تفاوت مریم میرزاخانی و ابراهیم فیاض

این نکته در دهه اخیر شدت و حدت بیشتری یافته است چرا که در میان انبوه نظرات استادان و شخصیت‌های متفاوت با نحله‌های مختلف امکان شنیدن همه سخن‌ها وجود ندارد

از طرفی رسانه‌ها به‌شدت نیازمند مطالب شگفت‌انگیز و پرجاذبه‌اند تا بتوانند در میدان پردامنه رقابت جایی برای خود بیابند حتی در اصول روزنامه‌نگاری و خبررسانی مطالب خبری جذاب و عجیب از جمله ارزش‌های خبری محسوب می‌شوند تا جایی که در تعریف خبر گفته‌اند اگر سگی انسانی را گاز گرفت این خبر نیست اما اگر انسانی سگی را گاز بگیرد خبر است! پس باید تا جایی که امکان دارد به دنبال خبرها و مطالب متنوع، شگفتی‌ساز و خاص بود. هماهنگی و نیاز مشترک رسانه و صاحب سخن در این محیط رسانه‌ای ریب‌انگیز باعث می‌شود تا فضای مناسبی برای هرگونه مطلب شگفت‌آور اما بی‌پایه و اساس فراهم شود. روشن است در چنین موقعیتی افراد صاحب رای اما متواضع و فروتن که از برخی ترفندهای "ارتباط موثر!" کم‌بهره یا بی‌بهره‌اند به حاشیه رانده شوند و چه بسا آثار و احوال آنان در کتابخانه ها و کلاس‌های درس و سمینارها محبوس شود.

اکنون جای جدل با دکتر ابراهیم فیاض که زمانی در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران همکار بودیم نیست. ایشان البته استاد جامعه‌شناسی و مردم‌شناسی هستند و می‌توانند درباره آحاد مردم نظر بدهند اما شاید مناسب باشد "ریاضیات"را به اهلش واگذاریم و ما به همان رشته خود ارتباطات بپردازیم. خانم مریم میرزاخانی که ایشان فرمودند «کار خاصی نکرده و در دامن آمریکا تربیت شده» به‌زعم ریاضی‌دانان برجسته کشور ،کاری کرده و به گفته متولیان علمی کشور در ایران، رتبه اول المپیاد ریاضی و دانشجوی برجسته و فارغ‌التحصیل دانشگاه صنعتی شریف بوده است. پس چگونه می‌تواند در دامان آمریکا تربیت شود؟

انصاف این است که در قضاوت کمی منصف باشیم و ارزیابی‌های شتاب‌زده پرهیز کنیم تا جایی که اینجانب می‌دانم خانم میرزاخانی حتی یک مصاحبه تلویزیونی یا مطبوعاتی نداشته‌اند و تواضع و فروتنیش زبانزد دوستان و هم‌قطاران ایشان بوده است. بنابراین شهوت شهرت به‌کلی از شخصیت ایشان دور است. و درگذشت ایشان اگرچه نه تمام، اغلب اهالی علم فرهنگ و اندیشه را ناراحت و متأثر کرد و این در موقعیتی که برخی معیارها نفوذ و تأثیر افراد صوری و ظاهربین را می‌نمایاند جای تقدیر دارد.

به‌راستی آیا تجلیل و قدردانی از یک جوان دانشمند از سوی آحاد مردم و مسئولین -از همه جناح‌های سیاسی و علمی- محل اشکال است؟ باید به علم و عالم در هر رشته سلام گفت و حرمت متخصصان هر رشته را پاس داشت.