پرسپولیس با قلبش برد

اول- آنقدر در آسیا ناداوری دیده‌ایم و به خصوص مقابل نمایندگان کشور‌های عربی، سر تیم‌های ایرانی را با سوت و فوت بریده‌اند که وقتی یک داور یا کمکش قانون را اجرا می‌کنند، باورمان نمی‌شود. داور بازی دیشب السد و پرسپولیس هیچ سوتی به نفع پرسپولیس نزد. او فقط قانون نانوشته آسیا که می‌گوید در کشور‌های عربی قوانین به نفع میزبان تغییر می‌کند را زیر پا گذاشت...

دوم- اگر چه استقلال با متوقف کردن السد در دوحه، این اعتماد به نفس را به پرسپولیس داده بود که می‌تواند با دست پر از دوحه به تهران برگردد، اما دست‌های خالی برانکو حتی خوشبین‌ترین طرفدار پرسپولیس را هم به یک شکست خفیف قانع کرده بود، چه برسد به کارشناسان فوتبال که وقتی توان دو تیم را در دو کفه ترازو می‌گذاشتند، منطق‌شان می‌گفت مساوی هم برای پرسپولیس برد است، اما درست همین‌جاست که قلب، عقل را شکست می‌دهد و احساس بر منطق می‌چربد. پرسپولیس با قلبش، با تمام وجودش و با احساسش بازی کرد و با دست خالی، پرمهره‌ترین تیم غرب آسیا را برد. این برد مبارک فوتبال ایران.

سوم- پرسپولیس نصف بیشتر راه را پیمود، اما صعود هنوز قطعی نشده و وقت مناسبی برای جشن گرفتن نیست. پرسپولیس باید با همین جدیت و حتی بیشتر وارد بازی برگشت شود. البته برانکو زیرک‌تر از آن است که به تیمش اجازه مغرور شدن بدهد. فینال منتظر پرسپولیس است، اما نه یک پرسپولیس مغرور، یک پرسپولیس جدی و سختکوش درست مثل همین تیمی که الدحیل را خورد و السد را برد.

^{این یادداشت در ستون حرفت‌آخر چهارشنبه ۱۱ مهر روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.}