به تزریق خون و بی‌عدالتی پایان دهید

رابرت فیسک
سرعت انتقال رعب و وحشت از ماجرای قتل عام مسیحیان در بغداد در منطقه به اندازه ای بود که به مردم خاورمیانه اثبات کرد که بر چه زمین سستی پای خود را گذاشته اند. برخلاف شبکه های تلویزیونی ما در غرب، الجزیره و العربیه تمام تصاویر مربوط به این سلاخی را نشان دادند. بازوهای از تن جدا شده ، پاهایی که از کمر قطع شده و به گوشه ای پرتاب شده بودند شکی برای بیننده باقی نگذاشتند که معنای این حرکات چیست. با توجه به ذات شیعه ستیزی که در حملات القاعده علیه شیعیان عراق دیده می شود ، اکنون من به این نتیجه رسیده ام که شاید القاعده نخستین گروه شبه نظامی باشد که با این کیفیت فرقه پرستی به روی کار آمده است . این تنها القاعده نیست که خاورمیانه را به حمامی از خون تبدیل کرده است . کم نیستند گروه هایی که از بی عدالتی در خاورمیانه به ستوه آمده اند. خاورمیانه همان منطقه ای ست که غرب ( اسرائیل را هم شامل می شود ) تنها و تنها خون را به درون آن تزریق کرد.

آیا دولتمردان ما برای ترساندن ما و وادار کردن ما به تبعیت از فرامین خود به این قبیل حرکات تروریستی نیاز ندارند؟ دولتمردان ما تامین امنیت زندگی ما را بهانه می کنند. اکنون پرسش من اینجاست که آیا همین دولتمردان یک بار از خود پرسیده اند که شاید این عملکردهای ما در خاورمیانه است که مولود این قبیل خشونت طلبی ها شده و امنیت ما را هم تحت شعاع قرار داده است؟ تونی بلر نخست وزیر سابق بریتانیا این ادعا را تکذیب می کند حتی اگر در تمامی هفت عامل انتحاری و یا بمبگذاری که لندن را ناامن کردند به صراحت تاکید کنند که انتقام حرکت های انگلیس در عراق را از مردم بریتانیا می گیرند. جورج بوش نیز همواره وجود این ارتباط را رد می کند و همین طور نیکولا سارکوزی حتی اگر القاعده آخرین تهدید های خود در خصوص امنیت پاریس را هم جامه عمل بپوشاند .

القاعده اکنون تمام مسیحیان خاورمیانه را به یک چشم می بیند و با یک چوب می زند. القاعده تهدید های خود را مانند بمب خوشه ای در منطقه پراکنده می کند. در مصر دو میلیون مسیحی باید عید خود را در میان تدابیر شدید امنیتی برگزار کنند چرا که القاعده ادعا می کند که کلیسای قاهره دو زن مسلمان را برخلاف میل شان در خدمت خود نگاه داشته است . این در حالی است که این دو زن مسیحی بودند و قصد جدایی از همسران خود را داشتند و از آنجا که کلیسا در مصر مجوز طلاق را به زنان نمی دهد، این خانم ها به اسلام گرویدند تا بتوانند از همسران خود جدا شوند.

روند هدف قرار دادن مسیحیان به لبنان هم قابل سرایت است. آن هم لبنانی که با پرونده دادگاه ترور رفیق حریری و اتهام هایی که حزب الله به این دادگاه زده است، در آستانه اختلاف میان شیعه و سنی هم قرار گرفته است .
پدر سالیم نامور از یکی از کلیساهای بیروت در این خصوص می گوید: شهر ما نمونه ای از همراهی مسلمانان و مسیحیان در کنار هم است . ما در مراسم تشییع جنازه دوستان مسلمان شرکت می کنیم و برادران مسلمان هم هم کیش های ما را به خاک می سپارند . معاون رئیس شورای اسلامی شیعیان نیز اقدام تندروها در بغداد را وحشی گری محض می خواند که در هیچ مذهب و مکتبی به آن توصیه نشده است .
غرب اما در کمک به این مسیحیان ناکام مانده است . رفتار سیاستمدارانی که مذهب آنها مسیحیت است منجر به این موج مسیح ستیزی در شبه نظامیان خاورمیانه شده است . ( اخیرا در کالیفرنیا سیاستمدارانی را دیدم که به مسیحیت به عنوان مذهبی غربی نگاه می کنند و نه جهان شمول )

هیچ ادم عاقلی فکر نمی کند که القاعده انرژی خود را در لبنان صرف انتقام گیری از مسیحیان کند. اما حقیقت این است که القاعده در لبنان وجود دارد . بشار اسد رئیس جمهوری سوریه هم به این امر اعتراف می کند. هفته گذشته بود که بشار اسد در این خصوص صحبت کرد. دوستی بشار اسد با سید حسن نصرالله و ایران ، جایی برای دوستی وی با رهبران القاعده نگذاشته است . بشار اسد در گفتگو با الحیات در این خصوص می گوید: ما آنچنان از القاعده سخن می گوئیم که گویا نهادی سازمان سافته و متحد است . این مساله حقیقت ندارد. القاعده در حقیقت نوعی تفکر است که خود را با این اسم و رسم می خواند. این نهاد و این طرز تفکر در حقیقت نتیجه برخی رفتارها یا همان عکس العمل به عملی خاص است . القاعده نوزاد هرج و مرج و آشوب است . نتیجه اشتباهات سیاسی است و خود نیز رویکرد سیاسی خاصی را دنبال می کند . این نهاد همه جا ریشه دوانده است . در سوریه و در جهان عرب . این پراکنده گی اما بدین معنا نیست که این گروه محبوب است و یا مشروع.

البته هیچ کس نمی تواند در جهان عرب دستان خود را از روند خلق القاعده و جریان های افراطی پاک بداند. کشورهایی که دولتمردان آنها هرگونه تجمع و بحث سیاسی را در آن ممنوع اعلام کرده بودند، جایی برای مباحثه برای فرد باقی نگذاشتند جز تنها مکانی که مسلمانان در آن هم را مرتب ملاقات می کردند: مسجد. در چنین شرایطی طنز جالبی بود که بشنویم رهبران ما در واشنگتن از وهابیون عربستان سعودی برای مطلع کردن آمریکا از بسته های پستی مشکوک ، قدردانی می کنند. همان عربستان سعودی که مولود القاعده است و میهن اسامه بن لادن.

در جهان عرب؛ دیکتاتورها از ترساندن مردمان خود استفاده سیاسی می کنند. در مصر طبقه فقیر از دست نخبگان سیاسی به تنگ آمده است و البته برای این نخبگان تنها یک چیز مهم است و آن هم اطمینان از عدم وقوع انقلاب تندروی و شبه نظامی گری در این کشور است. غربی ها هم می خواهند مطمئن شوند که نه در مصر نه در سوریه نه در لیبی و نه در هیچ کجای دیگر اسلام گرایان تندرو قدرت را در دست نخواهند گرفت. مشکل اما اینجاست که القاعده به دنبال هدف قرار دادن این دولت ها نیز مانند دولت های غربی است . به همین دلیل است که عراق هم هدف قرار گرفته می شود . این ادعا که عراق دموکراسی است هم چندان به کار نمی آید چرا که از ثبات سیاسی در این کشور خبری است و سر همگان هم با اعدام کردن بعثی های سابق و نزدیک به صدام حسین گرم است .

ما همچنان بمب های خود را بر سر پاکستانی ها می ریزیم، بی گناهان در افغانستان را به رگبار می بندیم ، حکومت های دیکتاتور در جهان عرب را دوست می خوانیم و البته دست اسرائیل را برای سرقت زمین های بیشتر از فلسطینی ها باز می گذاریم. این عدالت است که صلح را به بار می آورد و نه جنگ اطلاعاتی. تنها رهبران ما باید به این حقیقت اعتراف کنند که نمی کنند.
ایندیپندنت ششم نوامبر / ترجمه : سارا معصومی

.