به گزارش خبرورزشی، كريستيانو رونالدو اخيراً براي دومين سال متوالي جايزه بهترين بازيكن فيفا را دريافت كرد تا ويترين افتخاراتش را در كنار 4 توپ طلايي كه قبلاً به ارمغان آورده بود تكميل كند. شايد در ظاهر موفقيتهاي رونالدو سطحي تلقي شود و اين بازيكن را به هيچ عنوان با اسطورههایي همچون پله و ديگو مارادونا مقايسه نكرد اما مسيري كه كريس از بچگي تا الان طي كرده نشان ميدهد براي رسيدن به جايگاهي كه امروز دارد سختيهاي زيادي را تحمل كرده است. رونالدو در گفتوگو با مجله «MATCH OF THE DAY» از روزهايي صحبت كرد كه هيچكس او را نميشناخت و تمام تمركزش موفقيت در فوتبال بود.

وقتي 7 ساله بودم

كريس رونالدو در ابتدا به سنين كودكياش پرداخت. زماني كه هنوز سنش دورقمي نشده بود و با حمايت پدرش فوتبال را به طور جدي پيگيري كرد: «پدرم مسئول تداركات تيم آندورينيا بود و من را تشويق كرد براي تيمهاي پايه آنجا بازي كنم. روز اولي كه به تيم رفتم قوانين زيادي وجود داشت كه دركش برايم سخت بود اما من عاشقش بودم. من آنجا به پيروز شدن اعتياد پيدا كردم.»

فوتبال به من همه چيز داد

وقتي به طور جدي وارد فضاي فوتبال ميشوي بايد دوري از خانواده را تحمل كني. چيزي كه كريس در همان اوايل آن را تجربه کرد و با سختيهايش كنار آمد: «فوتبال به من همه چيز داد اما قبل از اينكه واقعاً آماده باشم من را از خانوادهام دور كرد. وقتي 11 سال داشتم از خانوادهام در ماديرا جدا شدم و به اسپورتينگ ليسبون رفتم. اين سختترين زمان زندگيام بود.»

ميخواستم از همه بهتر باشم

كريس از همان زمان ميخواست خودش را از ساير همتايانش متمايز كند و تنها راه رسيدن به اين خواسته تلاش بيش از حد بود: «من طوري به زمين تمرين ميرفتم كه انگار ميتوانستم بهترين بازيكن دنيا شوم. نميدانم كه اين حس از كجا در من به وجود آمده بود. درست مثل احساس گرسنگي بود كه هرگز از من جدا نميشد. برد و باخت برايم مثل احساس گرسنگي بود.»

مادرم استرس داشت

يكي از جذابترين لحظههاي يك فوتباليست تشويق شدن از سوي خانوادهاش است. چيزي كه كريس آن را به ندرت از سوي خانوادهاش دريافت ميكرد كه البته دليل هم داشت: «وقتي در 17 سالگي به صورت حرفهاي بازي ميكردم مادرم به دليل استرسي كه داشت كمتر بازيهايم را تماشا ميكرد. وقتي او به ليسبون ميآمد تا بازيهاي من را تماشا كند هميشه عصباني ميشد!»

رؤيايي كه بزرگتر شد

زندگي كريس رونالدو از جايي عوض شد كه منچستريونايتد در اردوي پيشفصل خود به ليسبون آمد و اين بازيكن را زودتر از آرسنال جذب كرد: «وقتي من با منچستر قرارداد امضا كردم لحظه غرورانگيزي برايم رقم خورد. يادم ميآيد زماني كه براي اولين بار ليگ قهرمانان اروپا را برديم احساس عجيبي داشتم. درست مثل زماني كه براي اولين بار صاحب توپ طلا شدم. رؤياهاي من اما بزرگتر شد.»

هميشه به رئالمادريد افتخار ميكنم

كريس رونالدو بعد از اينكه با منچستريونايتد همه عناوين را به دست آورد در سال 2009 به رئالمادريد رفت تا گرانقيمتترين بازيكن آن زمان لقب بگيرد: «من ميخواستم يك چالش جديد را تجربه كنم. میخواستم با رئالمادريد جامهاي مختلف را ببرم، همه ركوردها را بشكنم و به اسطوره باشگاه تبديل شوم. در رئالمادريد اگر تو همه عناوين را مال خود نكني مردم با تو مثل يك شكست خورده رفتار ميكنند. اينجا از ما انتظار دارند تا بهترين عملكرد خودمان را نشان دهيم.»

هنوز ميخواهم برنده شوم

ميل به پيروزي در رونالدو تمامي ندارد و هرچه سنش بالاتر ميرود اشتياقش هم نسبت به شكستن ركوردها و فتح عناوين بيشتر ميشود. كريس ميخواهد در اوج بماند، اين هدف نهايي او است: «بعد از پشت سر گذاشتن 400 مسابقه همراه با رئالمادريد، پيروزي هنوز هدف نهايي من است. من فكر ميكنم به همين خاطر متولد شدم. كنار كفشهاي جديدم يك جمله به اسپانيايي نوشته شده كه معنياش اين است «رؤياي كودكي!»