به گزارش خبرگزار خبرآنلان، برنامه‌های ویژه شهر كتاب مركزی برای ماه مبارك رمضان با عنوان شهر كتاب، شب‌های رمضان بیدار است با نشستی درباره موسیقی شهری و اجرای آكاردئون و ویولون به اتمام رسید.
در این نشست كه با حضور مهرداد مهدی، آسو كهزادی و مصطفی بیاتی همراه بود، قطعات مختلفی نواخته شد و گروه والس تهران، از چگونگی ورودشان به این عرصه سخن گفتند.
مهرداد مهدی با بیان اینكه اولین مواجهه‌اش با موسیقی، ارگ بوده است، گفت: «پیانو زدن را یاد گرفتم و چون در معرض علم موسیقی نبودم و كتاب و مدرس نداشتم، از تشنگی و اشتیاقم آموختم. و در حقیقت این بی‌پولی بود كه باعث شد به موسیقی شهری روی بیاورم و آكاردئون بنوازم.»
او ادامه داد: «از آنجا كه پول نداشتم و بدون پول نمی‌توانستم درس بخوانم، مجبور شدم كه گوشه خیابان، دی وی دی بفروشم اما بعد از مدتی بازداشت شدم و همانجا كه فیلم می‌فروختم، شروع كردم به نواختن آكاردئون.»
مهدی افزود: «اتفاقات زیادی در مدتی كه در خیابان می‌نواختم افتاد. آدم‌های زیادی مبهوت شدند و یك بار هم یك كارگردان تئاتر خواست كه در نمایشش آكاردئون بزنم. به این ترتیب پایم به دانشكده هنرهای زیبا باز شد و سه دوره، دوره بازیگری را گذراندم و بعد هم یاد گرفتم كه خودرسانش‌گر باشم.»
این نوازنده در بخش دیگری از سخنانش گفت: «محبت و انرژی مثبتی كه همواره از مردم دریافت كردم، باعث شد ادامه دهم و بیشتر و بهتر بنوازم. یادم هست كه خانمی كه كارمند آژانس هواپیمایی بود، هر روز برایم لقمه‌ای نان و پنیر و سبزی درست می‌كرد و در جعبه سازم می‌گذاشت و من نمی‌توانستم یك روز سر كار نروم و آكاردئون نزنم. یا مثلا حوالی ساعت 12،11 ظهر، مادرانی بودند كه دنبال بچه‌های‌شان می‌آمدند تا آنها را به خانه ببرند، می‌آمدند و كنارم می‌نشستند و برایم خاطره می‌گفتند و من هم برایشان آهنگ می‌زدم. خیلی‌های‌شان برایم غذا یا ناهار می‌آورند، حتی یك بار در میانه همین آهنگ زدن‌ها كارمندان شهرداری به من پول دادند و همه اینها، مرا به تمرین بیشتر تشویق می‌كرد. هرچند كه تقریبا تمام ارگان‌های كشور هم با من دعوا كردند اما حالا اجازه می‌دهند كه ساز بزنم.»
آسو كهزادی، آهنگساز و نوازنده ویولون که در این نشست حضور داشت، در سخنان گفت: «دفعه اولی كه در خیابان ساز زدم، شب قبل از تحویل سال بود و خیلی استرس داشتم و حتی دو سه آهنگ اول را خیلی خیلی بد زدم اما دفعات بعد، راحت‌تر بود.»
او كه در ایران و هلند تحصیل كرده است، درباره انگیزه‌هایش برای آهنگ زدن در خیابان گفت: «اولین انگیزه‌ام این بود كه برای مردم، موسیقی خوبی اجرا كنم، انگیزه دومم این بود كه بتوانیم به عنوان یك گروه در كنار همدیگر رشد كنیم و دلیل سوم هم این بود كه دوست داشتم غیر از ساز تمرین كردن، انسانیت و آدم بودن را هم تجربه كنم و درواقع به نوعی، عكس‌العمل مردم برایم جالب بوده است.»
كهزادی افزود: «اینكه مردم با شنیدن یك قطعه آهنگ شاد شوند، اینكه به شما گل بدهند و از شما تشكر كنند، تجربیات نابی است كه با كنسرت در سالن‌های شهر به دست نمی‌آورید.»
او همچنین گفت: «مسلما ساز زدن به عنوان یك زن در كنار خیابان سخت‌تر است و شاهد نگاه‌های ملالت‌بار هم بوده‌ام اما در مجموع معتقدم كه فیدبك‌های خوبی كه به من رسیده، بیشتر از نگاه‌های منفی و بد بوده است. به علاوه فكر می‌كنم اگر آنها كه این نوع موسیقی را دوست ندارند، از این جنبه به موضوع نگاه كنند كه این نوع موسیقی باعث بالا رفتن فرهنگ و هنر جامعه می‌شود، می‌توانند راحت‌تر و با اغماض از كنار این مساله رد شوند.»
مهد در پایان با اشاره به اینكه دومین آلبوم گروه والس تهران، لاجوردی نام دارد، گفت: «ما به انجام رسیدن این آلبوم را مدیون آقای علی صمدپور هستیم كه مدیر هنری مدرسه منظومه خرد هستند.»
58243
نظر شما