زینب کاظمخواه: پنجم دی ماه پنجمین سالروز درگذشت اکبر رادی است.
بعد از مرگ این نمایشنامهنویس همسرش حمیده بانو عنقا، بنیاد رادی را به همراهی تعدادی از دوستان رادی راه انداخت تا اندیشهها و آثار او زنده بماند.
بعد از مرگ این نمایشنامهنویس همسرش حمیده بانو عنقا، بنیاد رادی را به همراهی تعدادی از دوستان رادی راه انداخت تا اندیشهها و آثار او زنده بماند.
روز سهشنبه برخی از هیئت امنای این بنیاد به مناسبت پنجمین سالگرد درگذشت اکبر رادی نشست خبری را در خانه تئاتر برگزار کردند تا فعالیتهایی که بنیاد رادی طی چند سال انجام داده تشریح کنند.
علاوه بر بهزاد صدیقی، حمیده بانو عنقا، هادی مرزبان و فریندخت زاهدی که عضو هیئت امنای این بنیاد هستند و در جلسه حضور داشتند، شهرام کرمی، عطاءالله کوپال، فرامرز طالبی و امیر یاراحمدی اعضای دیگر هیئت امنای بنیاد را تشکیل میدهند، بنیادی که در طول چند سال فعالیتاش هنوز مجوز ندارد، اما اعضای آن امیدوارند که تا ابتدای سال 92 مجوز آن صادر شود و پیگیر ثبت و دریافت مجوز هستند.
بهزاد صدیقی در این نشست هدف از تاسیس بنیاد اکبر رادی را تشریح اندیشههای او و همچنین زنده نگه داشتن آثار او ذکر کرد و یادآور شد: «در طول این چهار سال بنیاد فعالیتهای خود را چه در قالب نمایش، ادبیات مکتوب و.. ارائه داده است.»
بنیاد اکبر رادی تاکنون دو مسابقه انتخاب مقالات رادیشناسی برگزار کرده است که جلد دوم مقالات رادیشناسی به زودی منتشر خواهد شد. این بنیاد علاوه بر تلاش برای ثبت حقوقیاش سومین دوره این مسابقه را نیز برگزار خواهد کرد.
صدیقی همچنین خبر از برگزاری اولین دوره مسابقه نمایشنامهنویسی اکبر رادی را داد و اعلام کرد فراخوان این مسابقه در آینده نزدیک منتشر میشود.
یکی دیگر از برنامههای این بنیاد انتشار نامههای اکبر رادی به هنرمندان و نویسندگان است؛ این نامهها که شامل 67 نامه این نمایشنامهنویس است با کوشش همسر او انتشار مییابد، نامههایی که در آن نام افرادی چون محمدعلی جمالزاده و بهرام بیضایی و هنرمندان دیگری به چشم میخورد.
همچنین این بنیاد هر ماه نمایشنامهخوانی از یکی از آثار رادی را در خانه هنرمندان با همکاری تعدادی از کارگردانها برگزار میکند. 16 دی ماه ساعت 17 در همین مکان نمایشنامه «صیادان» روخوانی میشود و قطبالدین صادقی نیز به عنوان سخنران و منتقد در جلسه حضور خواهد داشت.
عنقا که بعد از درگذشت رادی به دنبال راهاندازی بنیاد همسرش بود، درباره پروسه راهاندازی بنیاد گفت: «به یاد دارم که از روزهای اول پیگیر برنامههای بنیاد بودم و مرتب در ارشاد رفت و آمد داشتم، خوشبخانه دوستانی با من همقدم شدند که پی این اتفاق را بگیریم، اما ما منتظر صدور مجوز نشدیم، و کارهای خود را انجام دادیم.»
او بزرگترین آرزویش را ثبت بنیاد رادی دانست و تاکید کرد:«این بنیاد کار فرهنگی انجام میدهد و نه تنها روی آثار رادی پژوهش میکند میتواند محلی برای فعالیت کارگردانها و پژوهشگران جوان هم باشد.»
عنقا همچنین گفت که او یک عضو افتخاری این بنیاد است و این افتخار را داشته که همسر رادی باشد و سهمی در بنیاد داشته باشد.
او گفت چند آرزو دارد که دوست دارد تا زنده هست آنها تحقق یابند. او آرزو کرد که جوانان با رویکردهای متفاوت اجراهای متفاوتی از کارهای رادی داشته باشند، دیگر این که جوانان ما با پژوهش ریشههای خود را بهتر بشناسند و با پژوهش در آثار رادی و دیگر نویسندگان به این نکته برسند که چگونه آنها به شرف انسانی رسیدند.
عنقا آرزوی آخرش را اقتباس از آثار رادی دانست و گفت: «ما همیشه دیدهایم که از داستانی اقتباس کرده و نمایشنامه مینویسند، چه اشکالی دارد که نمایشنامه را به شکل داستان دربیاورند.»
هادی مرزبان یکی دیگر از اعضای هیئت امنای بنیاد رادی که تاکنون بیشترین کارها را از رادی به روی صحنه برده است نیز در این نشست درباره بزرگی رادی برای ما سخن گفت و تاکید کرد: «رادی برای من بزرگمردی بود و افسوس میخورم که جوانان ما چقدر زود بزرگانمان را فراموش میکنند و مدام به این فکر میکنند که مرغ همسایه غاز است.»
او گفت که این روزها خیلی تئاتر میرود و تاثیر نامحسوس جوانان تئاتری از آثار رادی را میبیند.
مرزبان تاکید کرد: «رادی برای من نقطه عطفی بود. عدهای میگفتند که مرزبان خود را آویزان رادی کرده و الان که چیزی ندارند بگویند میگویند این مرزبان ولکن نیست. گاهی فکر می کنم که ول کنم ولی میبینم که نمیشود، هر چه میخوانم میبینم برایم آهنگ رادی نیست؛ من به دیالوگهای او عادت کردهام.»
فریندخت زاهدی نیز دیگر عضو هیئت امنای بنیاد رادی در این نشست به لزوم طبقهبندی ادبیات نمایشی ایران تاکید داشت و گفت: «ما دوره رئالیسم را در ادبیات نمایشی به تمامی تجربه نکردهایم و تنها کسی که در پرداخت آثارش از این سبک استفاده کرد رادی بود، آثار او چه از نظر تم و چه شخصیتپردازی و زبان خیلی به این سبک وفادار باقی ماند.»
او گفت: «از آنجا که ما در ادبیات نمایشی طبقهبندی نداشتهایم، زیر و بم آثار رادی به اندازه کافی بررسی نشده است؛ به همین دلیل در کمیته علمی بنیاد رادی سعی میکنیم دانشجویان یا محققانی که به آثار او علاقمندند تشویق کنیم تا لایههای زیرین آثار رادی تحلیل دقیق شود.»
این استاد دانشگاه متذکر شد که در پنج سال گذشته تزهایی که در کارشناسی و کارشناسی ارشد درباره آثار رادی نوشته شده به شدت افزایش یافته و این نشان از توجه نسل جوانتر به آثار رادی است.
زاهدی که مسئول بخش بینالملل بنیاد رادی است درباره ترجمه آثار این نمایشنامه نویس به زبانهای دیگر گفت: «ما به دلیل نبود بودجه نتوانستیم از مترجمی بخواهیم کارها را ترجمه کند، اما این اتفاق به صورت خودجوش اتفاق نمیافتد بحث دیگری است، زبان به کار گرفته شده در آثار رادی پیچیده است؛ او از شعر و نماد ایرانی زیادی بهره گرفته و مترجمان به آسانی نمیتوانند سراغ ترجمه آن بروند.»
صدیقی در پاسخ به زاهدی گفت: «کانون نمایشنامه نویسان فعالیتهایی را در حوزه ترجمه انجام داده که آثار ایرانی در کشورهای ارمنستان و ترکیه منتشر میشود که در برنامه آینده چند اثر رادی در دست ترجمه قرار دارد.»
در این نشست تاکید شد که بنیاد رادی یک بنیاد خصوصی است که هیچ بودجه مشخص و مجزایی از جایی دریافت نمیکند و تمام فعالیتهای انجام شده آن با حداقل بودجه و یا کمک اسپانسرها بوده است.
بهزاد صدیقی متذکر شد: «این بنیاد در حال حاضر مجوز ندارد، اما در صورت دریافت مجوز فعالیتهای این بنیاد راحتتر خواهد بود و بعد از آن بنیاد میتواند درآمدزایی داشته باشد ولی الان به دلیل مجوز نداشتن نمیتوان کاری کرد.»
58244
نظر شما