. یعنی در وزن ۹۴ کیلوگرم همین یک نفر است. اما در وزن ۱۰۵ کیلوگرم حریفان زیادی هستند و من باید با ۴-۵ نفر رقابت کنم.

یعنی تو ابتدا باید ۴-۵ نفر از بچه‌های خودمان را کنار بزنی تا بتوانی راهی مسابقات شوی.
هاشمی: بله دقیقا همینطور است. حالا من وزن را تغییر دادیم و امیدوارم بتوانم موفق باشم. البته که هنوز هم ۵ کیلو کم دارم.

براری: بعد اینکه در ۱۰۵ کیلو رقابت واقعا نسبت به وزن‌های دیگر خیلی سخت‌تر است. مثلا در ۲۰۱۴ قزاقستان چندین بار رکورد عوض شد و همینطور که علی می‌گوید کار بسیار سختی دارد.

 برویم سراغ مسابقات آسیایی و یک سوال. اینکه خیلی‌ها می‌گفتند سن این تیمی که به بازی ها اعزام شد، بالا بود. آیا واقعا اینطور است؟ یا اصلا اوج پختگی یک وزنه‌بردار در چه سنی است؟
براری: ابتدا برای‌تان بگویم که به طور مثال چین یک ورزشکار دارد به نام لئو. او تازه از ۲۹ سالگی شروع به مدال گرفتن کرد و ۴ مدال المپیک هم دارد. الان هم که در ۳۳ سالگی همچنان در حال مدال گرفتن و رکوردشکنی است. حتی محمد نصیری خودمان، یا اگر نخواهیم سراغ ورزشکاران قدیمی برویم، در همین المپیک که گذشت چندین مدال بین وزنه‌برداران بالای ۳۰ سال تقسیم شد. به هر حال در هر شرایطی این تیم بعد از ۵ سال قهرمان آسیا شد و روی سکو رفت. حالا تیم را اینطور زیر سوال می‌برند.

مشکل دیگر اینجاست که کسی مثل کیانوش رستمی که از خود جنس وزنه‌برداری است، مصاحبه می‌کند که این قهرمانی هیچ ارزشی ندارد و مدال فقط مهم است. شاید اگر از بیرون چنین حرف‌هایی را بزنند آنقدر اذیت‌کننده نباشد. حالا در این وضعیت شما به عنوان یک وزنه‌بردار بگو که ارزش مدال را بیشتر می‌دانی یا قهرمانی و جام را؟
براری: ببینید به مدال که کاپ نمی‌دهند. یعنی در مسابقات وقتی روز آخر و اختتامیه فرا می‌رسد از نظر امتیازی به تیم‌های اول تا سوم کاپ می‌دهند و نام‌شان را اعلام می کنند.

هاشمی: به نظر من هم امتیاز تیمی خیلی مهم است. درست است که ما انفرادی روی تخته می‌رویم، اما در نهایت تیم ما یک رتبه را کسب می‌کند. در ضمن اگر مهم نبود که این همه نمی‌شمردند که تیم ما ۵ سال قهرمان نشد.

اصلا اگر مهم نیست، چرا کشورهای بزرگ دنیا به خاطرش به آب و آتش می‌زنند؟
براری: دقیقا همینطور است. پس برای چه کشوری به بزرگی چین با تمام قوا می‌آید؟ خیلی‌ها این را نگاه نمی‌کنند که همه وزنه‌برداران تیم ما که قهرمان آسیا شد، اولین یا دومین حضور خودشان را تجربه می‌کردند. پس این‌ها از کجا آمدند؟ هرکس یک مدال گرفت و در انتخابی خوب جنگید و به مسابقات رسید. به نظر من این بیشتر از انتقاد، خراب کردن جو اطراف تیم‌ملی وزنه‌برداری است. بهتر است که ما با عمل کار خودمان را ثابت کنیم که تا الان هم کردیم و با تمام قوا در مسابقات جهانی ظاهر خواهیم شد. حالا ما این دفعه مدال بگیریم، می‌گویند چرا تیمی اول نشدید؟ این‌ها همه تخریب‌هایی است که علیه ما صورت می‌گیرد. ماهایی که در سخت‌ترین شرایط تمرین می‌کنیم و هیچکس از وضعیت ما خبر ندارد. اگر می‌خواهید مشکلات حل شود، بیایید مصاحبه کنید که چرا پول وزنه‌برداران داده نمی‌شود؟ چرا به مشکلات‌شان رسیدگی نمی‌شود؟ درد ما این‌هاست.

این‌ها بیشتر برای منافع خودشان چنین حرف‌هایی را می‌زنند. آخر هم تهدید می‌کنند که اگر پول‌مان را ندهید و ... می‌رویم زیر پرچم یک کشور دیگر وزنه می‌زنیم. در ضمن یک سوال دیگر اینکه ورزشکار برای اینکه بتواند برای کشور دیگری وزنه بزند باید چه شرایطی داشته باشد؟
براری: باید ۴ سال هیچ فعالیتی برای کشور خودش نداشته باشد.

پس یعنی این ادعا تا حدودی باطل است. چون چطور یک نفر ۴ سال از دوران ورزشی‌اش را بسوزاند که بتواند پناهنده شود و برای یک کشور دیگر روی تخته بیاید؟!
براری:دقیقا.

برویم سراغ مسابقات آسیایی و دلهره‌های محمدرضا؛ تو به خودت ایمان داشتی که می‌توانی ضربه سوم را بزنی ...
براری: من سنگین‌زن هستم. در مسابقات قبل از آسیایی رکورد من ۱۷۵ بود و اینجا من گفتم ۱۷۱ شروع کنیم که نشد و در انتخاب بعدی رفتم ۱۷۹. من اینجا به سجاد هم گفتم که حرکت را با ۱۸۰ شروع کنیم. چونکه من فیلم‌ها را که نگاه می‌کردم وزنه را تا بالا می‌آوردم و موقع نشستن به دلیل جو سنگین و استرس زیاد وزنه کمی سبک‌تر به نظر می‌‌آید و کنترلش سخت‌تر. به خاطر همین من گفتم که با سنگین‌تر شروع کنیم. بالاخره وزنه را زیاد کرد و شد ۱۷۷ که من هم مطمئن بودم که می‌زنم.

در مصاحبه بعد وزنه گفته بودی که نمی‌دانستی برایت چه انتخابی کرده بود ...
براری:آن برای دو ضرب بود. برای یک ضرب را می‌دانستم. دو ضرب اصلا نمی‌دانستم حرکت اولم چند بود. مثلا روی حرکت سوم که ۲۲۱ بود من اصلا نمی‌دانستم که ورزشکار چینی این وزنه را زده است. یکدفعه موقع رفتن روی تخته سجاد به من گفت برای گرفتن مدال دو ضرب باید این وزنه را هم بزنی. من هم در تمرینات بیشتر از ۲۱۵ نزده بودم! اما رفتم و بالاخره هرطور بود آن را هم زدم.

یک لحظه هم نزدیک بود وزنه بیفتد!
براری: بله. میله وزنه طوری نبود که بچرخد. نزدیک بود که از دستم سر بخورد. اما به محض اینکه بلند شدم، فهمیدم که درست زدم و از من قبول خواهند کرد.

علی تو هم از تجربیاتت در این دوره از بازی‌ها بگو.
هاشمی: خوب شرایط بسیار سختی بود چون من اولین تجربه خودم را در ۱۰۵ کیلو داشتم. در ۹۴ کیلو که می‌رفتیم همه حریفان را می‌شناختیم اما اینجا من از هیچ حریفی شناخت نداشتم. بعد اینکه به هر حال مصدومیت هم اذیتم کرد. واقعا بچه‌ها می‌دیدند که از بس مسکن خوردم ... . البته من قلق زانویم دستم نیامده بود. دو حرکت اول یک ضرب سبک بود و خوب زدم. اما روی حرکت سوم یک مقدار ترس و دلهره هم داشتم که اتفاقی برایم نیفتد. چون به هر حال دو ضرب هم بود و می‌خواستم خودم را برای آن هم نگه دارم.

از خودت راضی بودی؟
علی: با این شرایط بله.

الان وضعیت چطور است؟
هاشمی: از مسابقات که برگشتیم وقتی ام‌آر‌آی گرفتم، گفتند که مینیسک پایم پاره است و اتفاقا با همین شرایط هم در مسابقات شرکت کردم.

محمدرضا  در مسابقات همبستگی هم حضور داری. آنجا هم طلا می‌گیری دیگر؟
براری: انشالله. من مثل همیشه همه تلاش خودم را می‌کنم.

اما فکر می‌کنم این بازی‌ها نسبت به آسیایی کمی سبک تر باشد یا نه؟
براری: من فکر نمی‌کنم. اینجا به نظرم مجموع ۴۰۵ کیلوگرم طلا است.

الان بدنت افت نکرده است؟
براری: راستش من احساس کردم امروز صبح بدنم برگشته است. چون وزنه‌های خوبی زدم.

می‌گویند که یک وزنه‌بردار که کمی سطحش بالا می‌رود، در سال باید فقط در یک مسابقات شرکت کند. یعنی فقط بیاید در جهانی شرکت کند. نظر تو هم همین است؟ یا اینکه وزنه بردار قبل از جهانی میدان‌های دیگر هم ببیند؟
براری: این بستگی به خود ورزشکار دارد. بعضی‌ها بدن‌شان برای برگشتن نیاز به زمان زیادی دارد. مثلا همین علی خودمان در چند مسابقه فشرده شرکت کرد و بدنش برای بازی‌های آسیایی زیاد خوب برنگشت. بدن‌های نرم خوب برمی‌گردد. اما بدن‌های عضله‌ای زمان زیادی می‌برد. بعد بستگی به مسابقات هم دارد. مثلا من الان برای بازی‌های همبستگی هیچ استرسی ندارم که چه مدالی بگیرم و این مسابقات را با جهانی نمی‌شود مقایسه کرد.

پس بستگی به تفکر و البته بدن ورزشکار دارد.
براری: دقیقا. من روز اول که به اردو آمدم، به سجاد گفتم من مسابقات شهرستان ساری هم شرکت کرده ام. حالا خودت تا تهش را بخوان!

محمدرضا براری در بازی‌های جهانی ۲۰۱۳ خیلی خوب بود، اما به مدال نرسید. تو در بازی‌های آسیایی خیلی خوب ظاهر می‌شوی، اما من احساس می‌کنم یک اتفاقی در تو می‌افتد که در میدان‌های بزرگ‌تر مثل المپیک و جهانی عملکرد مورد انتظار را نداری.
براری: ببینید من در هر مسابقه‌ای که اخیرا شرکت کردم، وزنه‌های بیشتری نسبت به تمریناتم زدم ...

نه. این را می‌خواهم بدانم که مشکل از چیست؟ بدن خودت نمی‌کشد، مربی یا ...
براری: من رک به شما بگویم که تا پیش از سال ۲۰۱۳ ما مهره سوخته بودیم. پشت سر بقیه بودیم. حتی سال ۲۰۱۳ هم برای جهانی دعوت نشدم! به مسابقات دانشجویان که رفته بودیم، گفتند محمدرضا بیاید حداقل یک سهمیه تست دوپینگ برای ما بگیرد. اما من در رکوردشکنی‌ها همه را گرفتم و به تیم اصلی مسابقات رسیدم. به همین دلیل انتظار خاصی از من برای مدال نبود. الان اما همه چیز فرق کرده است. درباره مسابقات اخیر هم بگویم که بدشانسی خیلی دخیل بود. من ۱۸۶ زدم و آقای انوشیروانی گفت من با این وزنه به تو مدال می‌دهم. اما از شانس ما وزنه کشید بالا و اتفاقات به ضرر من افتاد.

*پس مربی، ذهن آدم و ... همه این‌ها تاثیر دارد. حالا به نظرت چرا در اکثر دوره‌ها وزنه‌برداران ما با مربیان مشکل داشتند؟ از زمان کوروش باقری و قبلش تا همین الان و احتمالا بعدا! مثلا همین الان و مشکلات کیانوش با سجاد ... دوست دارم بدانم آیا علم تمرین ورزشکاری مثل کیانوش بالاتر از شماها و سجاد است؟
براری:کیانوش دوست و رفیق من است.البته هر مربی برنامه خود را دارد. مثلا در زمان کوروش باقری، 180 و 220 برای من خیلی سنگین بود.

*به نظرت یک فرد بالاتر از تیم ملی است؟ یک فرد هرچقدر هم خوب باشد. وقتی کیانوش مدال طلای المپیک را گرفت تا دوربین های تلویزیونی را دید گفت،من تنها مدال گرفتم و مربی نداشتم.من خودم خرجم را دادم و خودم تمرین کردم. سوال من این است که چرا بهداد سلیمی این کار را نکرد؟ چرا علی هاشمی و محمدرضا براری این کار را نکردند؟
براری: البته کیانوش واقعا هم خودش تمرین کرده بود. ولی فدراسیون شرایط را برای او ایجاد کرد که او توانست به مسابقات برود. اجازه بدهید یک چیز ساده به شما بگویم.من کلی حرف می زنم. اگر مربی و فدراسیون نخواهند، ورزشکار به تنهایی نمی تواند کاری بکند زیرا از لحاظ ذهنی دچار مشکل می شود.

هاشمی: این موارد درست است اما من خودم را می گویم.من نمی توانم تنها تمرین کنم. من نیاز دارم به کسی که برخی حرکات را به من گوشزد کند. هر شخص هم شرایط خاص خودش را دارد. بدن دو ورزشکار عین هم نیست. من خودم به مربی وابسته ام ولی هر وزنه بردار شرایط خاص خود را دارد. من یک مربی کنار خودم لازم دارم که نکات فنی را به من بگوید. رستمی حتما می تواند تنها تمرین کند. ولی بازهم می گویم که اگر آرامش بر تمرینات حاکم نباشد، حداقل من نمی توانم عملکرد خوبی داشته باشم.

*آیا واقعا در انتخاب وزنه ها نمی شود تعاملی بین وزنه بردار و مربی برقرار باشد؟
براری: چرا قطعا می شود. مثلا این بحث هایی که بین کیانوش و کادرفنی است باعث ایجاد حاشیه برای او می شود و کارش را برای رقابت های آینده سخت می کند. او تازه در اول راه مدال گیری است. اگر بخواهد به حاشیه بپردازد از ورزش دور می شود.

*فکر می کنی برای پایان این جریان چه راهکاری وجود دارد؟
براری: کیانوش دوست دارد که خودش تنها تمرین کند. البته می شود که ساز و کاری فراهم شود تا کیانوش در اردوی تیم ملی باشد ولی برنامه خودش را پیاده کند.

*الان رابطه شما با نواب نصیرشلال به عنوان سرمربی چگونه است؟او هم دوره شما بوده و ...
براری: نواب در تیم ملی رقیب ما بود ولی الان سرمربی ماست و احترامش برای همه واجب است. نواب خیلی جاها به من کمک کرد. آدم باید نگاهش را تغییر دهد.

هاشمی: چون ما با نواب دوست بودیم، الان با او راحت هستیم و می توانیم خیلی راحت مشکلاتمان را به او بگوییم. من حتی مسائل روحی ام را هم با او درمیان می گذارم.

براری: من هم با سجاد انوشیروانی دو سال هم اتاق بودم.

*تو بعد از اتفاقات سختی که برایت افتاد و مشکلاتی که فدراسیون هم برای تو درست کرد هیچ وقت نگفتی که می روی زیر یک پرچم دیگر و وزنه می زنی.همه چیز را در خودت ریختی و واکنش هایت را به فضای مجازی محدود کردی. هیچ وقت تهدید نکردی که من براری که مدال دارم می روم و برای کشور دیگری مسابقه می دهم.
براری: من چنین اعتقادی ندارم. من هر سری مدالم را به شهدا تقدیم می کنم. همه این چیز ها اعم از مدال و افتخار می گذرد. هرچه می ماند از خود شخص می ماند. این که من بگویم می خواهم به خارج از کشور بروم و زیر پرچم کشوری دیگر مسابقه دهم، اصلا جالب نیست. ما این همه برای این کشور شهید دادیم. از خاک این کشور دفاع شد تا ما به این روزها برسیم. بالاخره پول و اینجور چیزها جور می شود. به نظر من همه چیز پول نیست و ما نباید پرچم کشورمان را بفروشیم. البته پول در زندگی لازم است و باید برای ورزشکاران امکانات و آسایش فراهم شود. مثلا من برای حضور در المپیک مشکلاتی داشتم که آقای مرادی خیلی تلاش کرد تا آن را حل کند. این درست نیست که من آن زحمت ها را فراموش کنم.

*دقیقا حرف همین است. تو کسی هستی که سال ها برای وزنه برداری زحمت کشیدی و بازخورد مالی زیادی دریافت نکردی ولی هیچوقت صحبت تندی نکردی. چه شد که پس از اتفاقات تلخی که برایت افتاد دوباره به وزنه برداری برگشتی؟
براری: زندگی من این ورزش است. الویت من وزنه برداری است. برگشت دوباره برای من خیلی سخت بود. ولی دوستان و خانواده و مشاورانم خیلی به من کمک کردند که برگردم.

*علی نظر تو درباره حضور در کشوری دیگر برای وزنه زدن چیست؟ آیا تو اگر تحت فشار قرار بگیری این کار را می کنی؟ حداقل در حد تهدید.‌
هاشمی: واقعیت این است که من تا به حال به این موضوع فکر نکردم. هرکس ذهنیت خاص خودش را دارد. من نمی توانم خودم را جای دیگری بگذارم زیرا آن شخص شرایط مخصوص خودش را دارد و شاید مشکلاتی دارد که ما از آن بی خبریم. من علی هاشمی با توجه به شرایط شخصی خودم به این موضوع فکر نکرده ام.

*آیا اگر فدراسیون پول شما را ندهد و امکانات را فراهم نکند باز هم می مانی؟
هاشمی: اینجا هرکسی با عشق خودش کار می کند. اگر عشق نباشد کار پیش نمی رود. عامل پول خیلی مطرح نیست.

براری: هرچقدر هم مشکلات وجود داشته باشد، بازهم حاضر نیستم زیر پرچم کشور دیگر بروم.

*آیا مدال آوران المپیکی از لحاظ مالی وضع خوبی دارند؟
براری: تاجایی که من اطلاع دارم اکثرا وضعشان خوب است.

هاشمی: با پاداش های فدراسیون و وزارت ورزش و مسابقات لیگ و همه این ها فکر می کنم درآمدشان به یک میلیارد برسد. رسیدگی ها خوب است.

*در مورد مسابقات جهانی کمی برای ما بگویید.
براری: من در ابتدا قول می دهم که هم من و هم علی در مسابقات جهانی مدال می گیریم. ما در المپیک به سطحی که خواستیم رسیده ایم و حالا می توانیم در جهانی مدال بگیریم.

هاشمی: من در رقابت های پیشین هم با سهراب در یک وزن بوده ام.

*رقابت با سهراب در یک وزن سخت تر است یا با محمدرضا براری؟
هاشمی: با سهراب. چون او در تمرینات رکوردهای المپیک را می زد. خیلی ها هستند که رکوردهای جهانی را در ایران راحت می زنند اما شناخته شده نیستند. کشورهای دیگر پایه ای کار می کنند. البته مدال و رکورد بزرگسالان چیز دیگری است.

*به نظرتان تیم امسال برای جهانی بهتر از سال قبل است؟
براری: اگر همه شرایط به ویژه مسائل مالی تامین باشد، من فکر می کنم که رتبه اول یا دومی برای ماست. چون تیم بسیار قوی ای داریم.

هاشمی: ما تیم هایی بدتر از این داشته ایم که در سال 2013 سوم دنیا شد. حالا می خواهم کمی هم گله کنم از مسئولین. وقتی که ما از مسابقات برمی گردیم حداقل انتظار داریم یک بنری بزنند که دستت درد نکنه که رفتی مسابقات! به خدا چیز زیادی نمی خواهیم. قبل مسابقات مختلف به من وعده کار و زمین می دهند اما هیچ کدام عملی نشده است. استاندار قبل مسابقات المپیک به سالن مسابقات آمد ولی وقتی از مسابقات برگشتم، نتوانستم حتی یک وقت ملاقات با ایشان بگیرم. من که چیزی نخواسته ام. فقط یک کار خواسته ام که بتوانم مشغول باشم که همان هم برایم فراهم نشد. من اگر خودم مدال المپیک و جهانی بگیرم با توجه به آن میزان پاداش هایی که راجع به آن صحبت کردیم، دیگر احتیاجی به چند سکه یا کمک دیگران ندارم ولی الان که نیاز دارم کسی توجه نمی کند.

*به نظر شمایک ورزشکار بلافاصله پس از دوران حرفه ای باید سرمربی شود؟ یا احتیاج است که یک فاصله ای باشد و بعد سرمربی گری را آغاز کرد؟محمدرضا براری اگر دوران حرفه ای اش تمام شود دوست دارد بلافاصله بیاید و سرمربی شود؟
براری:واقعیتش این است که دوست ندارم سریع بیایم برای سرمربی گری. فکر می کنم آدم اگر پله پله حرکت کند بهتر است. در حال حاضر اگر به من بگویند ورزش را ول کن و مربی شو نمی پذیرم. فکر می کنم پس از دوران حرفه ای مدتی استراحت نیاز است تا ذهن آدم از استرس و فشار خالی شود. در مربی گری لازم است که پله پله تجربه کسب کنی. استرس و فشار روی مربی خیلی زیاد است.

هاشمی: من از دو شغل خوشم نمی آید. مکمل فروشی و مربی گری. در این دو شغل هرکاری کنی ورزشکار شاکی خواهد بود.

*بعد از ایوانف سیستم کاری تیم ما این شد که از مربیان جوان داخلی استفاده کنیم. از رضازاده بگیرید تا کوروش باقری و سجاد انوشیروانی. در حال حاضر در وزنه برداری ایران دو طیف وجود دارد. عده ای می گویند همین جوانان داخلی و عده ای هم می گویند سرمربی خارجی. نظر شما چیست؟
براری: مربی خارجی با علم جدید می آید. هر مربی ای با علم جدید می آید. مربیان روی هر تیمی می توانند اثر بگذارند. البته ما هم از لحاظ علمی عقب نیستیم.

هاشمی: به نظرم باید مربی خارجی بیاوریم تا از علم و دانشش استفاده کنیم و مربیان داخلی خود را آموزش دهیم.

براری: یکی از ایرادات تیم ملی ما این است که مربی تغذیه نداریم. کسی نیست که با علم تغذیه وزنه برداری در ایران آشنا باشد. آن ها از لحاظ علم ورزشی از ما جلو تر هستند.

*نظرتان درباره انتخابات چیست؟
براری: به نظرم همه باید در انتخابات شرکت کنند و رای دهند.

هاشمی: ما که سیاست مدار نیستیم.ورزشکاریم.

*بچه ها اهل فوتبال هستید؟ اصلا وقت می کنید که نگاه کنید؟ طرفدار کدام تیم هستید؟
برابری: تا بحث فوتبال است من یک نکته ای بگویم. در مازندران با این همه فوتبالیست ما یک تیم در لیگ برتر نداریم. نساجی چرا نمی تواند به لیگ صعود کند؟ ورزشی های مازندران انتظار دارند که نساجی به لیگ برتر بیاید. در ضمن من طرفدار پرسپولیس هستم.

هاشمی: من خیلی فوتبالی نیستم ولی طرفدار استقلال هستم.

براری: در پایان می خواهم تشکر کنم از همه کسانی که در فدراسیون برای ما زحمت کشیدند و در موفقیت ما دخیل بودند. از آقای مرادی گرفته تا سایر عوامل. همچنین از آقای هوری، شهردار شهرمان

علی هاشمی:من هم گلایه ای دارم از مسئولان شهرم.من که توقع زیادی ندارم حداقل می آمدید و می گفتید دستت درد نکند که برای شهرمان مدال گرفتی.

43257