حالا که انتخابات تمام شده و مجلس شورای اسلامی هم در حال بررسی لیست وزرای پیشنهادی حسن روحانی است رفتارشناسی اصولگرایان که طرف شکست خورده انتخابات هستند حتما مساله ای قابل توجه خواهد بود. آنها این روزها بیش از همیشه سکوت کرده اند. یک سکوت غیر منتظره و پیش بینی نشده. اکنون برای تحلیلگران مسایل سیاسی بحث مهم این است که اصولگرایان چه نسبتی با حسن روحانی دارند و چگونه با دولت او مواجه خواهند شد؟ آیا باز به دوران قبل از 29 اردیبهشت باز خواهند گشت یا اینکه پلنی خواهند داشت برای جاگیری جدید در عرصه سیاسی کشور ؟
از نوع مواجهه اصولگرایان منتقد دولت با دولت می توان فهمید که آنها رویه و تصمیم مشخصی که به صورت مرکزی و ابلاغی برای مواجهه با دولت باشد را ندارند. به یک معنا هر نوع مخالفت یا اعتراض به دولت را می توان فعلا در قالب فهم فردی و تصمیم شخصی قلمداد کرد .به یک معنا این اردوگاه هیچ دستور العملی برای حمله یا خنثی بودن مقابل دولت ندارد.
البته ریزش ها بیشتر از رویش ها شده است. اصولگرایان قابل شماری هستند که حالا بعد از انتخابات 96 دیگر رغبتی برای ماندن در بخش شکست خورده سیاسی ایران ندارند. آنها یا به ائتلاف با دولت رسیده و خواهند رسید و یا اینکه جای خود را برای نشستن در جناح تغییر خواهند داد . همین هم هست که موتلفه می گوید برای انتخابات 98 خودش تصمیم خواهد گرفت و یا محمدرضا باهنر در مورد تداوم عمر جمنا ابراز تردید می کند.
فعلا سامان سیاسی در جناح اصولگرا آنچنان به هم ریخته است که نمی توان به تصمیم واحدی در نوع مواجهه آنها با دولت مستقر اشاره کرد. فعلا در این جناح قوه عاقله قدرت تصمیم سازی را از دست داده و بخش عملگرا هم به صورت نامنسجم اقدام می کند. فعلا شاید یک نوعی از جدال میان این دو طیف پدید آمده است . به همین سبب می توان گفت که نوع برخورد آنها با دولت از این پس به صورت جزیره ای خواهد بود و دیگر سخت است که بتوانیم به صورت کلی بگویم جناح اصولگرا در چه نسبتی با دولت قرار خواهد داشت. از این پس باید در ذکر چنین تحلیل هایی به جای جناح اصولگرا نام طیف های آنها به کار ببریم.
27219
نظر شما