علی اکبر جوانمرد - چندی است که کمپین های مختلفی در راستای فرهنگ سازی جامعه برای تغییر عادات غلط در جهت عمومی کردن برخی از این مسائل در حوزه های مختلف در پیرامونمان رخ میدهد.
اخیرا در این راستا کمپینی با عنوان قلیانها را گلدان کنیم در کانون توجه اذهان عمومی بلاخص قشر جوان را به خود معطوف کرده و با نگاهی گذرا در سطح فضای مجازی میتوان از پیوستن افراد نامی و مشهور به این کمپین مشاهده کرد؛
امروزه با گسترش ارتباطات به صورت مجازی، عموم مردم در صدد اظهار نظر در مورد موضوع و مطلبی که مورد حساسیت عمومی واقع شده است معطوف گردیده و این امر نمود عینی خود را در کمپین های احساسی در مورد مسائل مختلف نشان میدهد
و اینک کمپین قلیان را گلدان کنیم صرفا یک حرکت احساسی و زود گذر بوده بدون اینکه حتی در جهت این امر گامی برداریم
میخواهیم اذهان را به سمت تفریح ناسالم و غیربهداشتی حساس کنیم شاید از میزان استعمال قلیان خصوصا در بین جوانان بکاهیم.!
با موشکافی اجتماعی این کمپین میتوان به این مورد رسید که در مقابل این حرکت چه حرکت مثبتی قدم برداشته شده و چه بستری برای گلدان ماندن قلیان برداشته ایم ؟
دستگاه های فرهنگی که مسئول بستر سازی فرهنگی هستند چه جایگزینی طراحی کرده اند ؟
کدام حرکتی از سوی مسئولین اداره صنایع صورت گرفته که جلوی واردات تنباکو های سمی گرفته شود آیا در این مورد نباید چاره ای اندیشیده شود تا سرمایه های میهن اسلامی از خطرات این مواد دور باشند؟
بر این اساس قلیان به پایه اصلی دورهمی های دوستانه در بین جوانان تبدیل شده که حتی جایگاهی میان دختران جوان و نوجوان نیز پیداکرده است.
طبق آمارهای موجود مصرف هربار قلیان برابر با 100نخ سیگار بوده و حاوی 400نوع ماده سمی میباشد!
در تحقیقات به عمل آمده مصرف کنندگان قلیان آن را نوعی تفریح و سرگرمی و عاملی برای غنی سازی اوقات فراغت خود میدانند که با حضور در کافه های سنتی میتوان آن را به عینه مشاهده کرد.
بیکاری, افزایش سن ازدواج ,طولانی شدن دوران جوانی ,عدم دسترسی به تفریحات سالم ،سهولت دسترسی به قلیان ،معیشت خانواده و همچنین پر هزینه بودن تفریحات و سرگرمی های جوانان و نوجوانان از عوامل گرایش به قلیان میباشد.
با این اوصاف نقدی که به این کمپین میتوان وارد کرد این است که کدامیک از مسائل فوق الذکر جوانان رمزگشایی و آسان گردیده که به این سادگی در اقدامی نمادین شیشه قلیان را به گلدان تبدیل میکنیم آن هم توسط مسئولینی که حتی یکبار قلیان مصرف ننموده و برای فرزندانشان بهترین ابزار و برنامه ریزی برای غنی سازی اوقات فراغت رادارند.
چرا همیشه فکر میکنیم که مصرف کنندگان قلیان از آثار سمی و مرگبار آن خبر ندارند؟
چرا بدین گونه فکر نمیکنیم که با آگاهی به تمام این خطرات بازهم بر آن رو میآوردند؟
آیا بدین فکر کرده ایم که با کنار گذاشتن قلیان چه جایگزینی برای این تفریح مجبوری و کم خرج برای آنها در نظر گرفته ایم؟
در پایان نباید فراموش کنیم که بخشی از بار تمایل روز افزون جوانان بخصوص بانوان به مصرف قلیان ناشی از خلاء سرگرمی هایی برای گذراندن اوقات فراغت و دورهمی های جوانان است ،فراغت هایی که ارزان و در اختیار همه باشند و بتوانند با جذابیت قلیان رقابت کنند...
نظر شما