وقتی نقشه دشمنان در پایان جنگ نقش بر آب شد

پذیرش قطعنامه توسط ایران در 27 تیر سال 67 موجب پیشروی و حملات گسترده ارتش عراق به خاک ایران شد به نحوی که تا عمق 30 کیلومتری خاک ایران وارد شده و پس از مقاومت نیروهای ایرانی ناچار به عقب نشینی شدند.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، سال 67 برگی متفاوت را برای ایرانیان در جنگ با عراق ورق می‌زند. برهه‌ای که اگر مقاومت رزمندگان نبود به شکل دیگری به سرانجام می رسید و شاید پایان ناخوشایند و نامطلوبی را برای ایران رقم می‌خورد.

نیروهای ایرانی پس از پیشروی‌هایی که مخصوصا از مرز کردستان به خاک عراق داشتند در مدت زمانی حدودا سه ماهه هدف حملات شدید نیروهای بعثی عراق قرار می‌گیرند.

ارتش عراق بعد از شکست در نبرد اول فاو و عملیات کربلای پنج شروع به طراحی عملیاتی دقیق و بزرگ برای بازپس‌گیری خاک خود نمودند تا ضمن بازپس گیری این مناطق زمینه عقب نشینی نیروهای ایرانی را فراهم کند که حال به برهه حساس پایان جنگ ایران و عراق نگاهی می اندازیم.

شروع حمله به ایران با تصرف فاو

بهار سال 67 نیروهای عراق عملیاتی تحت عنوان توکلنا علی‌الله را شروع نموده و با پیروزی که در مراحل ابتدایی عملیات توانستند کسب کنند، در 28 فروردین منطقه فاو را تصرف کرده و کنترل آن را در اختیار گرفتند.

ارتش عراق سپس راهی شلمچه، مناطق اطراف بصره و جزیره مجنون شد و توانست با غلبه بر رزمندگان ایرانی در تاریخ چهارم خرداد و تیر این مناطق را تحت سیطره خود بگیرد.

شکست نیروهای ایرانی فرماندهان عراق را بر آن داشت که حملات خود به ایران را با هدف پیشروی در ایران ادامه دهند و علاوه بر بیرون راندن کامل ایرانیان از خاک خود منطقه دهلران را بار دیگر تصرف کنند.

حملات شدید و مداوم عراق ابتکار عمل را از نیروهای ایرانی گرفته بود و در نهایت فرماندهان مجبور به برگرداندن رزمندگان از منطقه شلمچه و شمال عراق به جنوب کشور شدند.

27 تیر ایران که ظرف چند ماه گذشته با خسارات شدید ناشی از حمله عراق روبه رو شده بود قطعنامه 598 را پذیرفت و جنگ ایران و عراق وارد فاز تازه‌ای شد.

غافلگیری از پذیرش قطعنامه توسط ایران

پذیرش قطعنامه از سوی ایران موجب غافلگیری عراق شد، عراقی‌ها ابتدا این اقدام ایران را پس از گذشت یک سال از تصویب قطعنامه در سازمان ملل تاکتیک نظامی برای تغییر سرنوشت جنگ دانستند و تصور می کردند که ایران با این اقدام سعی در غافلگیر کردن نیروهای عراق دارد.

ارتش عراق برای آنکه دست بالا را در جنگ داشته باشد و بتواند ابتکار عمل را در اختیار بگیرد، 31 تیر حمله وسیع و گسترده‌ای را به جنوب ایران آغاز کرد تا بتواند نیروهای زیادی از ایران را به اسارت بگیرد.

حمله دوباره عراق به ایران پس از پذیرش قطعنامه موجب برانگیخته شدن و موجب تحول عظیم روحی ایرانیان شد و جبهه‌های نبرد شاهد حضور بسیار گسترده و داوطلبانه مردم در مناطق عملیاتی بود، حضوری که از نظر بسیاری از شاهدان حاضر در جنگ تا به آن روز سابقه نداشته است.

ارتش عراق با اتکا به نیروی هوایی قدرتمند خود به بمباران مناطق جنوبی و غرب کشور پرداخت که از آن جمله می توان به تاسیسات و ساختمان‌های نیروگاه اتمی بوشهر اشاره کرد که 23 بمب بر روی ساختمان‌های نیروگاه فرو ریخت و آسیب فراوانی را به این نیروگاه وارد کرد.

عراقی‌ها همچنین سه روز پس از پذیرش قطعنامه از سوی ایران، تهاجم مجدد و گسترده خود را در سحرگاه 31 تیر آغاز نموده و از سمت کوشک و شلمچه در جنوب استان خوزستان به داخل خاک ایران پیشروی کردند و قصد داشتتند تا بار دیگر با اشغال خرمشهر موقعیت را به سود خود تغییر دهد.

نیروهای بعثی اول و دوم مرداد در ادامه حملات وسیع خود از جنوب ایران توانستند تا عمق 30 کیلومتری مرکز ایران پیشروی کنند، پیشروی که تا آن زمان بی سابقه بود اما مقاومت فداکارانه رزمندگان ایرانی در مقابل این حملات موجب عقب نشینی نیروهای بعثی تا مرزهای قانونی دو کشور شد.

با وجود عقب نشینی نیروهای بعثی به پشت مرزهای بین المللی همچنان مناطق مرزی تحت تصرف ارتش عراق بودند که پس از حمله به کویت، عراق این مناطق که شامل طلاییه، فکه، مهران، شلمچه، میمک، سومار، نفت شهر، قصرشیرین و دشت ذهاب می شدند را منظور جلب نظر ایران ترک کرد.

شلیک بی‌نتیجه آخرین تیر

در همین زمان عراق که دیگر توان ادامه جنگ با ایران را در خود نمی‌دید با پیشنهاد حمله به ایران تحت عنوان عملیات فروغ جاویدان از سوی مسعود رجوی روبه رو شد، عملیاتی که هدف آن تصرف تهران ظرف مدت 33 ساعت بود.

با موافقت صدام و برنامه ریزی انجام شده، این عملیات طی حمله‌ای عصر سوم مرداد با پشتیبانی گسترده نیروهای بعثی عراق آغاز شد و در نهایت پس از دو روز با مقامت رزمندگان ایرانی به سرانجام مثبتی نرسید و دارودسته رجوی ضمن تحمل خسارات شدید ناچار به عقب نشینی شدند.

پس از ناکامی در عملیات مرصاد، ارتش عراق که دیگر راهی برای پیشروی در خاک ایران برای خود متصور نبود، تصمیم به عقب نشینی گرفت تا بیش از پیش متحمل خسارات شدیدتری نشود.

10 مرداد سال 67، ارتش عراقی طی اقدام هماهنگی شروع به عقب نشینی کرده و از مرزهای غرب و جنوب نیروهای خود را از داخل خاک ایران خارج کرد. سرانجام عراقی که در فکر تغییر سرنوشت جنگ به سود خود بود به آتش بس تن داد.

241243

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 793426

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
2 + 14 =