با وجود نخبه‌های جهانی، ما چه کم داریم؟

بانوی دانشمند ایرانی و نخبه ریاضی جهان خانم مریم میرزا خانی به دلیل بیماری سرطان مرحوم شدند. خدا رحمتش کند .

بسیار متاسف شدم که جسد این بانوی دانشمند ایرانی که علم و دانشش را در سرزمین و در دامان خانواده و ملت ایران آموخت در خاک و سرزمین آمریکا مطرح و معرفی شد و شنیدم در همانجا ازدواج نمود و در همانجا فرزند دار شد و در همانجا بیمار شد و در همانجا مرحوم شد و قرار است در سر زمین آمریکا مدفون شود .

سئوال اینکه :

این بانوی دانشمند ایرانی که ما به ایشان مفتخریم ، چقدر ایرانی بودند ؟

چقدر وابسته به ملت ایران بود ؟

چرا ما نتوانستیم در ایران از شکوفایی و علم ایشان استفاده کنیم و نام ایشان را از سرزمین و متن مردم ایران مطرح و به جهانیان معرفی نماییم ؟

چه شد که این بانوی دانشمند مثل سایر دانشمندان مطرح سر از آمریکا درآورد ؟

مشکل در کجای کار است با وجود بودن بنیاد نخبگان و خدماتی که بر روی سایت این بنیاد برای نخبگان کشور نوشته شده ، باز هم شاهد بروز و ظهور و معرفی دانشمندان ایرانی در سر زمین ها و محافل علمی بیگانه هستیم ؟

مطمئن هستم اگر از بین مردم ایران یک نفر به نام مریم میرزاخانی در سر زمین آمریکا گل کرد ، دختران و بانوان دانشمند ایرانی نیز وجود دارند که مثل خانم مریم میرزا خانی نابغه باشند و نام ایران را در جهان اسلام و سایر نقاط جهان مطرح نمایند اما چرا گمنام هستند یا حداقل ما کمتر از ایشان با خبریم ؟

آیا شما مخاطب عزیز تاکنون فرصت کرده اید بیندیشید در سرزمین ایران چند نفر مثل مرحوم مریم میزا خانی هستند که تاکنون کشف نشده اند و ممکن است روزی در آمریکا یا اروپا یا سایر نقاط دنیا کشف و تقدیر و شهروند آنجا شوند و در آنجا از علم و توانمندی ایشان استفاده شود و ما مجددا افسوس بخوریم ؟

چند روز پیش مطلبی را راجع به شرکت هواپیما سازی بوئینگ مطالعه میکردم .

این شرکت بزرگترین شرکت هواپیما سازی جهان در غرب آمریکا در ایالت واشنگتن قرار دارد .

جالب است بدانید :

این شرکت حدود 103 سال پیش تاسیس شد و امروز سه سایت تولید هواپیما دارد .

مساحت مجموعه بوئینگ که در آن فعالیت میکند حدود حداکثر 500 هکتار برابر با 5 کیلومتر مربع است .

این شرکت بیش از 50 هزار نفر پرسنل دارد و در 151 کشور جهان شعبه یا بازار مصرف دارد .

طبق نوشته بر روی سایت بوئینگ این شرکت :

در این مجموعه و کارخانه های طرف قراردادش برای مصارف بوئینگ سالانه 783 میلیون قطعه تولید مینماید و به فروش میرساند .

بوئینگ تامین کننده بخشی از نیازهای مجموعه فضایی ناسا و نیروی هوایی آمریکا و تعداد بسیار از نیروی هوایی کشورهای جهان است .

بوئینگ تقریبا سالانه بیش از 300 فروند انواع هواپیماهای مسافری تولید میکند از هواپیمای بودینگ 737 با 400 هزار قطعه و تا هواپیما 747 با 6 میلیون قطعه .

در بخش زنجیره تامین قطعات و خدمات بازرگانی خود با 5400 کارخانه در سراسر آمریکا و جهان در تماس است و

بوئینگ بصورت مستقیم و غیر مستقیم با حدود 500 هزار نفر در زنجیره کار و تامین نیاز مشتریان خود در سطح جهان در ارتباط و همکار است

و ظاهرا هزینه های این شرکت مبلغ 28 میلیارد دلار در سال نوشته شده .

با نوشتن این مثال نمیخواهم از آمریکا تعریف کنم و کاری به موضوع ایران و آمریکا هم ندارم ، صحبتم از عزم و اراده و کار و مدیریت و تلاش هدفمند است .

شرکت بوئینگ از توان فکری و خرد آمریکایی و غیر آمریکایی و امثال خانم میرزا خانی استفاده کرد که امروز در هوا و فضا حرف اول را میزند .

اشخاصی در بوئینگ مدیریت و خلاقیت دارند که مثل من و شما انسان هستند دارای دست و پا و گوش و چشم هستند .

از کره و جهان دیگری نیامدند همین جا در کره زمین بدنیا آمدند و همین جا هم به زندگی ادامه میدهند و عمرشان هم بر روی همین زمین به پایان میرسد و در همین زمین هم دفن میشوند .

24 ساعت شبانه روز در آنجا درست مثل 24 ساعت شبانه روز در اینجاست و ثانیه ای هم اختلاف ندارد .
چهار فصل آب و هوا و تابستان و زمستان دارند درست مثل ما .

غذا و آب و خورد و خوراکشان هم تقریبا شبیه به ما است .
اما

این آدم ها یک روزی نشستند . نیاز سنجی کردند . عقل هایشان را کنار هم گذاشتند . تصمیم گرفتند ، برنامه ریزی کردند ، مدیریت و ریسک هم کردند . جناح بازی نکردند و نگفتند فلانی خودی و اینطوری است و فلانی غیر خودی و آنطوری است . سرمایه شان را هدفمند برای کشورشان هدایت کردند و بفکر اهداف کشورشان بودند و نتیجه اش این شد که خداوند هم طیق گفته اش که فرمود لیس للانسان الا ما سعی به ایشان اجازه پیشرفت داد و حرکت رو به جلو دارند .

آن مدیر و آن مهندس و آن کارگر در بوئینگ در خودشان به این باور رسیدند که با هم میتوانند کار کنند و موفق هم خواهند بود .

بعد شروع و حرکت کردند و الان هم بر خر مراد سوار هستند و فعلا یکه تازی میکنند تا ان شاء الله نوبت نوبت ما شود .

خیلی جالب تر است وقتی بیشتر مطالعه میکنید میبینید که :

آدم هایی به همین سر زمین آمریکا مهاجرت میکنند و در کنار هم با آرامش کار میکنند و در خدمت دولت و صنایع آمریکا از جمله ناسا و بوئینگ و اپل و مایکروسافت هستند و آنها را تقویت و پشتیبانی میکنند اکثرا در سر زمین مادریشان و همسایگی همین سر زمین ها با هم دشمن خونی بودند و همدیگر را میکشند اما در سر زمین آمریکا تابع اهداف و نظمی هستند که دوست و نخبه و همراه و همدل میشوند ؟

با این مقدمات میخواهم یک نتیجه بگیرم :

چرا ما نه .

ما چه کم داریم که اینها با استفاده از توان فرزندان ایران زمین و سایر نخبگان مسلمان جهان و حتی سایر نخبگان غیر مسلمان جهان به این جایگاه های علمی و اقتصادی رسیدند و از آن طرف دنیا برای این طرف دنیا خط و نشان و برنامه ریزی میکنند و بعضا بیش از ما دارند .

به خدا نه تنها کم نداریم بلکه خیلی بیشتر هم داریم اما باور نداریم که میتوانیم .

باور نداریم و حتی میترسیم که فکر کنیم میتوانیم کنار همدیگر باشیم و با اخلاق و هدفمند برای ساختن و آبادانی و پیشرفت و توسعه ایران به همدیگر ، به علم و توانمندی و منش همدیگر احترام بگذاریم و کار را شروع کنیم و به پیش ببریم .

بله ما هم میتوانیم خیلی خیلی بهتر از ایشان باشیم . بشرطی که همه بخواهیم و اراده کنیم و مصمم باشیم که میخواهیم .

ما برنامه ای به نام تحقق سند چشم انداز داریم و انسان های نخبه عاشق وارسته و توانمند و همراه همدل هم زیاد داریم .

ما سر زمین مقدسی داریم با ثروت بسیار در یکی از بهترین نقاط جهان .

ما همه چیز داریم و عهد میکنیم که میخواهیم ایران اسلامی سر زمین پیشرفت و توسعه یافته و سر زمین فرصت ها شود .

به جهانیان میگوییم چه آنها بخواهند و چه نخواهند . ما عزم کرده ایم و به اذن الله موفق و پیروزیم .

هموطنم : از امروز دوشنبه 26 تیر 1396 تا 22 بهمن سال 1404 که زمان تحقق برنامه پیشرفت و توسعه یافتگی ایران اسلامی است فقط 3132 روز مانده .

از ما عزم و توکل و حرکت و از خدا برکت. ان الله لا یغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم. یا علی به سید علی