خطر ابهام در تصویر عمومی دولت

مهم‌ترین نکته در نگرانی‌ها و حتی انتقادها به دولت دوازدهم، احساسی است که درمیان هواداران دولت شکل گرفته است. این احساس می‌تواند هرروز عمیق‌تر شود اگر رئیس‌جمهور روحانی و تیم او نتوانند در رفع آن کوشش لازم و ملموس را به عمل آورند. در نگاه هواداران دولت که طیفی گسترده از طبقات اجتماعی را دربرمی‌گیرد، اوضاع به‌گونه‌ای تصویرشده که جناح بازنده در کارزار انتخاباتی سال‌های 92 تاکنون، تنها بازنده انتخابات بوده‌اند. اما آنچه تغییر نکرده، موقعیتی است که از پیش در اختیار داشته‌اند و به مرور جایگاه سنتی خود را در همه سطوح سیاسی و اقتصادی بازسازی کرده‌اند. این درحالی است که دولت رئیس‌جمهور روحانی به‌ویژه در دوره دوازدهم بر سرعت بخشی به تغییرات و اصلاحات لازم در ساختار مدیریت‌ها و امور تأکید کرده و بر این اساس به مردم تعهد داده است.

اگر حس جاری در هواداران رئیس‌جمهوری یک واقعیت است، نمی‌توان تنها با ایراد سخنان گزیده به رفع آن دلخوش کرد، بلکه لازم است رئیس‌جمهوری به عوامل بروز و تشدید این احساس و گمان توجه کرده و برای زدودن آن منطق لازم را به‌کار گیرد. همه تلاش مخالفان دولت در ماه‌های پس از انتخابات اردیبهشت 96 ایجاد شکاف و سرخوردگی میان دولت و هوادارانش بوده و هست، اما عرصه‌ای که فرصت ناکارآمد نشان دادن دولت را در پاسخ به مطالبات مردم ایجاد کرده، باید تنها در تأثیر‌گذاری مخالفان محدود کرد؟ یا به ابهام‌هایی هم اشاره داشت که محصول عملکرد دولت درماه‌های اخیر است. به‌عبارت دیگر، مردم اعم از همه طبقات اجتماعی، گروه‌های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی با درک روشن از برنامه‌ها و اشعار دولت با چشم‌انداز معلوم از آن به پای صندوق‌ها رفتند. آنان در ائتلافی کم بدیل به استمرار دولت اعتدال رأی دادند. مهمترین خواست مردم در همه انتخابات سال‌های یاد شده در بالا، تحقق اراده دولت در تغییراتی بود که بتواند به رشد پایدار کشور و ایجاد فضای متکثر برای مشارکت عموم مردم در عرصه‌های مختلف اجتماعی بینجامد. اصلی‌ترین مطالبه مردم، خارج کردن امور از انحصاراتی بوده و هست که فرصت نفع‌بری متکثر را در همه سطوح ایجاد کند.

وقتی این تصور ایجاد شود که همچنان‏‏ در پاشنه سابق می‌چرخد؛ انحصارگران دست نخورده در موقعیت گذشته خود قرار دارند؛ همچنان گروهی که منافع خود را بر رشد عمومی کشور ترجیح می‌دهند و هنوز مانع هرگونه تغییر در این باره هستند و خلاصه چرخه گذشته به کار خود ادامه می‌دهد، احساس تلخی از سرخوردگی ایجاد خواهد شد. رئیس جمهور روحانی نمی‌تواند بی‌توجه به احساسی باشد که قرائن هر روز به تشدید آن دامن می‌زند. مطالبات مردم از دولت دوازدهم مطابق با وعده‌هایی است که رئیس جمهور روحانی در کارزار انتخاباتی به آنها متعهد شد. این مطالبات نه غیر واقعی و نه غیر منطقی است. اتفاقاً در همان چارچوب رویکرد معتدلانه‌ای است که دولت از ابتدا تاکنون به آن اصرار کرده است. اما اینکه تصور عمومی از جلوه رویکرد و عملکرد دولت گونه‌ای دیگر یافته را باید به رفتاری مربوط دانست که پیش از این توانسته بود ائتلافی فراگیر را در دادن رأی اعتماد دوباره ملت به دولت، فراهم کند. ایراد به منتقدان نیست، تصویر عمومی ابهام‌ آفرین است.