زهره نوروزپور: سفر دکتر حسن روحانی رئیس جمهوری کشورمان به دو کشور عضو اتحادیه اروپا، سوئیس و اتریش در حالی صورت گرفت که اتحادیه اروپا در حال بررسی طرح یک بسته پیشنهادی به ایران است. شرایط فعلی روابط جمهوری اسلامی با اروپا در پسابرجام این سفر را بسیار حائز اهمیت کرده است. حمیدرضا آصفی، رئیس اسبق دیپلماسی عمومی وزارت خارجه کشورمان و سفیر پیشین ایران در فرانسه ابعاد مهم این سفر را برای خبرآنلاین بررسی کرده است که از نظر می گذرانید:
روابط ایران با دو کشور سوئیس و اتریش را چه طور ارزیابی می کنید نظر شما از سفر رئیس جمهور در شرایط فعلی به این دو کشور اروپایی چیست؟
جمهوری اسلامی ایران با این دو کشور رابطه دیرپا و گسترده در ابعاد مختلف اقتصادی، فرهنگی و سیاسی داشته است. در بین کشورهای اروپایی رابطه ایران با اتریش و سوئیس همواره خالی از مشکل و در فضایی دوستانه و توأم با احترام بوده است. در چهل سال گذشته روابط ما با سوئیس و اتریش هیچوقت مشکل حادی نداشته است، به خصوص در زمینه های اقتصادی رو به رشد بوده است. سفر کنونی روحانی به این دو کشور بسیار حائز اهمیت است. به ویژه بعد از خروج امریکا از برجام، بی اخلاقی و بی تعهدی که این کشور از خود نشان داد.
جمهوری اسلامی ایران مصمم است که راه توسعه و راه شکوفایی را چه با برجام و بدون برجام طی کند. جمهوری اسلامی ایران امکانات زیادی دارد که می تواند با اتکا به آن، در مسیر پیشرفت و توسعه زیادی گام بردارد و به آن دست پیدا کند.
بعد از صحبت های مهم دکتر روحانی در چند روز گذشته، ایجاد فضای همدلی بین گرایش ها، گروهها و نگرش های مختلف در داخل کشور و حمایت گسترده که از این اظهارات شد، لازم بود که همگرایی و ایجاد یک فضای مناسبتر با کشورهای اروپایی به وجود بیاید. از این حیث این سفر حائز اهمیت است. این سفر را در شرایطی انجام دادیم که اروپا در حال تکمیل بسته پییشنهادی است یا احتمالا ظرف دو روز آینده بسته اماده باشد. اتحادیه اروپا، به خصوص فرانسه، انگلیس و المان اعلام کرده اند که تلاش دارند برجام را زنده نگه دارند و به گونه ای آن را اجرا کنند که ایران در کنار ایفای مسئولیت ها و تکالیف خودش از منافع برجام بهرمند شود.
مواضع این دو کشور نسبت به ایران را جه طور ارزیابی می کنید؟ به نظر شما رئیس جمهور چه بحث هایی را باید مطرح کند؟ این سفر چه مزیت هایی دارد؟
مواضع اتریش و سوئیس در میان کشورهای اروپایی نسبت به ایران همواره دوستانه بوده است. دکتر روحانی در این سفر این امکان را دارد که مواضع صریح ایران را به طرف اروپایی بگوید و خاطر نشان کند که اروپا به تعهدات بین المللی و قانونی و اخلاقی خودش در زمینه برجام پایبند باشند. به این دلیل که جمهوری اسلامی نمیپذیرد که این تعهدات یک طرفه باشد و ماندن ایران در برجام هزینه ای بیش از منافع ان داشته باشد.
لذا فکر می کنم در این سفر در حالی که اتریش، ریاست دوره ای اتحادیه اروپا را دارد، این امکان را دارد که با مواضع ایران آشنا شود و این امر این امکان را می دهد که روابط سازنده ای که بین جمهوری اسلامی ایران و اروپا، از جمله این دو کشور در سالهای اخیر به وجود امده با گسترش و شتاب بیشتری دنبال شود. البته سهم اروپایی ها در این زمینه بیشتر است. چراکه انتظار می رود انها بتوانند به عنوان کسانی که نقش فعالی در برجام داشتند آن را زنده و پویا نگه دارند.
اگر رئیس جمهور روحانی بخواهد یک صف آرایی اقتصادی، امنیتی و سیاسی مقابل ترامپ با کارت اروپا تشکیل دهد چه طور می تواند این مهم را عملی کند؟ ایا باید سفرهای بیشتری به کشورهای اتحادیه اروپا داشته باشد همین طور کشورهایی مانند چین و روسیه بازیگران مهم منطقه... به طوری که ترامپ مجبور به عقب نشینی شود.
صف ارایی عملا به وجود امده است. ترامپ تا این اندازه منفور نبوده است. اروپایی ها تا این حد از دولت امریکا خشمگین نبوده اند، اقدامات یک جانبه امریکا همه را به خشم اورده است. بخشی به خاطر برجام است، بخشی ایجاد تعرفه های وارداتی، خروج از پیمان پاریس و اتفاقات اجلاس جی هفت، بحران مهاجرت و .... یک تقابل جدی بین اروپا و امریکا را به وجود آورده است.
به خاطر ادبیات تحقیر آمیز و رفتار زشت ترامپ با کشورهای اروپایی، روشن است برای اینکه بتوانیم از فضای به وجود آمده استفاده کنیم، باید اروپا، چین و روسیه را در کنار هم داشته باشیم. این کشورها اگر جمع شوند بهتر می توانند با امریکا مقابله کنند، اگر متفرق شوند توان مقابله انها کمتر خواهد بود.
باید دید که اروپا تا کجا می تواند با ایالات متحده مقابله کند؟باید دید. بسیاری از شرکت ها در اروپا خصوصی هستند و بسیاری از شرکت ها در امریکا فعال هستند. طبیعی است که آنها برای انتخاب شریک به منافع، سود و زیان خودشان نگاه می کنند. از طرف دیگر باید دید بسته اروپا چگونه است و حجم آن به چه صورت است؟ چه مولفه هایی در آن است؟ گمانه زنی هایی شده، اما تا وقتی که بسته اعلام نشود نباید به ارزیابی ان پرداخت.
مساله مهم دیگر این است که بخش خصوصی را فعال کنیم. دیپلماسی اقتصادی بخش خصوصی داشته باشیم که بتوانند دراروپا، چین و روسیه فعال شوند. در کنار همه اینها رایزنی با سایر کشورهای اروپایی، حتما باید در دستور کار قرار بگیرد.
استفاده از دیپلماسی عمومی و فرهنگی، شناسایی نخبگان موثر در کشورهای دیگر، برا ایجاد لابی در جهت منافع جمهوری اسلامی، یکی دیگر از اقداماتی است که در دستور کار باید قرار بگیرد.
برای تحقق آن باید مقاوم سازی در داخل انجام بگیرد. باید یک همدلی، یک هماهنگی و یک انسجام محکم در میان گروه های سیاسی کشور به وجود بیاید. باید ساختار اقتصادی به گونه ای باشد که ایران را مقاوم کند.
در صورت مقاوم سازی زیرساخت ها و اقتصاد کشور، طبیعی است که اروپا یا هر کشور دیگری با رغبت بیشتری با ما کار می کنند. چون می دانند که تحریم ها به ما خیلی آسیب نمی زند و آنها نگران سرمایه خود نیستند.
موضوع برجام و همکاری های اقتصادی، سنگ محک و معیاری برای قضاوت اروپایی ها می تواند باشد که آیا کشورهای اروپایی از امتیازهای فراوان نسبی جمهوری اسلامی ایران در منطقه، مانند مبارزه با تروریسم و امثال ان بهرمند شوند. اگر اروپا از این ازمون سربلند بیرون بیاید طبیعی است که از سایر امکانات جمهوری اسلامی ایران در خصوص نفوذ در منطقه و امکاناتی که وجود دارد می تواند بهرمند شود.
52310
نظر شما